نماد کشور
نهم مرداد 1359، پس از گذشت بیش از یکسال از شکلگیری و تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران، مشخصات فنی و ظاهری پرچم رسمی کشور از طرف دولت وقت اعلام شد. این طرح در رنگهای سبز در بالا، سفید در وسط و سرخ در پایین همراه با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعارالله اکبر مشخص شد. این طرح بیانکننده محتوای حکومت اسلامی به شمار میرفت و نقش کلمهالله در آن اشارهای به مبدا و منتهای آفرینش داشت. در پرچم جمهوری اسلامی ایران، رنگ سبز به عنوان مذهب شیعه، رنگ سفید به نشانه صلح دوستی و آرامشطلبی ملت ایران و رنگ قرمز نشان از آمادگی ملت برای دفاع از استقلال و آزادی خویش تفسیر شده است. پرچم ایران به رنگهای سبز، سفید و قرمز در میان این 3 رنگ بسته به نوع حکومتهایی که بر ایران فرمانروایی کردهاند، گاه شیر و خورشید و گاه سفید (بدون نشان) قرار گرفته است. در حال حاضر نشانی که بیانگر «الله» و شعار «لاالله الاالله» است، به رنگ قرمز در میان پرچم و روی رنگ سفید قرار گرفته است. همچنین ۲۲ «اللهاکبر» به رنگ سفید و به نشانه پیروزی انقلاب در روز ۲۲ بهمن، در حاشیه پایین رنگ سبز و حاشیه بالای رنگ قرمز قرار گرفته است. در پرچم ایران رنگ سبز نشانه خرمی و دوستی، سفید نشانه صلح و دوستی و قرمز نشانه خون از دسترفتگان در راه ایران (شهیدان) است. این 3 رنگ از دیرباز در نمادهای ایرانی به کار میرفتهاند. برای نمونه در نگارههایی که از کاخهای شوش به دست آمده است، این3 رنگ را میتوان دید. پس از تازش تازیان به ایران، ایرانیان تا ۲۰۰ سال هیچ درفش یا پرچمی نداشتند و تنها دو تن از قهرمانان ملی ایرانزمین، یعنی ابومسلم خراسانی و بابک خرمدین، دارای پرچم بودند. ابومسلم پرچمی یک سره سیاهرنگ داشت و بابک سرخرنگ. به همین روی بود که طرفداران این دو را سیاهجامگان و سرخجامگان میخواندند. از آنجایی که علمای اسلام تصویرپردازی و نگارگری را حرام میدانستند تا سالهای مدید هیچ نقش و نگاری از جانداران روی درفشها تصویر نمیشد. در سال ۲۵۵ خورشیدی (۹۷۹میلادی) که غزنویان با شکست دادن سامانیان زمام امور را در دست گرفتند، سلطان محمود غزنوی برای نخستین بار دستور داد نقش یک ماه را روی پرچم خود که رنگ زمینه آن یکسره سیاه بود، زردوزی کنند. سپس در سال ۴۱۰ خورشیدی (۱۰۳۱ میلادی) سلطان مسعود غزنوی به انگیزه دلبستگی به شکار شیر دستور داد نقش و نگار یک شیر جایگزین ماه شود و از آن پس هیچگاه تصویر شیر از روی پرچم ملی ایران برداشته نشد تا انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ . شواهد تاریخی و متون ادبی و باستانشناسی که احمد کسروی، مجتبی مینوی و سعید نفیسی گردآوری و بررسی کردهاند، نشان میدهد خورشید در صورت فلکی اسد در منطقةالبروج از قرن هفتم هجری نقشی نمادین و رایج شد. تحقیقات نشان میدهد این نشان از ستارهبینی وارد فرهنگ عام، نشانها و نقوش هنری شده است.