کسانی که درآمد ثابت دارند، قربانیانِ اصلی تورم هستند

ما در چرخه‌ای‌ گیر افتاده‌ایم که در آن از یک طرف فشارهای شدیدی به تولید می‌آید و از طرفی شرایط برای انجام فعالیت‌های غیرمولد بالا می‌رود در نتیجه سرمایه از بخش تولید به بخش غیرتولیدی می‌رود و حاصل این شرایط افت تولید، افزایش تورم و کاهش اشتغال است. مرتضی عزتی، استاد اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس می‌گوید: تنها راه گذر از بحران معیشتی کنونی و بهبود وضعیت اقشار ضعیف جامعه، رشد اقتصادی و افزایش تولید است و بعد از بهبود این دو مولفه است که دولت می‌تواند سیاست‌های توزیعی خود را به نفع اقشار ضعیف جامعه اجرا کند. او معتقد است موانعِ بر سر راه سرمایه‌گذاری در ایران به قدری زیاد است که در نتیجه آن، افراد از رفتن به سمت فعالیت‌های تولیدی پشیمان می‌شوند و سرمایه خود را به سمت دلالی می‌برند و حاصل چنین وضعیتی در نهایت سبب افزایش تورم و کاهش درآمد کارگران می‌شود. او در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید: اساسی‌ترین عامل ایجاد رفاه در جامعه، تولید است. اگر دولت و جامعه‌ای می‌خواهد مردمش در رفاه باشد، باید اولویت سیاست‌های خود را بر رشد اقتصادی و افزایش تولید قرار دهد. اگر رشد اقتصادی بالا باشد به صورت خودکار عواید حاصل از این رشد یعنی درآمدی که از تولید به دست می‌آید بین همه افراد جامعه توزیع خواهد شد. حالا در این وضعیت ممکن است عایدی افرادی بیشتر و افرادی کمتر باشد اما به‌طور کلی وقتی رشد اقتصادی بالا می‌رود، درآمد همه افراد جامعه نیز افزایش پیدا می‌کند. از طرفی وقتی تولید افزایش پیدا کرد اشتغال هم زیاد می‌شود و به تبعِ آن تقاضا برای نیروی کار بالا می‌رود که این هم عاملی برای افزایش درآمد است.

  او می‌افزاید: فراموش نکنیم که عوامل مختلفی موجب رشد اقتصادی می‌شوند؛ مهم‌ترین عامل، وجود سرمایه است. ما باید سرمایه زیاد داشته باشم و البته سرمایه‌گذاری تولیدی انجام دهیم. متاسفانه ما در جامعه خود سرمایهدار بزگ نداریم، سرمایه‌داران بزرگ را فراری داده‌ایم و نگذاشتیم فعالیت کنند. اگر هم کسی بخواهد سرمایه بزرگ داشته باشد، حتی اگر بهترین سرمایه‌گذار هم باشد، با تنگ نظری‌ها و سوءنیت‌ها مانع گسترش فعالیت آنها شده‌ایم. 

نکته دیگر این است که وقتی در شرایطی هستیم که سرمایه‌گذار کم داریم باید سرمایه‌گذار خارجی جلب کنیم و باز به علت سیاست‌های نادرست و موانعی که برای جلب سرمایه‌گذاری خارجی اعمال کردیم، سرمایه‌گذار خارجی هم تمایلی به سرمایه‌گذاری ندارد. در کنار این ما باید تکنولوژی وارد کنیم و تا جایی که می‌توانیم خودمان در جهت فعالیت‌های فناورانه حرکت کنیم. اینها عواملی است که می‌تواند ما را به سمت رشد اقتصادی و افزایش تولید بکشاند به شرط آنکه دولت درست عمل کند. متاسفانه سیستم دولتی در ایران سیستم بسیار ناکارآمد و تنگ نظری است و به گونه‌ای مانع سرمایه‌گذاری ‌می‌شود. ببینید وزارت صنایع و زیربخش‌های آنکه متولی فعالیت‌های صنعتی هستند و همچنین وزارت جهاد کشاورزی، اداره برق و گاز و... به قدری برای سرمایه‌گذارن مشکل ایجاد می‌کنند که افراد از رفتن به سمت فعالیت‌های تولیدی پشیمان می‌شوند و سرمایه خود را به سمت دلالی می‌برند.