آخرین وضعیت پرونده قضایی مهشاد و ریحانه

ما هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنیم. مرگ همکارانمان اتفاقی نیست که به سادگی‌ها از یادمان برود و آن را به دست فراموشی بسپاریم. آلزایمر که نگرفته‌ایم. هنوز داغ مهشاد و ریحانه نه تنها بر دل خانواده‌هایشان که بر دل همکارانشان هم زنده است. هنوز زخم این اتفاق تلخ دلمه نبسته و تا زمانی که مقصران آن شناسایی و محاکمه نشوند هم این زخم دلمه نمی‌بندد. برای ما و خیلی دیگر از خبرنگاران شاید این اتفاق‌ها همیشگی باشد، اما دلیل نمی‌شود که به راحتی از کنار آن بگذریم. هر چند که در این سال‌ها اتفاقات زیادی دیگری هم رخ داد و ما هر چه کردیم نتوانستیم به حقوق از دست رفته همکارانمان برسیم. مگر سقوط هواپیما نبود، چند خبرنگار و عکاس در آن حادثه جان باختند، چندین سال متوالی از آن روز می‌گذرد، هنوز هم عکس علی افشاری را هر از گاهی در خیابان‌های این شهر می‌بینیم، او یکی از آن کسانی بود که قرار شد برای تهیه گزارش از مانور رزمی بروند و ...

مسوولان اما همیشه با گفتن این جمله که حادثه‌ای اتفاق افتاده، سعی می‌کنند از زیر بار مسوولیت شانه خالی کنند، ولی برای ما این حرف‌ها تکراری است. باید مشخص شود چرا و چگونه در مراسم احیای دریاچه ارومیه که البته حالا دیگر همه خوب می‌دانیم، نفس‌های آخرش را می‌کشد، باید جان عزیز دو خبرنگار به دلیل سهل‌انگاری و بی‌توجهی از بین برود. چرا باید دو خانواده و البته تعداد قابل توجهی از خانواده مطبوعات داغدار عزیزانشان شوند، وقتی که می‌شد با کمی توجه مانع از بروز این فاجعه شد. اصلا از روزی که این اتفاق رخ داده چند نفر از مسوولان محیط زیست و دیگر مسوولان کشور به این فکر کرده‌اند که برای حال و روز خبرنگاران حاضر در آن حادثه کاری بکنند. برای اینکه بتوانند آن اتفاق شوم را برای خود قابل هضم کنند. برای این ضربه‌های ناشی از آن حادثه را پشت سر بگذارند، چند نفر از مسوولان در این رابطه احساس مسوولیت کرده‌اند.

      صدور نظریه کارشناسی  بدون حضور وکیل اولیای دم

با وجود گذشت حدود یک ماه از صدور نظریه کارشناسی درباره پرونده واژگونی اتوبوس خبرنگاران محیط زیست که به فوت مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی انجامید، یکی از وکلای اولیای دم ضمن انتقاد از عدم ابلاغ نظریه به آنان گفت: بر اساس این نظریه، راننده مقصر صددرصدی اعلام شده این در حالی است که مستنداتی در زمینه قصور مسوولان از ابتدای امر وجود داشته و دارد..

پرتو برهانپور اظهارکرد: در تیرماه به وکالت از اولیای دم هر دو خبرنگار عزیز، شکواییه و وکالت‌نامه را در شعبه ۳ بازپرسی دادسرای ناحیه ۲۳ تهران - که ویژه نیابت قضایی است - ثبت کردیم اما اخیرا متوجه شدیم که در یک نظر کارشناسی به تاریخ ۵ شهریورماه بر اساس تصمیم یک هیات سه نفره از «کارشناسان وزارت دادگستری در زمینه تصادفات و امور وسایل نقلیه موتوری زمینی» راننده مقصر صددرصد حادثه واژگونی اتوبوس خبرنگاران اعلام شده است. او تاکید کرد: این نظر کارشناسی که در فضای مجازی منتشر شده است، نه به ما و نه به اولیای دم متاسفانه ابلاغ نشده است. ما برای نشان دادن حسن نیت خود و درخواست طی کردن روند قانونی، دوباره در ۱۳ شهریورماه لایحه‌ای را مستقیما به بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان نقده ارسال و تاکید کردیم ما وکلای رسمی این پرونده هستیم و باید نظر کارشناسی را به ما ابلاغ کنند تا بتوانیم نسبت به آن اعتراض کنیم اما تاکنون نظریه به ما ابلاغ نشده است. واقعا نمی‌دانیم علت این کار چیست؟ وکیل اولیای دم تصریح کرد: از طرفین پرونده برای صدور هر نظریه کارشناسی باید دعوت شود اما این نظریه بدون دعوت از وکلای اولیای دم و وکیل خبرنگاران و خود خبرنگاران مجروح و استماع اظهارات همگی ما اعلام شده و عدم دعوت از وکلا و خبرنگاران مجروح شده تخلف هیات کارشناسی نیز محسوب می‌شود. او با اشاره به بعضی از مستندات قصور برخی دستگاه‌ها که منجر به واژگونی اتوبوس خبرنگاران شد، گفت: از اول راننده اعلام کرد و ما هم می‌دانیم که اتوبوس به شرکت پیمانکار ایاب و ذهاب کارخانه سیمان ارومیه تعلق داشت، فاقد صورت وضعیت بود و زیرنظر هیچ شرکت مسافربری قرار نداشت و تردد آن غیرمجاز بود. برهانپور در پایان اظهارکرد: طبق مقررات هر گونه جابه‌جایی مسافر مستلزم رعایت قوانین حمل و نقل جاده‌ای است. جاده محل تردد اتوبوس خبرنگاران از نوع درجه ۲ روستایی بوده است. بر اساس گفته‌های خبرنگاران مبنی بر وجود پیچ‌ها و شیب‌های تند در جاده درجه ۲ روستایی نباید از چنین اتوبوسی استفاده می‌شد ضمن اینکه پیش از این اعلام کرده‌ایم که بر اساس پیامک‌های موجود و بلیت‌های تهیه شده، این تور مطبوعاتی از سوی ستاد احیای دریاچه ارومیه برگزار شده است بنابراین صرفا راننده نمی‌تواند مقصر باشد. سوال اصل اینجاست که چرا همه این مستندات کنار گذاشته شده است و راننده را مقصر صددرصد اعلام کرده‌اند. کارشناسان چطور توانسته‌اند نقش برگزار‌کنندگان این تور مطبوعاتی در زمینه انتخاب اتوبوس و جاده را نادیده بگیرند؟!