دانش‌آموزان سرگردان میان مسوولان
مریم شاهسمندی
هر روز یک خبر تازه در مورد بازگشایی مدارس منتشر می‌شود، یک روز مسوولان وزارت بهداشت بازگشایی مدارس را منوط به تصمیم‌گیری وزارت بهداشت و درمان و ستاد ملی مقابله با کرونا می‌دانند و روز دیگر مسوولان وزارت بهداشت و درمان بازگشایی مدارس را به تصمیم‌گیری و فراهم آوردن شرایط از سوی وزارت آموزش و پرورش موکول می‌کنند و از سوی دیگر بسیاری از کارشناسان حوزه بهداشت و درمان بر این باورند که در چنین شرایطی نباید ریسک بازگشایی مدارس را قبول کرد، چرا که پیک ششم کرونا در راه است و هنوز میزان واکسیناسیون افراد جامعه به شرایطی که ایمن‌سازی 80 درصد افراد را در بر بگیرد نرسیده است. از طرف دیگر این میزان تعطیلی مدارس و نحوه آموزش مجازی و البته برخوردار نبودن تمام دانش‌آموزان از ابزار آموزش آنلاین خود معضل دیگری است که باید هر چه سریعتر برای آن راه چاره‌ای پیدا کرد. به هر حال دیگر هم دانش‌آموزان از درس خواندن در فضای مجازی خسته شده‌اند، هم بار سنگین آموزش در خانه که بر دوش اولیای بچه‌ها افتاده آنها را از شرایط کنونی عاصی کرده و از سوی دیگر معلمان نیز دیگر نمی‌توانند این شرایط را تاب بیاورند. حال سوال اینجاست که چه کسی باید چه کاری را انجام دهد تا شرایط به گونه‌ای دیگر به سمت بهبودی برود؟ البته اینکه وزارت آموزش و پرورش در چنین شرایطی از داشتن وزیر محروم است و در حال حاضر تمام تصمیم‌گیری‌ها به عهده سرپرست این وزارتخانه است و از سوی دیگر میدان عمل چندانی برای مسوولان این وزارتخانه وجود ندارد، به نظر می‌رسد که آموزش ترکیبی تنها گزینه پیشنهادی مورد قبول است که می‌توان در این شرایط از آن استفاده کرد.
این که دانش‌آموزان در کنار آموزش مجازی روزهای مشخصی را هم در مدارس حاضر شده و به صورت حضوری با معلم‌های خود به رفع اشکالات بپردازند، می‌تواند تا حدودی هم رخوت خانه‌نشینی دو ساله را از تن دانش‌آموزان به در کند و هم باعث می‌شود تا بازگشایی یک‌باره مدارس باعث بروز اتفاقی تلخ و غیرقابل جبران نباشد. اما مساله مهم این است که در این شرایط باید کسانی باشند تا مسوولیت این تصمیم‌گیری‌ها را تمام و کمال به عهده بگیرند. اینکه وزارت آموزش و پرورش توپ را به زمین وزارت بهداشت بیندازد و این وزارتخانه هم سعی کند تمام تصمیم‌گیری‌ها را به عهده وزارت آموزش و پرورش بگذارد، سیاست یک بام و دو هوایی است که هیچ‌وقت جواب نداده و نمی‌دهد. بسیاری از اولیای دانش‌آموزان با واکسیناسیون و البته بازگشایی مدارس موافق هستند، در این بین هستند افرادی هم که نه به واکسیناسیون فرزندانشان رضایت می‌دهند و نه به بازگشایی مدارس، این وظیفه وزارت بهداشت و درمان است که بین این دو تعادل را برقرار کند و با توضیح شفاف در مورد وضعیت کرونا در جامعه به یک جمع‌بندی درست در این رابطه برسد و از سوی دیگر وزارت آموزش و پرورش هم باید با فراهم آوردن شرایط مساعد در مدارس و البته رعایت پروتکل‌های بهداشتی تا حد امکان شرایط حضور دانش‌آموزان در مدارس را فراهم کند. به هر حال بنا به گفته‌های وزیر بهداشت و درمان پیک ششم کرونا در راه است. واکسیناسیون در این سطح هنوز نمی‌تواند مانع ابتلا افراد بشود. رعایت پروتکل‌ها همچنان باید ادامه پیدا کند. حالا دیگر گونه‌های جدید کرونا کاری به سن و سال افراد ندارند و هر فرد از هر سنی می‌تواند در معرض خطر باشد و این بدان معنی است که در دانش‌آموزان هم احتمال ابتلا به میزان دیگر افراد جامعه است. پس کسی باید این میان باشد تا مسوولیت خود را به درستی انجام دهد و عواقب آن را بپذیرد.
