بودجه 1401 و بی‌توجهی عیان دولت به مردم
مریم شاهسمندی
گویا قرار نیست مشکلات و چالش‌هایی که بودجه کارشناسی نشده 1401 به وجود آورده تمام شود. از معلمان گرفته تا کارگران بازنشستگان همگی به این بودجه اعتراض دارند و حالا در بخش دیگری از آن بودجه آسیب‌های اجتماعی هم نسبت به سنوات قبل کاهش داشته و از نیم درصد به 27 صدم درصد رسیده است. در چه شرایطی؟ در شرایطی که هر روز نرخ آسیب‌های اجتماعی با توجه به وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم رو به افزایش است. از دزدی و فحشا گرفته تا اعتیاد و قتل. مساله اینجاست که پرداختن به این موضوعات در خوشبینانه‌ترین حالت از سوی بسیاری از مسوولان سیاه‌نمایی تلقی می‌شود در حالی که هر روز از سوی یکی از همین مسوولان آمارهایی در مورد آسیب‌های اجتماعی منتشر می‌شود که مردم انگشت حیرت به دهان بگیرند. همین روز گذشته فرماندهی انتظامی شهرستان ری از پیدا شدن یک تا دو جسد به‌طور هفتگی در زباله‌هایی که از تهران به این شهرستان آورده می‌شود برای دپو و معدوم‌سازی خبر داد. واقعا باید از کنار چنین اخباری به راحتی گذشت؟!
هفته‌ای یک یا دو قتل آن هم فقط در کلان‌شهر تهران. به چه دلیل؟ مشخص نیست. تمام این قتل‌ها به پرونده‌هایی تبدیل می‌شوند که باید روزها وهفته‌ها و ماه‌ها مورد بررسی قراربگیرند.
از سوی دیگر افزایش آمار سرقت در سراسر کشور است. این هم خبری است که هر از چند گاهی با آمار افزایش 2 درصدی تا 7 درصدی روی خروجی خبرگزاری‌ها می‌رود. از سوی دیگر افزایش آمار کارتن‌خواب‌ها و اتوبوس‌خواب‌هاست. افزایش آمار زنان تن فروش. افزایش آمار خودکشی و مصرف مواد مخدر. افزایش آمار معتادان متجاهر و...
هر کدام از این آسیب‌های اجتماعی به تنهایی می‌توانند مانع از رشد و بالندگی یک جامعه شوند و هر دولتی موظف است تا نهایت تلاش خود را برای از بین بردن این آسیب‌ها به کار بگیرد و حالا دولت جدید تنها کاری که کرده کاهش بودجه آسیب‌های اجتماعی است. همانطور که بودجه آموزش و پرورش را کاهش داده، همانطور که بودجه تامین اجتماعی در ردیف بودجه نادیده گرفته شده است و همانطور که بودجه وزارت بهداشت و درمان آن چیزی نیست که بتواند همه اقشار جامعه را از نعمت درمان برخوردار کند. وقتی هر روز یک سازمان یا وزارت خانه، یک مسوول و یک صاحب نظر درمورد بودجه 1401 اظهارنظر کرده و آن را بسیار بی‌برنامه و البته بدون توجه به نیازهای جامعه می‌داند، چطور ممکن است که دولت همچنان بر این اشتباه خود
پا فشاری کرده و البته نمایندگان مردم در مجلس هم با او همراهی کنند. قرار بود یک دستی دولت و مجلس به نفع مردم تمام شود نه به ضرر آنها اما این طور که از شواهد بر می‌آید، این یک دستی بیشتر از آنکه به نفع مردم باشد قرار است آرامش خیال دولتمردان را به هم نریزد وبه این ترتیب مردم هم می‌توانند کمی دیگر به تاب آوری خود بیفزایند. رژیم‌های غذایی بگیرند تا مجبور نباشند هزینه زیادی برای تامین معاش خود بپردازند و در حالی که به دنبال گرفتن کارت نان هستند، از همان حقوق‌های پایین ودرآمدهای اندک لذت برده و با اعتراض‌های بی‌موقع خاطر دولتمردان را آزرده نکنند. از سوی دیگر اینکه بازنشستگان با این حقوق‌ها حتی دیگر توان گذران 10 روز از زندگی خود را ندارند، طرح رتبه‌بندی معلمان هم قرار نیست آنطور که آنها می‌خواستند اجرایی شود و کارگران هم باید حتی از خیر قوت لایموت خود هم بگذرند، باز هم همه دست به دست هم دهیم تا بودجه 1401 بدون اندکی تغییر یا واکاوی به اجرا برسد و یک سال دیگر آنگونه بگذرد که طی 2 سال گذشته به سختی گذشت.
