هر دم از این باغ بری می‌رسد...
این روزها مردم دیگر نای چانه‌زنی با مسوولان را ندارند. هر چه هست آنها بر سبیل خود استوارند و در مورد انتقادات و انتظارات مردم دیوار حاشا را بلندتر بنا می‌کنند. هر روز خبرهایی از بهترین‌های ایران منتشر می‌شود؛ از تجهیزات پزشکی و دارویی گرفته تا سبقت گرفتن کشورهای دیگر برای واردات کالا از ایران اما در مورد هیچ کدام از این ادعاها مسوولان مستنداتی ارایه نمی‌دهند. هیچ‌کس از وزیر بهداشت در مورد ادعای بهترین بودن در منطقه مستنداتی نمی‌خواهد.
در مورد اینکه راه‌اندازی ۳۱ خط تولید دارو چه تاثیری بر هزینه‌های درمانی مردم گذاشته و اصلا چقدر بر از بین بردن کمبودهای دارویی موثر بوده است. اما وقتی پای گلایه‌های مردم به میان می‌آید اولین چیزی که مسوولان طلب می‌کنند مستندات است. اینکه بیماران هموفیلی با تمام درد و بیماری خود هر از گاهی برای پیدا کردن دارو سرگردان می‌شوند یک طرف قضیه است و استفاده از پروتزهای بی‌کیفیت چینی طرف دیگر ماجرا.
البته رییس سازمان غذاودارو معتقد است بیماران باید در این زمینه مستندات ارایه کنند تا آنها بتوانند به موضوع رسیدگی کنند. این مستندات جز دردی که بیماران متحمل می‌شوند چه چیز دیگری می‌تواند باشد. مگر می‌شود بیمار پروتز را از محل جاگذاری آن بیرون بیاورد و به عنوان مستندات به مسوولان این سازمان ارایه دهد. این سازمان که مسوول صدور مجوز برای واردات دارو و تجهیزات پزشکی است چرا نباید راهکاری مناسب برای رسیدگی به اینگونه از شکایات داشته باشد.
مساله یک یا دو بیمار نیست که بگوییم بهانه می‌آورند و ... مساله گروهی از بیماران هستند که همیشه از این موضوع شکایت دارند و هر بار هم با جواب‌های سربالا مواجه می‌شوند همانطور که در مورد نبود و کمبود دارو این اتفاق می‌افتد حالا در مورد تجهیزات پزشکی هم همان داستان تکرار می‌شود. این مردم هستند که در هر صورت بازنده این بازی می‌شوند. آنها هزینه می‌کنند آنها درد می‌کشند و در نهایت این مسوولان هستند که هر اتفاقی را قبل از بررسی تکذیب می‌کنند یا مدعی می‌شوند که افراد مستنداتی برای حرف‌های خود ندارند. مساله اینجاست که تمام بیماران از جمله بیماران هموفیلی، تالاسمی و... انجمن دارند. این مساله باید از سوی انجمن‌ها پیگیری شود و مسوولان حوزه بهداشت و درمان نیز موظفند به این مشکلات رسیدگی کنند.
همانطور که آنها هیچ مستنداتی برای ادعاهای خود ارایه نمی‌دهند نمی‌توانند از بیماران هم انتظار مستندات برای دردی که می‌کشند داشته باشند. سازمان غذاودارو طبق قانون وظیفه دارد حتی اگر یک مورد شکایت در این زمینه مطرح شده هم پیگیر آن باشد. مسوول شرکت وارد‌کننده را احضار کرده و از آنها توضیح بخواهد اگر لازم است کیفیت کالای وارداتی یک بار دیگر سنجیده شود و خیلی کارهای دیگر که می‌توان بدون در نظر گرفتن مستندات انجام داد و به واقعیت دست پیدا کرد. کافی است مسوولان کمی احساس مسوولیت کنند.
