شکارچی، بد – شکارکش، خوب!
هر چند اطلاعات دقیقی از نخستین شکارچی غارنشین در اختیار نیست، ولی خدا را شکر اطلاعات مربوط به نحوه شکار توسط اجداد غارنشین ما، بهطور کامل به نسلهای بعدی منتقل شده است و روز به روز هم این صنعت مفرح و پویا پیشرفتهتر شده تا جایی که امروزه علاوه بر بکارگیری انواع سلاحهای مدرن و پیشرفته، استفاده از تور، سیم، جریان الکتریسیته، تله، سم، تعقیب شکار با موتور و سایر روشهای ناجوانمردانه نیز مد شده است. البته ما تا امروز فکر میکردیم شکارچیان به دو دسته «شکارچی» و «شکارچی نما» تقسیم میشوند؛ اما امروز متوجه شدیم که این تقسیمبندی به کل اشتباه است و تقسیمبندی این عزیزان به دو دسته «شکارچی» و «شکارکش» صحیح است! در ضمن این تقسیمبندی را یکی از روسای ارشد سازمان حفاظت از محیط زیست اضافه فرمودهاند. اصل سند به روایت جراید...
«شکارچیها همه حیوانات را شکار میکنند؛ اما شکارکشها حیواناتی را که دارای ژن بد و خصلت معیوب هستند میکشند که عیب و نقص ژن آنها به دیگر همنوعان خود منتقل نشود!» (روزنامه جوان - 20 شهریور 93)
ملاحظه فرمودید که در طول این سالها به دلیل غفلت اهل قلم در شناسایی این بزرگواران، چه تهمتهای ناروایی به عزیزان شکارکش تحمیل شد. جا دارد زمین دهان باز کند و حقیر با رعایت اصول زیست محیطی به نمایندگی از تمام کسانی که در طول این سالها گناه «شکارکشها» را شستوشو و آنها را مورد انواع و اقسام هجمههای روانی و فرهنگی قرار دادند، زیر زمین بروم و تبدیل به آب معدنی شوم! علی ایحال با عنایت به اینکه ندانستن عیب نیست و حالا که دوستان متوجه اصل ماجرا شدند جا دارد نگرش خود را تغییر دهند و بابت این خدمت خالصانه و بیمنت شکارکشها از آنان تجلیل شایسته به عمل بیاورند. البته این علم که فردی از راه دور یا حتی از دریچه دوربین، در زمین و هوا قادر به تشخیص ژن معیوب در حیوانات و پرندگان است، لدنی است یا اکتسابی، دانشگاهی است یا تجربی، غریزی است یا محیطی، بر ما هم پوشیده است و شما هم زیاد گیر ندهید. در ضمن اینکه چرا عزیزان شکارکش فقط قادر به تشخیص ژن معیوب حیوانات و پرندگان حلال گوشت نظیر بزکوهی، کل، میش، قوچ، مارال، غزال، مرغابی و غاز وحشی و چنگر هستند هم بماند برای بعد... در ادامه با توجه به لزوم برنامهریزی در بهرهبرداری
بهینه از غریزه ذاتی تشخیص ژنهای معیوب و ناهنجاریهای دام و طیور از فواصل دور، چند پیشنهاد سوفسطایی در این خصوص ارایه میگردد:
الف) ایجاد رشته دانشگاهی: با توجه به گسترش روزافزون شکار در مناطق مختلف پیشنهاد میشود، یک رشته دانشگاهی با عنوان «تشخیص ژن معیوب از راه دور» ایجاد شود تا علاوه بر جلوگیری از گسترش ناهنجاریهای ژنتیکی در حیوانات، به تکثیر حیوانات تپل و چاق و چله نیز کمک کنیم.
ب) شکار حیوانات ناباب: از آنجایی که تعداد حیوانات ناباب در جنگل [که به مکر و حیله و پدر سوخته بازی مشهورند و ممکن است زمینههای فساد اخلاقی سایر حیوانات را فراهم کنند]
کم نیست؛ پیشنهاد میشود این دوستان شکارکش بلا تشبیه کمی تلاش کنند، شاید بتوانند با استفاده از ویژگیهای منحصر به فرد خود، حیوات مذکور را نیز شناسایی و شکار کنند!