واردات ۷۰۰ ميليون دلاري مواد اوليه لوازم خانگي
عضو هيات‌مديره كانون لوازم خانگي ايران گفت: سالانه ۱ ميليارد و ۲۰۰ ميليون دلار صرف واردات اجزا، قطعات و انواع لوازم خانگي مي‌شود كه حدود ۷۰۰ ميليون دلار آن سهم واردات مواد اوليه است.
عضو هيات‌مديره كانون لوازم خانگي ايران گفت: سالانه ۱ ميليارد و ۲۰۰ ميليون دلار صرف واردات اجزا، قطعات و انواع لوازم خانگي مي‌شود كه حدود ۷۰۰ ميليون دلار آن سهم واردات مواد اوليه است.
به گزارش خبرگزاري صدا و سيما محمد فرهاد كيايي عضو هيات‌مديره كانون لوازم خانگي ايران، گفت: بر اساس اعلام آمارهاي رسمي، عمق ساخت داخل يخچال فريزر, ۶۰ درصد، تلويزيون ۳۰ درصد، ماشين لباسشويي ۵۸ درصد و كولر آبي ۱۰۰ درصد است. با حمايت و در نظر گرفتن مشوق‌ها، مي‌توان عمق ساخت داخل برخي از لوازم خانگي كوچك مثل پكيج و لباسشويي را تا ۶۵ درصد رساند. توليد لوازم خانگي در سال ۹۶ حدود ۷ ميليون دستگاه بود كه اين عدد در سال ۱۴۰۱ از ۱۶ ميليون دستگاه فراتر رفت.
وي با اشاره به مساله تحريم و خروج شركت‌هاي خارجي از كشور و ممنوعيت واردات از سال ۹۷, افزود: بر اساس آمارهاي رسمي، نياز بازار لوازم خانگي كشور سالانه حدود ۶ ميليارد دلار است كه واردات قطعات يا اقلام مرتبط با اين صنعت، هم‌اكنون به يك ميليارد دلار رسيده است.
كيايي ادامه داد: بيش از ۲ ميليون و هفتصد دستگاه انواع يخچال فريزر سال گذشته توسط ۳۰ توليدكننده بزرگ كشور توليد و بخش زيادي از نياز بازار از اين طريق تأمين شد.
عضو هيات‌مديره كانون لوازم خانگي ايران با بيان اينكه صادرات محور شدن صنعت لوازم خانگي در چند سال اخير مطرح شده است گفت: با توجه به موانعي كه در صادرات لوازم خانگي وجود دارد؛ در صادرات قطعات لوازم خانگي مي‌توانيم موفق‌تر عمل كنيم.
كيايي ادامه داد: هم‌اكنون قطعه‌سازاني در كشور فعاليت مي‌كنند كه مازاد توليد را حتي به كشورهاي اروپايي صادر مي‌كنند، اما هنوز سياست‌هاي مشخصي براي قطعه‌سازي اين صنعت، وجود ندارد ضمن اينكه نيازمند ايجاد استانداردسازي مناسبي براي اين صنعت مانند صنايع ديگري از جمله خودروسازي هستيم.
وي گفت: با توجه به اينكه مزيت‌هاي رقابتي در كشور خصوصاً در برخي مواد اوليه وجود دارد اگر نگاه درستي به صنعت لوازم خانگي داشته باشيم قطعه‌سازان مي‌توانند در حوزه صادرات هم موفق عمل كنند.
عضو هيات‌مديره كانون لوازم خانگي ايران گفت: تلاش انجمن لوازم خانگي در چند سال گذشته تدوين راهبردهايي براي اين صنعت بود كه با تغيير دولت‌ها، عملكرد و رويكرد شركت‌هاي لوازم خانگي متفاوت و راهبردها به سرانجام نرسيد. براي داخلي‌سازي برخي از لوازم خانگي سياست جدي وجود ندارد، زيرا برخي از آنها به سرمايه‌گذاري‌هاي بزرگي نياز دارد كه بايد يا خود دولت ورود كند يا مشوق‌هايي براي بخش خصوصي در نظر بگيرد.
وي ادامه داد: مزيت‌هايي در برخي مواد اوليه و قطعات در كشور وجود دارد كه ساير كشورها اين مزيت را ندارند از جمله گاز ايزوبوتان و سيكلوپنتان كه از ملزومات اصلي در صنعت يخچال‌سازي است؛ در حال حاضر ۱۰ برابر نياز داخل توليد مي‌شود و كشورهاي منطقه در صنعت لوازم خانگي هم به اين گازها نياز دارند و از كشورهايي مثل چين و كره تأمين مي‌كنند.
كيايي همچنين به قيمت‌گذاري دستوري در اين صنعت اشاره كرد و افزود: وقتي قيمت‌گذاري دستوري حاكم مي‌شود نبايد انتظار نوآوري خاصي در صنعت داشت زيرا، گاهي اوقات بعضي از نوآوري‌ها و فناوري‌ها، هزينه‌هايي به همراه دارند.
وي ادامه داد: مثلاً در عرصه كاهش مصرف انرژي در برخي از محصولات برودتي و حرارتي، بايد اقدام مناسبي صورت بگيرد كه ممكن است هزينه‌هاي توليد را افزايش دهد، اما وقتي فشار دستوري روي قيمت باشد، توليدكننده هيچ‌گونه رغبتي براي توليد ندارد. راهبردهاي تدوين شده لوازم خانگي و صنايع مرتبط با آن، عمدتاً كلياتي است كه مفهوم دقيقي ندارند و نمي‌شود با آن به هدف و نقطه مشخص و واحدي رسيد.
كيايي گفت: مثلًا استفاده از كمپرسور اينوِرتِر براي كاهش مصرف انرژي در يخچال فريزر، يك كالاي اساسي است كه تمام وقت كار مي‌كند، اما توليدكننده به دليل افزايش قيمت رغبتي براي استفاده از اين مزيت ندارد. وي افزود: اگر كمپرسور اينورتر در يخچال فريزر استفاده شود ۲۰ تا ۲۵ درصد كاهش مصرف انرژي اتفاق مي‌افتد، اما به دليل اينكه قدرت خريد مردم كاهش يافته، خريدار حاضر نيست بهاي آن را پرداخت كند، از طرفي هم نه تنها مشوق‌هايي براي توليدكننده در نظر گرفته نمي‌شود حتي موانعي هم ايجاد مي‌شود.
