دانستنی هایی درباره چاقی کودکان

در سراسر جهان، از هر سه بزرگسال یک نفر و نسبت مشابهی از کودکان در بریتانیا مشکلات اسکلتی عضلانی را تجربه می‌کنند که باعث درد و ناتوانی می‌شود و بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد.

به گزارش بهداشت نیوز، شیوع فزاینده چاقی این مسائل را بدتر خواهد کرد، زیرا اضافه وزن به‌طور قابل توجهی به مفاصل بدن فشار وارد می‌کند که منجر به شرایطی مانند کمردرد، درد مزمن، و لغزش اپی‌فیز استخوان ران می‌شود.

نتایج تحقیقات قبلی ارتباط بین اضافه وزن و افزایش خطر مشکلات اسکلتی عضلانی در کودکان را نشان می‌داد، اما شواهد بیشتر مقطعی و با کیفیت متوسط تا پایین بودند.

مطالعات طولی اخیر نیز از این ارتباط حمایت می‌کند، با این حال، با محاسبه متناقض برای متغیرهای مخدوش‌کننده، تعداد آنها کم است و کیفیت متوسطی دارند. این امر بر نیاز فوری به تحقیقات بیشتر برای روشن شدن رابطه علی بین چاقی و علائم اسکلتی عضلانی در کودکان تاکید می‌کند.

تحقیق حاضر شامل ۱۲۳هزار و ۸۳۶ (۹۶.۳ درصد) شرکت‌کننده از برنامه ملی اندازه‌گیری کودک در چهار مرجع محلی شمال شرقی لندن بود که سوابق آنان با مراقبت‌های اولیه با استفاده از شماره‌های سرویس بهداشت ملی با نام مستعار مرتبط بود.

این برنامه شامل اندازه‌گیری قد و وزن کودکان در سال‌های اول و آخر دبستان برای نظارت بر روند سلامت عمومی است.

این تحقیق بر شناسایی مشاوره‌های اسکلتی عضلانی در میان این کودکان، به استثنای هرگونه مشاوره قبل از اندازه‌گیری برنامه ملی کودک متمرکز بود.

مشاوره اسکلتی عضلانی از طریق کدهای بالینی خاص، با نتیجه اولیه حضور یا عدم حضور حداقل یک جلسه مشاوره عمومی برای یک مشکل اسکلتی عضلانی پس از اندازه‌گیری برنامه ملی کودک، تعیین شد.

شاخص توده بدنی کودکان بر اساس قومیت تنظیم شد و بر  اساس استانداردهای بریتانیا به کم وزن، وزن متناسب، اضافه وزن یا چاق طبقه‌بندی شد.

قومیت، برگرفته از سوابق برنامه ملی اندازه‌گیری کودک یا، در صورت عدم وجود، از سوابق الکترونیکی سلامت و محرومیت در سطح منطقه به‌عنوان عوامل مخدوش‌کننده در نظر گرفته شد.

این تحقیق همچنین تعاملات بین جنسیت و سال تحصیلی اندازه‌گیری برنامه ملی اندازه‌گیری کودک را بررسی کرد. تجزیه و تحلیل با استفاده ازنرم‌افزار استاتا، با رعایت استانداردهای آماری و مدیریت دقیق داده‌ها برای اطمینان از صحت یافته‌ها انجام شد.

نتایج تحقیق

این تحقیق جمعیت قابل توجهی را از برنامه ملی اندازه‌گیری کودک مورد بررسی قرار داد که شامل ۶۳هزار و ۴۱۸ کودک بین چهار تا پنج سال (۵۰.۹ درصد پسر) و ۵۵هزار و ۳۶۴ کودک در سال ششم (۵۰.۸درصد پسر) بود.

این کودکان اغلب از مناطق محروم و از پیشینه قومی سیاه‌پوست یا اقلیت بودند و بخش کوچکی (کمتر از ۱ درصد) به‌دلیل از دست دادن داده‌های قومی کنار گذاشته شدند.

شایان‌ذکر است، نرخ چاقی در کودکان بزرگتر بیشتر بود، به‌طوری که ۱۹.۹ درصد از پسران سال ششم و ۱۴.۴ درصد از دختران سال ششم، در مقایسه با ۸.۹ درصد از پسران بین چهار تا پنج سال و ۷.۱ درصد از دختران بین چهار تا پنج سال مبتلا به چاقی بودند.

تجزیه و تحلیل تغییرات در مشاوره اسکلتی عضلانی بر اساس وضعیت وزن را نشان داد. در کودکان کوچکتر، دختران چاق بیشتر از همتایان با وزن متناسب خود به‌دنبال مشاوره اسکلتی عضلانی بودند، روندی که در پسران مشاهده نشد.

در میان گروه بزرگتر، هم دختران دارای چاقی و هم پسرانی که به‌عنوان کم وزن طبقه‌بندی شده بودند، تفاوت‌هایی در میزان مشاوره در مقایسه با همسالان با وزن متناسب نشان دادند.

شایع‌ترین مشکلات اسکلتی عضلانی مربوط به زانو و کمر درد بود که شیوع بالاتری از کمردرد در گروه سال ششم در مقایسه با کودکان چهار تا پنج سال گزارش شد.
در طول دوره پیگیری، که از ۲ تا ۸ سال متغیر بود، اولین مشاوره اسکلتی عضلانی به‌طور معمول طی ۲ تا ۳ سال پس از اندازه‌گیری‌های برنامه ملی اندازه‌گیری کودک انجام می‌شود.

میزان شیوع مشاوره متفاوت بود، دختران چاق در هر دو گروه، در مقایسه با افرادی که وزن متناسب داشتند، نرخ‌های بالاتری را نشان دادند. جالب توجه است که پسران کم وزن سال ششم نسبت به همتایان خود میزان بروز کمتری داشتند.

تجزیه و تحلیل شیوع تجمعی احتمال بیشتری را برای مشاوره اسکلتی عضلانی در میان دختران مبتلا به چاقی نشان داد، اگرچه حجم نمونه کوچک باعث عدم اطمینان شد.
میزان شیوع به‌طور قابل توجهی برای پسران سال ششم که به‌عنوان کم وزن طبقه‌بندی شده بودند کمتر بود، با فاصله اطمینان که به‌طور واضح با سایر دسته‌های وزنی همپوشانی نداشت.

یافته‌های این تحقیق بر افزایش خطر مشاوره اسکلتی عضلانی در میان کودکان چاق، به‌ویژه دختران، در گروه‌های سنی مختلف تاکید دارد.

تجزیه و تحلیل چند متغیره، با تطبیق برای عوامل مختلف، این افزایش خطر را برای دختران دارای اضافه وزن و چاق در سن چهار تا پنج سال و سال ششم تأیید کرد، در مقایسه با پسران کم وزن در سال ششم که احتمال کمتری برای مشاوره را نشان داد.