مُهر سکوت بر لب کارگران ناراضی از ترس بیکاری
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با اشاره به اینکه حدود ۹۶ درصد کارگران به دلیل ناامنی شغلی، ناراضی هستند، اما چارهای جز ادامه کار ندارند گفت:کارگران معترض از ترس بیکاری چاره ای جز سکوت ندارند.
فتحالله بیات، رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی درباره کارگران دارای قرارداد پیمانی گفت:ناامنی شغلی همواره باعث می شود که کارگرانی که از شرایط شغلی خود ناراضی هستند سکوت کنند چرا که می دانند اعتراض برابر با بیکاری است.
به گزارش تسنیم، وی با بیان اینکه بیش از 95درصد کارگران قرارداد موقت دارند افزود: دیده شده است که تعداد زیادی از کارفرمایان حقوق و مزایای کامل را پرداخت می کنند اما مزایای شغلی را حذف می کنند. در جامعه کارگری، هم کارفرمای خوب داریم و هم کارفرمای بد و هم پیمانکار خوب داریم و هم پیمانکار بد. آنچه به ما گزارش میشود، نارضایتیها و شکایتها و اعتراضها از کارفرما و پیمانکار بد است، اما حتماً کارگاهها و بنگاههایی در این کشور هست که کارفرما یا پیمانکار، حق کارگر را بهطور کامل رعایت میکنند.
بیات با اشاره به اینکه می توانیم بگوییم کمتر از 5درصد کارگران امنیت شغلی دارند افزود: حدود 96 درصد به دلیل ناامنی شغلی، ناراضی هستند، اما چارهای جز ادامه کار ندارند. معنی ناامنی شغلی همین است که کارگر، میداند که بابت کاری که انجام میدهد، حق و مزایای کامل دریافت نمیکند و قراردادی که با کارفرما منعقد کرده، مطابق قانون کار نیست، اما چارهای جز سکوت ندارد، چون میداند که اگر شغلش را از دست بدهد، ممکن است تا مدتها بیکار و بدون درآمد بماند در حالی که خروارها قسط و بدهکاری دارد.
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی اظهار داشت: اگر امروز 15 میلیون کارگر در بخشهای مختلف مشغول به کارند به این معنا نیست که 15 میلیون کارگر راضی و خوشحال داریم. جمله صحیح این است که بگوییم این 15 میلیون نفر، با هر نوع قرارداد و تحت هر شرایطی مشغول به کارند، اما به دلیل ناامنی شغلی، چارهای جز ادامه کار با هر نوع قرارداد و تحت هر شرایط ندارند.
وی گفت: پیمانکاری و واسطهگری هیچگاه قابل حذف نیست، چون ماهیت برخی مشاغل کارگری که البته بیشتر از 10 درصد کل مشاغل کارگری را هم شامل نمیشود، موقت و غیردایم است و لازم است که برای این 10 درصد، نیروی کار به پیمانکار سپرده شود. اعتراض ما در این 20 سال این بوده که در مشاغل مستمر مثل خودروسازی و پتروشیمیها و بخشهای مولد صنعت، نه تنها قرارداد موقت معنا ندارد، بلکه کارگر باید با کارفرمای اصلی قرارداد شغلی داشته باشد.
بیات با بیان اینکه امروز هیچ یک از کارگران کشور، امنیت شغلی ندارند چون بیش از 96درصد جامعه 15 میلیونی کارگران کشور، با قرارداد موقت مشغول کار هستند گفت: بخشی از کارگران قرارداد 89 روزه، قرارداد یک ماهه و سه ماهه و 6 ماهه و حتی با قراردادهای سفید امضا و سفته گذاری و تعهدسپاری بابت اینکه هیچ مطالبه و معوقه ای از کارفرما ندارند مشغول به کارند.