وقتي از منظر اقتصادي به موضوع راي مردم در ۸تيرماه ۱۴۰۳ و حضور پزشكيان و جليلي در دور دوم انتخابات نگاه مي‌كنيم، اين نتيجه مشخص برداشت مي‌شود و آن اينكه گوش مردم ايران ديگر از وعده‌هاي اقتصادي بزرگ و ناشدني پر شده است . در واقع مردم ديگر حاضر نيستند آينده خود را به رويافروشان واگذار كنند و خواستار افراد صادق و راستگو هستند. همه نامزدهايي كه با وعده‌هايي چون بنزين ارزان، وام ميلياردي، زمين رايگان، توزيع طلا و... سعي در جلب توجه افكار عمومي داشتند يا شخصا از آوردگاه انتخابات كناره‌گيري كردند يا با راي مردم از گردونه رقابت خارج شدند. جالب اينجاست راي نخست انتخابات را فردي كسب كرد كه حاضر نشد وعده بزرگي به مردم دهد. بالاترين راي را فردي كسب كرد كه از رويكردهاي كارشناسي، تخصص‌گرايي، شفافيت و شايسته‌سالاري دفاع كرد. اين نتايج اميدبخش است و نشان مي‌دهد، ديگر فرد و جرياني با وعده‌هاي دهان پركن نمي‌توانند عقل و هوش مردم را بربايند. آراي مردم در اين دوره از انتخابات، نشان از درايت و شعور بالاي مردم داشت كه براي بسياري از افراد باوركردني نبود. افراد و جرياناتي كه چشم در چشم مردم مي‌گويند: «به شما طلا مي‌دهيم. زمين رايگان و...مي‌دهيم» قابل اعتماد نيستند. رييس سازمان برنامه و بودجه دولت قبل، مي‌گفت، دولت‌ها زماني كه زمان توزيع يارانه مي‌رسد، ماتم مي‌گيرند، چون ظرفيت‌هاي كشور در زمان تحريم پاسخگوي اين حجم انبوه يارانه‌ها نيست. يكي ديگر از نامزدهاي انتخابات ادعا مي‌كرد نرخ بنزين 3هزار توماني را به نرخ 1500 تومان مي‌رساند! كسي كه كوچك‌ترين آشنايي به علم اقتصاد داشته باشد، مي‌داند كه اين وعده ناشدني است.
نرخ بنزين و گازوييل امروز در كشورمان ارزان‌تر از آب آشاميدني است.گذشت، ايامي كه افراد مي‌آمدند و اين وعده‌ها را مي‌دادند و راي مردم را مي‌گرفتند. امروز مردم ايران شرايط ساير كشورهاي جهان را از گوشي‌هاي موبايل‌شان دنبال كرده و به رويافروشان مي‌خندند. نامزدي كه واقعيت‌ها را با مردمش در ميان مي‌گذارد، اتفاقا بيشترين سود را به آنها مي‌رساند. مردم ايران ديگر گول اين نوع اظهارات را نخواهند خورد. كانديداي ديگري ادعا مي‌كرد به هر شهروند ايراني فاقد خانه، 200متر زمين در بافت‌هاي شهري مي‌دهد! مانند حافظ كه سمرقند و بخارا را به خال هندويي مي‌بخشيد، اين فرد هم زمين‌هاي تهران را به رايي مي‌فروخت. زميني كه مستعد ساخت مسكن باشد در همه جهان محدود است و به اين دليل شهرك‌هاي اقماري در اطراف شهرها و كلانشهرها ايجاد مي‌شود. مگر مي‌شود به هر زوج 200متر زمين داد. تاسف‌آور اينكه فردي اين ادعا را مطرح كرد كه قرار است در راس هرم تقنيني كشور بنشيند. موضوعي كه باعث كندي كار دولت شده، حجم عظيم كاركنان دولت و حقوق‌بگيران دولت است. در واقع عائله دولت به اندازه‌اي زياد شده كه سر هر ماه، تامين حقوق و دستمزد اين لشكر انبوه دشوار است. دولت‌هاي گذشته بي‌تدبيري كردند و به جاي اشتغالزايي در صنعت، توليد، كشاورزي و ساير بخش‌هاي مولد، اشتغال را به ساختمان‌هاي دولتي برنامه‌ريزي كردند. فقط وزارت ارتباطات بيش از 200ساختمان انبوه دارد كه نشان‌دهنده، دولت افسارگسيخته است. اين در حالي است كه امروز تكنولوژي باعث شده دولت‌ها در همه جاي جهان كوچك شوند. 2نامزد باقيمانده در انتخابات بايد به اين موارد توجه كنند:
1) نبايد بگويند كه فلان ميزان شغل ايجاد كرده و براي بيكاران شغل فراهم مي‌كنند. در دولت‌هاي نهم و دهم كه بزرگ‌ترين وعده‌ها را مي‌داد، من در آن زمان نماينده مجلس بودم. در هر سفر استاني رييس‌جمهور وقت، هزاران نامه و درخواست توسط مردم خطاب به دولت وقت ارسال مي‌شد. مردم تصور مي‌كردند اين درخواست‌ها براي‌شان نان و آب و درمان مي‌شود. در حالي كه ما به عنوان نماينده مردم مي‌دانستيم كه رييس‌جمهور نامه‌اي مي‌نويسد به اداره كار استان مركزي و از او مي‌خواهد كه به فلان فرد شغلي بدهد! دولتي‌ها نامه ديگر به سازمان عشايري مي‌نوشتند و اتود «جهت اقدام» را مي‌زدند. اما مگر چقدر ظرفيت و شغل و امكانات وجود دارد كه به افراد مختلف بدهند.
2) به پروژه‌هاي مولد كارشناسي توجه كنند: اين وعده‌ها و خاصه خرجي‌ها در برخي دولت‌ها در شرايطي صورت مي‌گرفت كه پروژه‌هاي عمراني استان كه مصوبه هيات دولت را هم داشت و با 11كيلومتر ده‌ها روستا را به هم وصل مي‌كرد، سال‌ها روي زمين مي‌ماند. با گذشت 18سال از آن پروژه كه من آن را مصوب كردم، هنوز اين پروژه اجرايي نشده و كمتر از 3كيلومتر آن ساخته شده است. فردي كه مي‌گويد: «وعده نمي‌دهم و امور را به كارشناسان مي‌سپارم.» در راستاي منافع مردم و جامعه گام برمي‌دارد .مردم هم توجه داشته باشند و به فردي راي دهند كه بشترين قرابت را با رويكردهاي كارشناسي و علم اقتصاد دارد.
