تلنگر
مسوولان گرامی
نشناختن یک رسانه افتخار نیست!
تعادل بارها پیش آمده است که در برنامههای مختلف وقتی به سراغ برخی از مسوولان میرویم با واکنش عجیب آنها در قبال نام رسانهمان مواجه میشویم. آنها سعی میکنند با ابراز عدم شناخت خود از این رسانه، نوعی بیاعتماد به نفسی و حس تلخ را به خبرنگار منتقل کرده و به نوعی او را نسبت به پیگیری پرسش خود دلسرد کنند. گویی از دیدگاه آنها تنها رسانههایی محق به طرح پرسش هستند که 15سال از عمرشان میگذرد و از دید این مسوولان «شناخته شده» محسوب میشوند؛ درحالی که اگر مسوولی متعهد و آگاه نسبت به مسائل روز باشد، هیچگاه حتی رسانهیی بسیار کوچک را از تیررس نگاه خود دور نگاه نمیدارد تا نسبت به دیدگاه و مطالبات مردم همچنین مشکلات بخشهای مختلف ذینفوذ خود اشراف داشته باشد. بسیاری از رسانههای مطرح دنیا مانند بیزینس اینسایدر تنها چند سال از عمر خود را تاکنون سپری کرده است اما حمایت و توجهی که در کشورهای مدرن دنیا به رسانه میشود، عاملی شده که این رسانه بتواند با روزنامه بسیار با قدمت وال استریت ژورنال رقابت کند. کاش مسوولان در ایران بدانند چیزی که یک رسانه را به رسانهیی حرفی تبدیل میکند صرفا عمری که از حضور آن گذشته، نیست بلکه کیفیت مطالب تولید شده و میزان تلاشی که اعضای تحریریه برای به ثمر نشستن آن میکنند، مهمترین اصل برای ارزیابی است. کاش مسوولان بدانند عدم شناخت آنها از نام یک رسانه که بیش از یک سال از عمرش میگذرد به هیچ وجه برایشان «افتخار» محسوب نمیشود. این عدم شناخت تنها نشان میدهد مسوولان چقدر نسبت به جریان خبررسانی در کشور، آن هم در حوزه تخصصی عملکردشان بیتفاوتاند.