برای سلامتی جهان سرمایه‌گذاری کنیم
گروه غذا و دارو|مترجم: هادی آذری|
بهداشت، تبدیل به معضلی جهانی شده است. این معضل آنچنان جدی است که بیش از 250 اقتصاددان را واداشته تا بیانیه‌یی را برای حمایت از پوشش جهانی خدمات بهداشت و درمان امضا کنند. این بیانیه که در سایت سازمان جهانی بهداشت قرار گرفته، توسط اقتصاددانان شهیری مانند ژوزف اشتیگلیتز و توماس پیکتی امضا شده و خواهان سرمایه‌گذاری متمرکز کشورهای ثروتمند، در بحث بهداشت و درمان کشورهای کم‌درآمد است. در ادامه، این بیانیه را می‌خوانید:
درحالی که سازمان ملل قصد اجرای برنامه توسعه پایدار خود را دارد اکنون لحظه سرنوشت‌سازی برای رهبران جهانی است تا به سرمایه‌گذاری‌های مالی مورد نیاز برای به حد اعلا رساندن پیشرفت این برنامه تا سال 2030 بیندیشند.
267 اقتصاددان از 44کشور با امضای این بیانیه خواستار آن شدند تا رهبران جهان به این مسیر برای دستیابی به پوشش جهانی سلامت که یکی از ستون‌های اصلی توسعه محسوب می‌شود، بها دهند. پوشش جهانی سلامت به معنای آن است که هر کسی بتواند به خدمات بهداشتی اساسی با کیفیت بالا و بدون تحمل سختی مالی دست پیدا کند.
محدودیت‌های منابع نیازمند آن است که کشورهای جهان تعریف خود از مفهوم اساسی را مشخص کنند. یا به قول گروهاردم برونتگلند، دبیرکل پیشین سازمان جهانی سلامت «اگر قرار است به همه خدمات‌رسانی کنیم، توانایی تامین خدمات وجود ندارد. مقرون به صرفه‌ترین خدمات باید در اولویت باشد.»
حتی با قبول این موضوع محدودیت منابع، نسل ما این فرصت تاریخی را دارد تا با کاهش مرگ‌های ناشی از بیماری‌های عفونی به یک همگرایی عظیم در سلامت جهانی دست
پیدا کند.
گزارش کمیسیون سرمایه‌گذاری در سلامت نشان داد که با ابزارهای قدرتمند امروزی برای ارتقای سلامت و چشم‌انداز ارتقای مداوم این تکنولوژی و ابزار، پوشش سلامت جهانی که به لحاظ مالی نیز مقدور باشد در هر کشور می‌تواند فوایدی را در دو حوزه سلامت و حوزه ریسک‌های مالی مرتبط با سلامت به دنبال داشته باشد.
ما خواهان اهمیت دادن به نکات زیر هستیم:
جامعه جهانی ما علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در حوزه سلامت به هدف دگرگون کردن زندگی و معیشت افراد است:
در واقع برای ریشه‌کن کردن فقر، رشد و ارتقای سلامت، بهداشت از اهمیتی اساسی برخوردار است. طی دهه گذشته پیشرفت‌های بهداشتی که براساس میزان طول عمر سنجیده می‌شوند 24درصد از کل رشد درآمدی در کشورهای دارای درآمد کم و متوسط را تشکیل می‌دهد.
نظام‌های سلامت که به سمت پوشش جهانی سلامت گرایش دارند تا حد زیادی از نوع خود ارزشمند بوده و مزایای زیادی را به دنبال دارد. ازجمله در مواقع بحرانی این نظام سلامت تاثیر شوک‌های ناشی از بحران‌ها را بر جامعه کاهش می‌دهد و در مواقع آرامش این نظام‌های سلامت جوامعی منسجم‌تر و اقتصادهایی مولدتر را به دنبال دارد.
2) برآورد می‌شود مزایای اقتصادی موجود در این همگرایی بزرگ بیش از 10برابر بیشتر از هزینه‌ها باشد. یعنی اینکه مراحل آغازین حرکت به سوی این طرح جهانی سلامت نسبت به هزینه افزایش درآمد ازجمله میزان خالص هزینه مالیات ارزش بیشتری خواهد داشت.
3) موفقیت مرحله بعدی توسعه به قابلیت ارایه خدمات به فقیرترین و محروم‌ترین افراد منوط است.
بخش عمومی، سابقه خوبی از خود در ایمنی‌سازی درمان HIV (ایدز)، سل، بیماری‌های کودکان و ریشه‌کن کردن امراض مسری دارد. در عین حال اکثر کشورها در زمینه ارایه و تامین مراقبت‌های اولیه و ثانویه در هر دو بخش دولتی و خصوصی با مشکلاتی مواجه بوده‌اند. حرکت به سوی پوشش جهانی سلامت نیازمند پاسخگویی به این مشکلات است. هر ساله 150میلیون نفر به خاطر پرداخت هزینه‌های درمان خود به ورطه فقر فرو می‌روند. با تامین سرمایه و ایجاد دسترسی آسان و سریع به خدمات بهداشتی، طرح پوشش جهانی سلامت می‌تواند این ریسک‌های مالی تهدید‌کننده افراد را کاهش دهد.
بیماری واگیردار ابولا به ما نشان داد که ما به همان اندازه که قوی هستیم، آسیب‌پذیر هم هستیم. اگر سیستم‌های سلامت عمومی در گینه، لیبریا و سیرالئون ایجاد شده بود، تاثیرات مخرب ابولا می‌توانست به یک سوم هزینه کنونی کاهش پیدا کند.
4) هر کشوری فرصت این را دارد که به پوشش جهانی سلامت دست پیدا کند.
بیش از 100کشور در سراسر جهان کار برای دستیابی به پوشش جهانی سلامت را آغاز کرده‌اند.
بیشترین ارزش پول برای کشورها از طریق تامین مالی خدمات بهداشتی است که دارای کیفیت بالا، رایگان یا دارای هزینه کم باشد. با افزایش منابع ملی، کشورها بسته خدمات اساسی را گسترش خواهند داد که این خدمات برای عموم تامین مالی خواهد شد.
اکثر کشورها این قابلیت را دارند که منابع داخلی ملی برای سلامت را از طریق نظام‌های مالیاتی و مکانیسم‌های تامین مالی مبتکرانه افزایش دهند. با توجه به رشد اقتصادی در کشورهایی که دارای درآمد کم و متوسط هستند اکثر کشورها سرمایه‌گذاری بیشتری در ارایه خدمات بهداشتی خواهند داشت. در صورتی که این سرمایه‌گذاری‌ها به شکلی متوازن و کارآمد اختصاص یابد.
این مساله می‌تواند به کاهش کلی هزینه‌های نظام بهداشت منجر شود.
5) کمک‌های توسعه‌یی به سلامت نقشی اساسی در دستیابی به یک همگرایی بزرگ در پوشش جهانی سلامت بازی خواهد کرد.
سرمایه‌گذاری ملی به تنهایی حتی برای فراهم آوردن خدمات سلامت همگرا شده در بسیاری از کشورهای کم درآمد کافی نخواهد بود. متمرکز کردن کمک‌های سلامت محور موجود بر مداخلات همگراساز در کشورهای کم درآمد اما متعهد می‌تواند کمکی ارزشمند باشد.
یک همگرایی بزرگ در بهداشت جهانی نیازمند سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه از محل کمک‌های بلاعوض در کارکردهای مغفول مانده حوزه سلامت است: فرآهم آوردن کالاهای عمومی جهانی مانند تحقیق و توسعه در سلامت، مقابله کردن با اثرات جانبی فرامرزی مانند بیماری‌های واگیر و مقاومت میکروبی و حمایت از هدایت و نظارت موسسه‌های جهانی. تامین مالی این کارکردهای جهانی می‌تواند کاراترین راه برای بهبود شرایط فقرا و محرومان در کشورهایی که دارای درآمد متوسط هستند، باشد.
6) بنابراین ما امضاکنندگان درخواست داریم:
سران دولت‌ها سرمایه‌گذاری‌های ملی را برای دستیابی به همگرایی جهانی سلامت افزایش دهند و هم‌آوایی رهبران سیاسی برای اعمال اصلاحات در قوانین برای دستیابی به پوشش جهانی بهداشت به نفع فقرا فراهم آورند.
کشورهایی اهداکننده کمک‌های بلاعوض به تعهداتشان مبنی بر کمک‌های توسعه‌یی و سرمایه‌گذاری در کارکردهای جهانی کمک‌های توسعه‌یی بهداشت، به خصوص تحقیق و توسعه در بیماری‌های ناشی از فقر پایبند باشند.
مباحث مربوط به تامین مالی توسعه صراحتا به موضوع برابری اشاره داشته باشد.
قانون‌گذاران داخلی باید از طرح پوشش جهانی سلامت به عنوان یک شیوه منسجم برای ارزیابی پیشرفت در زمینه اصول اهداف سلامت در چارچوب توسعه جهانی استقبال کنند.
با وجود نرخ بالای توسعه اقتصادی، منابع اختصاص یافته به سلامت (و سایر بخش‌ها) شدیدا محدود خواهند بود. ارزش ذاتی ارتقای سلامت و ظرفیت اثبات شده دولت‌ها و آژانس‌های کمک‌رسانی برای ارایه مداخلات اساسی سلامت به حفظ و گسترش تعهد به سلامت از مسیر سرمایه‌گذاری در راه‌حل‌های به نفع فقرا در یک پوشش جهانی سلامت منتج می‌شود. آمارتیا سن این فرصت را رویایی قابل تحقق نامیده است.
