آغاز جنگ سرد علیه چپگرایان امریکای لاتین

گروه جهان|

روی کار آمدن رییس‌جمهور راستگرا در آرژانتین، می‌تواند رویه‌یی مشابه را در سایر کشورهای منطقه آغاز کند. فضای سیاسی حاکم بر منطقه امریکای لاتین علیه احزاب چپگرا است. محبوبیت دیلما روسف، رییس‌جمهور چپگرای برزیل نیز کاهش قابل توجهی داشته است.

به گزارش اکونومیست، چپگرایی در امریکای لاتین از دهه 70 و در دوران جنگ سرد تحت لوای مبارزه با امپریالیسم و نظام جهانی سرمایه‌داری رواج پیدا کرد. در همین دوران شاهد به قدرت رسیدن فیدل کاسترو در کوبا (2008- 1959)، پیروزی سالوادور آلنده به عنوان نخستین رییس‌جمهور منتخب چپ در امریکای لاتین در 1970 در شیلی (که در 1973 در نتیجه کودتای پینوشه به قتل رسید)؛ ساندنیست‌ها در نیکاراگوئه در سال 1979؛ جنگ داخلی السالوادور و جنگ داخلی گواتمالا در 1996-1960 بوده‌ایم.

بعد از پایان جنگ سرد که انقلاب‌های چپگرایانه نیز پایان پذیرفت، در سال‌های 2000 شاهد روی کار آمدن دولت‌های چپ از طریق انتخابات هستیم. در این دوره جدید، هوگو چاوز در سال 1999 روی کار آمد و با توجه به منابع مالی گسترده در اختیار آن کشور، چتر حمایت از دولت‌ها و گروه‌های چپگرا در کل منطقه را برافراشت. پس از آن نیز لولا داسیلوا و سپس دیلما روسف در برزیل، نستور کرشنر و سپس همسرش کریستینا کرشنر در آرژانتین، تاباره واسکز و خوزه موخیکا در اروگوئه، میشله باشلت در شیلی و فرناندو لوگو مندز در پاراگوئه روی کار آمدند.

در نتیجه همین تحولات و موج پیروزی چپگرایان در منطقه، بیش از سه‌چهارم از جمعیت 350میلیون نفری امریکای لاتین تحت پوشش دولت‌های چپگرا قرار گرفت. با این حال در همیشه روی یک پاشنه نمی‌چرخد و همه‌چیز با تغییر در دنیا برای امریکای لاتین نیز تغییر می‌کند.

درحال حاضر پیشرفت اقتصادی به‌طور عام و برنامه‌های حمایت اجتماعی به‌طور خاص در برزیل و آرژانتین متوقف شده و به نظر می‌رسد در ونزوئلا وضعیت حتی بدتر شده است. رکود اقتصادی در اغلب این کشورها حاکم شده و ارزش پول به کمترین حد خود طی یک دهه گذشته رسیده است. آرژانتین امکان اخذ اعتبار بین‌المللی و پرداخت بدهی‌های خود را ندارد. اکثر روسای جمهور چپ منطقه از جمله در برزیل و ونزوئلا از کمترین حد محبوبیت در یک دهه اخیر برخوردارند. هرچند بولیوی و اکوادور موفقیت‌ها و پیشرفت‌های خوبی داشته‌اند ولی جایگاه و تاثیر این کشورها در سطح منطقه قابل توجه نیست. این ناکامی‌ها در مقابل موفقیت‌های سال‌های اخیر دولت‌های تحت حاکمیت چپ مرکز یا راست مرکز در شیلی، پرو و کلمبیا قرار دارد.

در بیست و دوم نوامبر «مائوریسیو ماکری» راستگرا، شهردار بوینس‌آیرس در رقابتی تنگاتنگ، حریف خود «دنیل سیولی» چپگرای فرماندار بوینس‌آیرس را در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری شکست داد و به عنوان رییس‌جمهور آرژانتین انتخاب شد.

انتخاب ماکری واجد معنایی گسترده نه تنها در آرژانتین، بلکه در امریکای جنوبی است. سیولی، رقیب او به عنوان میراث‌دار کرشنر، رییس‌جمهور قبلی آرژانتین در این انتخابات حاضر شد. پیروزی ماکری با ائتلاف احزاب با شعار تغییر نشان از رد میراث کرشنر در جامعه آرژانتین دارد.

در ۱۲ سال گذشته، کریستیانو فرناندز کرشنر و همسر وی که پیش از آن پست ریاست‌جمهوری را در دست داشت، اقتصاد کشور را در کنترل داشتند. سیاست‌های اقتصادی آنها تورم را در سطح کشور افزایش داده بود. آرژانتین در دو دولت پیشین به رژیم‌های اقتدارگرا و تضعیف نهادهای مستقل همچون رسانه‌ها، بانک مرکزی و قوه قضاییه گرایش داشته است. ماکری پیش از پیروزی در انتخابات متعهد شده‌ بود که کشور را به سوی اقتصاد شکوفا و هنجارهای دموکراتیک پیش ببرد.

ماکری رسما قدرت را در دهم دسامبر به دست گرفت. حضور او در صدر قدرت می‌تواند نوید بخش صدایی جدید از سیاست آرژانتین باشد. سبک رهبری ماکری بدون شک نسبت به کرشنر کمتر چالش‌گرایانه خواهد بود. در عرصه سیاست خارجی رییس‌جمهور جدید به دنبال برقراری توازنی جدید خواهد بود. او با کاهش سطح روابط آرژانتین با چین، ونزوئلا، روسیه و ایران، به گسترش روابط با ایالات متحده و اروپا روی خواهد آورد. انتخاب ماکری همچنین می‌تواند منجر به انزوای بیشتر ونزوئلا در امریکای لاتین شود.

روی کار آمدن رییس‌جمهور راستگرا در آرژانتین، می‌تواند رویه‌یی مشابه را در سایر کشورهای منطقه آغاز کند. به نظر می‌رسد که فضای سیاسی حاکم بر منطقه امریکای لاتین علیه احزاب چپگرا است. محبوبیت دیلما روسف، رییس‌جمهور چپگرای برزیل نیز کاهش قابل توجهی داشته است. انتخاب ماکری موج چپگرایی که از دهه 1990 امریکای لاتین را احاطه کرده، از میان برداشته است.

با این حال هنوز برای قضاوت در مورد ماکری و برنامه‌های آن برای آرژانتین زود است. به گزارش ایندیپندنت، ماکری برآمده از ائتلافی با حمایت رهبران سیاسی با افکار متفاوت است. بنابراین تشکیل کابینه‌یی موفق و پیگیری وعده‌های داده شده نمی‌تواند به آسانی محقق شود. کنترل تورم و جلوگیری از افزایش نرخ دلار در کنار جذب سرمایه‌گذاران خارجی و حفظ برنامه‌های اجتماعی نظیر پرداخت یارانه برق و گاز از مشکلات جدی پیش روی رییس‌جمهور جدید آرژانتین است.

مشاهده صفحات روزنامه