خلاقیت و نوآوری؛ عامل اصلی رشد اقتصادی پایدار
مهدوینیا مدیرعامل شرکت توزیع نیروی برق جنوب استان کرمان تصریح کرد: یکی از راهبردهای موکد این شرکت برای دستیابی به اهداف استراتژیک، تجهیز شرکت به دانش نو، ابزار نو و روشهای خلاقانه برای خلق راههای کوتاهتراست. به گزارش روابطعمومی شرکت توزیع نیروی برق جنوب استان کرمان، عبدالوحید مهدوینیا مدیرعامل این شرکت به ارائه گزارشی درخصوص رابطه شرکتهای دانشبنیان و توسعه پرداخت و بیان کرد: تاسیس شرکتهای دانشبنیان با هدف توسعه اقتصادی مبتنی بر دانش، گسترش اختراع و نوآوری در راستای توسعه کارآفرینی و اشتغالزایی و در نهایت تجاریسازی ایدهها از نخستین کارهای جدی است که در کشور برای عملی شدن تبدیل نوآوریها به تکنولوژی صورت گرفته است.
وی افزود: شرکتهای دانشبنیان به عنوان حلقه واسطه بین ایده و تکنولوژی باید بتوانند ایدهها را در مسیر رسیدن به تکنولوژی هدایت کنند. این شرکتها میتوانند مسیری فرا روی فارغالتحصیلان دانشگاهی فراهم آورند و صاحبان فکر را به صاحبان سرمایه متصل کرده تا از طریق تاسیس این شرکتها هم به آینده خود امیدوار باشند و هم امیدهای آینده کشور را تحقق بخشند.
مهدوینیا رشد فناوری و انجام فعالیتهای خلاقانه و نوآوری را عامل اصلی رشد در اقتصاد قرن بیستم دانست و گفت: رشد اقتصادی یک سازمان به بیان دکتر محسن رنانی در نتیجه دو نوع فعالیت میتواند حاصل شود؛ در واقع یا از طریق حفظ ساختار کنونی فعالیتها، تکنولوژی و دانش موجود رشد میکند (مثلا یک کارخانه با حفظ ساختار کنونیاش برای افزایش تولید، یک سوله دیگر میسازد و کارگران بیشتری را به کار میگیرد تا محصول بیشتری تولید کند) یا از طریق ارتقا و بهبود فعالیتها، روشها و فناوری رشد و توسعه با هم به دست میآید. به بیان دیگر افزایش سطح فناوری، رشد و توسعه را با هم به دنبال دارد. مطالعات نشان میدهد برخلاف این تصور که گمان میشد، افزایش نیروی کار یا حتی افزایش سرمایه عامل اصلی رشد اقتصادی یک قرن اخیر بوده است، بخش عظیمی از رشد در اقتصاد قرن بیستم حاصل رشد فناوری و انجام فعالیتهای خلاقانه و نوآور بوده است.
وی رسیدن به توسعه پایدار را در گرو رشد فناوری دانست و افزود: برای اینکه به توسعهیی پایدار دست یابیم به انبوهی از شرکتها و موسساتی نیاز داریم که ایدههای جدید را به محصولات فناورانه تبدیل و روانه بازار کنند، شرکتهایی که در تمام چرخه عمرخود به تحقیق و توسعه پرداخته، محصولات جدید خلق و تولید کرده و نهایتا خلق ارزش کارآفرینانه برای اقتصاد کنند.
مهدوینیا تصریح کرد: امروزه شاهد هستیم که چرخه تولید فناورانه در کشور کمتر شکل میگیرد و به تبع آن فاقد اقتصادی مطلوب هستیم که خروجی آن تولید انبوهی از محصولات فناورانه متنوع و باکیفیتی که بازار صادرات محصول خود را یافته است، باشد. اکنون اگر رشدی اتفاق میافتد، حاصل تزریق درآمد نفت است که رشدی پایدار نیست؛ چرا که با فروش نفت خط تولید جدید اضافه میکنیم و این باعث رشد کشور میشود ولی زمانی که فروش نفت پایین بیاید و تزریق درآمد به اقتصاد کم شود، خط تولید جدیدی نصب نمیشود و به تبع آن رشد نیز کاهش مییابد.
وی با مقایسه کشور ژاپن و ایران در زمینه تحقیق و توسعه خاطرنشان کرد: در کشوری مثل ژاپن هزینههای تحقیق و توسعه حدود ۱۵/۳درصد درآمد کل آنهاست و بخش اعظم این هزینهها هم توسط شرکتهای خصوصی انجام میشود ولی در ایران ۶/۰درصد از درآمد کل صرف تحقیق و توسعه میشود که بیش از ۹۰درصد از سوی دستگاههای دولتی انجام میشود و تقریبا هزینه تحقیق و توسعه در شرکتهای خصوصی نزدیک به صفر است، آیا با این میزان بها و ارزش به تحقیق و توسعه باید انتظار داشته باشیم، محصولات خلاقانه بیشمار داشته باشیم؟ صادرات بالای محصولات فناورانه داشته باشیم و چرخ توسعه پایدار بچرخد؟