محاکمه نواب صفوی در دادگاه نظامی

هفتم دی 1334، سرلشکر حسین آزموده دادستان ارتش در ادعانامه خود علیه سیدمجتبی نواب‌صفوی و هفت نفر از اعضای جمعیت فداییان اسلام آنها را به توطئه برای برهم زدن اساس حکومت و تشویق مردم به مسلح شدن و حمل اسلحه غیرمجاز متهم کرد.

سید مجتبی میرلوحی مشهور به نواب‌صفوی، طلبه، بنیانگذار و رهبر تشکیلات بنیادگرای فداییان اسلام بود.

او در ترور هژیر و رزم‌آرا و حسین علاء و احمد کسروی نقش داشت. او در سال ۱۳۲۹ کتابی به ‌نام راهنمای حقایق را به چاپ رساند که در آن یک «حکومت اسلامی» ترسیم شده بود.  نواب‌صفوی پس از آنکه در آخرین دیدار خود با احمد کسروی توسط او و گروه مسلح همراهش تهدید شد، مصمم شد که او را از میان بردارد. نواب پس از تهیه پول از اسدالله مدنی و محمدحسن طالقانی، کسروی را بیست و نهم فروردین ۱۳۲۴ در میدان حشمت‌الدوله تهران ترور کرد، اما کسروی زنده ماند و نواب را دستگیر و زندانی کردند. او چندی بعد به درخواست روحانیان ایران و نجف پس از دو ماه، با قید کفالت آزاد شد. کسروی قرآن‌سوزی خود را انکار کرد و مبلغ ۵۰ هزار ریال برای کسی که این موضوع را ثابت کند، جایزه تعیین کرد.

نواب‌صفوی پس از آزادی از زندان طی اعلامیه‌یی جمعیت فداییان اسلام را تشکیل داد.

او در این اعلامیه برادری، استقامت و اتحاد را خط کلی جنبش فداییان اسلام؛ رسیدن به حاکمیت اسلام و قرآن را هدف اصلی جنبش و شهادت و انتقام و قصاص را روش اصلی مبارزه معرفی کرد. نخستین اقدام این جمعیت، کشتن موفق احمد کسروی نویسنده و محقق ایرانی در ۲۰ اسفند ۱۳۲۴ در ساختمان دادگستری تهران بود و بیستم اسفند ۱۳۲۴ سید علی‌محمد امامی و سید حسین امامی به همراه 9نفر دیگر از فداییان اسلام کسروی را در کاخ دادگستری به همراه منشی‌اش حدادپور به قتل رساندند.  فداییان اسلام در اعتراض به پیوستن ایران به پیمان بغداد، حسین علاء نخست‌وزیر وقت را در آستانه سفر به بغداد جهت شرکت در اجلاس این پیمان در روز ۲۵ آبان ۱۳۳۴ توسط مظفر ذوالقدر ترور کردند، اما او جان سالم به در برد و ضارب دستگیر شد و به دنبال آن، نواب‌صفوی و دیگر اعضای موثر فداییان در اول آذر آن سال بازداشت شدند. آنها تحت شکنجه‌های شدید قرار گرفتند و در دی همان سال در دادگاهی نظامی محاکمه شدند. سرانجام پس از چند جلسه دادگاه، نواب‌صفوی به همراه مظفر ذوالقدر، خلیل طهماسبی و محمد واحدی به اعدام محکوم شدند. حکم دادگاه در بامداد ۲۷ دی ۱۳۳۴ به اجرا درآمد.