مانورهای فرمایشی دوای درد زلزله نیست
رخ دادن دو زلزله در تهران بار دیگر زنگ خطر احتمال وقوع زلزله بزرگتر در پایتخت را به صدا درآورد و این سوال را مطرح کرد که مدارس تهران تا چه اندازه آمادگی رویارویی با این بحران را دارند.
زلزله خبر نمیکند. این شاید آشناترین جمله درباره زلزله باشد. هر چند دو زلزله 5.2 و 4.2 ریشتری که اخیرا در تهران آمد هر دو در شامگاه و اوایل بامداد رخ داد اما فرض کنیم زلزله بزرگتری که مدتهاست هشدار آمدنش را به تهرانیها میدهند، در زمانی رخ میداد که فرزندان ما سر کلاسهای درس بودند. آیا مدارس ما، مدیران مدارس ما، معلمان، دانشآموزان و اولیا آمادگی رویارویی با آن را دارند؟
آخرین آمار آموزش و پرورش از استحکام مدارس حاکی است «۳۰درصد مدارس پایتخت ناایمن است». البته در همین آمار مشخص نیست در برابر کدام زلزله این مدارس ناایمن و باقی مدارس ایمن تصور شده است اما بر اساس همین آمار مدارس تهران از نظر فرسودگی نسبت به کل کشور اوضاع بدتری دارد و در مناطق ۱۲، ۱۱، ۹، ۱۵ و ۱۹ عمده این مدارس در بافت فرسوده قرار گرفتهاند که خود این مناطق نیز بافت فشرده و فرسودهیی را دارا هستند. وزیر آموزش و پرورش نیز در آخرین اظهارنظرش در این باره گفته است: بازسازی و نوسازی مدارس، نیازمند ۱۸هزار میلیارد تومان بودجه است و ۳۰درصد مدارس تهران در مقابل حوادثی مانند زلزله خطرپذیر هستند. در صورت تامین اعتبار در طول برنامه ۵ ساله ششم به تدریج مدارس را ایمن کرد. بطحایی اضافه کرده است: تا به امروز به دلیل مضایق بودجهیی، خزانه اعتبار لازم برای این مهم در نظر گرفته نشده است، ضمن آنکه در یکی از احکام برنامه ششم نیز از محل صندوق ذخیره ارزی بودجه برای این مهم پیشبینی شده است اما این صندوق اعتباری نداشته که بتوان از آن برداشت کرد. این روزها مردم تشنه یادگیری درباره زلزله هستند. اما ایمنی مدارس شاید یکی از بزرگترین دغدغههای ما در موضوع زلزله باشد. واقعیت این است که زلزلههای 5.2 ریشتری و حتی کمی بزرگتر احتمالا به ساختمان مدارس آسیبی وارد نکند اما به روحیه مدرسه شامل سه ضلع معلم، دانشآموز و اولیا چطور؟ اینجاست که باید ببینیم آیا در کتب درسی ما به درستی مباحث مربوط به رویارویی با زلزله آموزش داده شده است؟ مباحثی مانند پناهگیری ایمن، آمادگی روانی، کیف نجات زلزله و... در این کتب آمده است؟ از سوی دیگر مانورهای زلزله که گاهی میشنویم در مدارس اجرا میشود بهروز است و به شکل جدی اجرا میشود؟ آیا از نظر روانی اولیا، دانشآموزان و معلمانمان آمادگی رویارویی با چنین مواقع احتمالی را دارند؟
عبدالرسول کریمی معاون پرورشی و فرهنگی شهر تهران در این باره به مهر گفت: ما با شهرداری تهران هماهنگی خوبی برای اجرای مانورهای زلزله و بحث آموزشهای مقابله با زلزله در مدارس تهران داریم. سازمان دانشآموزی و بسیج دانشآموزی وظیفه این آموزشها را به عهده دارند که کاملا با شهرداری تهران هماهنگ هستند تا آموزشهای بهروز به دانشآموزان داده شود. او با تاکید بر اینکه آموزش و پرورش در زمینه آموزش مقابله با بحران عملکرد خوبی دارد، درباره بحثهای آمادگی روانی در این زمینه نیز بیان کرد: ما معتقد هستیم بحث آموزش مقابله با بحران بسیار کارآمد است اما مهمترین بخش قضیه، آمادگی روانی و روحی است که در این مواقع در مدرسه آرامش حاکم باشد. باید بیش از این به خانوادهها و معلمان مسائل را آموزش بدهیم. احساس ما این است با توجه به وقایع اخیر و زلزلههایی که آمده مردم ما تشنه یادگیری هستند. حالا هر ارگانی که بتواند این یادگیری را آموزش بدهد، مطلوب است. کریمی ادامه داد: آموزش و پرورش تهران با هماهنگی شهرداری تهران، پکهای آموزشی را آماده کرده است که شامل کلیپ و اسلایدهای مفیدی است که در اختیار خانوادهها قرار میدهیم. این تعاملها خود در ایجاد آرامش مفید است. البته خود حفظ آرامش در چنین مواقعی به ویژگیهای شخصیتی دانشآموزان نیز بستگی دارد و شاید 100درصد نتوانیم در این موضوع مداخله کنیم.
محمد داوری کارشناس مسائل آموزش و پرورش درباره جایگاه مهارتهای حادثه زلزله و محتوای کتب درسی در این زمینه به مهر گفت: آموزش ایمنی و مهارتهای مواجهه با حوادث که ذیل مهارتهای زندگی تعریف میشود، مانند آموزش دیگر ابعاد مهارتهای زندگی و تربیتی در محتوای کتب درسی آموزش و پرورش و همچنین روشهای آموزشی ضعیف است. در واقع ما هم در این بخش و هم در زمینه بخشنامههای آموزشی و پرورشی رویکرد ضعیفی داریم.
او ادامه داد: در بحث محتوای کتابهای درسی در برخی دروس به شکل مختصری به مهارتهای مربوط به ایمنی و تئوریهای مقابله ایمنی در برابر زلزله اشاره شده است و در بعد عملی چون در بخش تئوری بسیار کم به آن اشاره شده و عموما هم مورد بازنگری بر اساس متدهای روز قرار نگرفته است، ضعیف هستیم. در نتیجه بسیار سریع از روی این مباحث عبور میشود و اهمیتی به آن داده نمیشود.
مانورهای زلزله فرمایشی برگزار میشود
این فعال صنفی معلمها در ادامه بیان کرد: در بحث روشهای تربیتی و آموزشی نگاه جدی وجود ندارد و مانورهای زلزله نیز که برگزاریاش از وظایف مدارس است، فرمایشی برگزار میشود و معمولا چند دانشآموز در مانور شرکت میکنند و چند عکس و فیلم تهیه میشود تا اعلام شود مدرسه مانور را برگزار کرده است. مگر اینکه مدرسهیی به صورت خاص و بر اساس نگرش مدیرش یا داشتن معاونان و مشاوران خوب بخواهد روی این موضوع سرمایهگذاری کند.
داوری اظهار کرد: رییسجمهور هم اول سال گفتند که کتابهای درسی ما خالی از مهارتهای زندگی منجمله آموزشهای مواجهه با حوادث است. متاسفانه به ندرت میتوان از کتب درسی اطلاعات درستی در این زمینه به دست آورد و از سوی دیگر در سیستم آموزشی نیز بهشدت سنتی هستیم. یعنی دنبال یافتههای جدید علمی نیستیم. او گفت: یکی از تهدیدات جدی زلزله این است که در ساعتی رخ بدهد که بچهها مدرسه هستند. چون نه معلمان و نه دانشآموزان آموزشهای لازم مواجهه با این پدیده را ندیدهاند و واکنشهای هیجانی هم پرسنل مدرسه و هم دانشآموزان میتواند عواقب خطرناکی داشته باشد و شوکهای ناشی از چنین رویدادی که احتمال ایجادش در مدارس ما زیاد است، نگرانکننده است. یک موضوع این مساله فرهنگی و نگرشی است و مساله بعد داشتن مهارت و اطلاعات است.
کارشناس مسائل آموزش و پرورش بیان کرد: نخستین کاری که در این زمینه لازم است، صورت بگیرد این است که در آموزش و پرورش برنامههایی گذاشته شود که ابتدا نگرش دبیران و پرسنل را نسبت به اهمیت مانورهای زلزله و کسب اطلاعات در این زمینه افزایش دهد تا آنها با جدیت در این امر شرکت کنند و همین خود باعث بالا رفتن مشارکت دانشآموزان میشود. پرسنل مدارس خود باید آموزش جدی در این زمینه ببینند. داوری در پایان گفت: وقتی آموزش و پرورش ما متمرکز است انتظار این است که در سیاستگذاریهای کلی پیگیری صورت بگیرد اما به مدارس اختیاراتی داده شود که در این زمینه عمل کنند و از آنها حمایت شود. در واقع دولت و مردم هر دو باید از مدارس حمایت کنند تا آنها بتوانند خوب زندگی کردن را به بچهها آموزش بدهند. وقتی پای برگزاری مانور در مدارس پیش میآید، عموم مدارس میگویند هزینه میخواهد و نداریم و بحث حمایتهای مالی و فرهنگی از طرف والدین بسیار در این زمینه کارساز است.