اتاق ایران جایی برای اعتراض

احمد آزادمرد

عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی

یکی از خبرهایی که در این روزها نقل خبرگزاری‌ها شده و نشریات معتبر داخلی هم به آن پرداخته‌اند خبر مصوبه شورای شهر درخصوص اختصاص مکانی برای تجمعات و بیان مشکلات و اعتراضات است. این موضوع از آن جهت دارای اهمیت است و می‌توان به آن نگریست که حداقل شورای شهر می‌خواهد صداهای برخاسته از دل مردمان دردمند را بشنود. اما اینکه تنها به شنیدن مشکلات و نارضایتی‌ها اکتفا می‌کند یا به رفع و برطرف کردن آنها اقدام خواهد کرد یا خیر پرسشی است که باید منتظر بود و در آینده به پاسخ آن دست یافت ولی قدر مسلم این است که این حرکت تا اینجا بسیار خوب و پسندیده است و شورای شهر تهران می‌تواند الگویی برای سایر سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی و غیردولتی که با مردم سر و کار دارند باشد. در این میان ناگفته پیدا است که اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران از جمله ارگان‌هایی است که از دیر باز مکانی برای بروز و بیان دیدگاه‌ها، مشکلات و اعتراضات اعضا بوده و هست و ساز و کارهایی همچون شورای گفت‌وگو برای مشاهده همین بحث‌ها شکل گرفت. در کنار آن جلسات کمیسیون‌های تخصصی و هیات نمایندگان که با حضور وزرا و مقامات عالی‌رتبه کشوری تشکیل می‌گردد فرصتی مغتنم است. حال سوال اینجاست که آیا این اتاق که به پارلمان بخش خصوصی مشهور گردیده و به عنوان مشاور

3 قوه از وی یاد می‌شود و در آن گلچینی از فعالیت اقتصادی کشور حضور دارند در کار خود و بیان مشکلات جامعه مولد کشور به دولتمردان و گرفتن پاسخ لازم موفق بوده است؟ از دیدگاه بعضی مسلما از دیدگاه بعضی دیگر احتمالا پاسخ چندان دلگرم‌کننده به نظر نخواهد رسید. زیرا اگر گفته شود تمام پیشنهادها یا حداقل اکثریت آنها جنبه عملی به خود گرفته از پاسخ‌های داده شده، پرسشگران راضی هستند باید به آن پاسخ به دیده شک و تردید نگریست. سال‌ها از زمانی‌که ارزش افزوده برای 5 سال آن هم به صورت آزمایشی اجرا شد گذشته است و هر سال یک درصد بر آن افزوده شد و روزی نیست که جامعه مولد کشور و حتی کسبه به آن اعتراض نکنند اما هیچ پاسخ دلگرم‌کننده‌یی شنیده نمی‌شود. یا عدم پذیرش سندل محل اجرای طرح توسط بانک و درخواست فاکتور از متقاضیان وام و اعلام عملکرد بانکی شرکت‌ها به امور مالیاتی یا دخالت سازمان بازرسی کل در چگونگی جابه‌جایی سررسیدها و دستورالعمل‌های خلق الساعه صادرات و واردات و تعرفه‌های گمرکی تنها بخشی از صدها مشکلی است که حداقل سالی یک بار در هیات نمایندگان مطرح می‌شود و کسی به آن رسیدگی نمی‌کند. اتاق بازرگانی به عنوان یک نهاد مردمی موظف است که بخشی از فعالیت خود را به موضوع رسیدگی به مشکلات مردم اختصاص دهد.