کتمان کردن، راهحل جلوگیری از آسیبهای جنسی نیست
رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران با بیان اینکه واقعیتهای اجتماعی نباید کتمان شوند، گفت: کتمان کردن مسائلی مانند تعرض جنسی، مسالهیی را حل نمیکند بلکه باعث میشود افرادی که این تعرضات را انجام میدهند به کارشان ادامه دهند و آن را تکرار کنند.
سید حسن موسویچلک با بیان اینکه موضوع آزارهای جنسی خاص جامعه ما نیست و دنیا با آن دست به گریبان است، افزود: اخباری هم که در مدت اخیر منتشر شده، گویای آن است که این مشکل فقط به دختران اختصاص ندارد؛ مورد دانشآموزان مدرسه غرب تهران نشان داد که پسران نیز با این مساله مواجه هستند. این افراد قربانی هستند و خانوادهها باید با کمک حمایتهای روانی اجتماعی، زمینه برای بازگشت آنها به زندگی عادی را حتی بیشتر از یک بیمار جسمی فراهم کنند.
وی با اشاره به اینکه ماندگاری عوارض منفی این نوع تعرضها بسیار زیاد است و افراد در این شرایط تحت تاثیر فشارهای شدید روانی قرار میگیرند، اظهار کرد: هم خانواده و هم جامعه باید نسبت به این افراد پذیرش داشته باشند، آنها را طرد نکنند و مورد ترحم قرار ندهند. این افراد قربانیان شرایطی هستند که در ایجاد این شرایط نقشی نداشتهاند.
رییس انجمن مددکاری اجتماعی با تاکید بر اینکه کتمان کردن، مسالهیی را حل نمیکند بلکه باعث میشود افرادی که این تعرضات را انجام میدهند به کارشان ادامه دهند و آن را تکرار کنند به ایسنا گفت: برای اینکه این مساله را کتمان نکنیم، باید بچهها هم از بیان این مشکلات هراس نداشته باشند؛ باید فضایی را در خانواده و جامعه فراهم کنیم که افراد بدون نگرانی از عواقب آن در صورتی که کوچکترین تعارضی اتفاق افتاد به موقع آن را بگویند تا بتوانیم اقدامات لازم را به موقع و اثربخشی را انجام دهیم.
موسویچلک در ادامه اظهار کرد: وقتی موضوع به تعرض جنسی برمیگردد به دلیل تابو بودن تا جایی که بتوانیم، سعی میکنیم به دلیل آبرو و... آن را کتمان کنیم در حالی که با سکوت ما، عوارض و فشارهای روانی اجتماعی به مراتب بیشتر میشود و این فشارها میتواند روی نقشهای اجتماعی، سلامت روانی، آینده، رفتارهای فرد و... تاثیر داشته باشد. در این شرایط نباید «کتمانکردن» به عنوان استراتژی خانوادهها انتخاب شود، این سخن به منزله این نیست که هیاهو کنیم و همه این موضوعات را بدون منبع به رسانهها اعلام کنیم بلکه باید با رویکرد واقعبینانه با آنها برخورد کنیم؛ این درحالی است که در حوزه آزارهای جنسی نوع برخورد ما واقعبینانه نیست.
موسویچلک با اشاره به اینکه زمانی که روح فرد آزردهخاطر شود این مساله به راحتی ترمیم نمیشود، افزود: گاهی در جایی که باید حمایتهای روانی اجتماعی را تقویت کنیم برعکس عمل میکنیم. حساسیتی که نسبت به موضوعات مربوط به آسیبهای اجتماعی وجود دارد، باعث میشود آنها دیگر گفته شود و زمانی که دیر مطرح شود، لایههای زیرینی پیدا میکند که باعث میشود مداخلات بعدی مدتدارتر و با اثربخشی کمتر باشد.