احمدی‌نژاد کشور را به طرز مشکوکی اداره کرد
فرشاد مومنی اقتصاددان می‌گوید: از سال 84 تا 91 - دوره احمدی‌نژاد - میانگین واردات کالا و خدمات کشور با جهش بی‌سابقه به 79 میلیارد دلار رسید. من این طرز اداره کشور را مشکوک نامگذاری می‌کنم.
به گزارش ایرنا، این استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: در آن دوره شمشیر را علیه نظام بین‌المللی از رو بسته بودند ولی همزمان بی‌سابقه‌ترین سطح عمق بخشی به وابستگی‌های ذلت‌آور به دنیای خارج را هم در دستور کار قرار داده بود. مومنی در سومین نشست از سلسله نشست‌های «اقتصاد ایران در دوران دفاع مقدس» به ارایه آمار واردات کالاها در سال‌های دفاع مقدس پرداخت و گفت: میانگین واردات سالانه طی سال‌های جنگ به‌طور متوسط 16 میلیار دلار بود .
وی سپس گفت: براساس گزارش‌های مرکز آمار ایران در فاصله 69 تا 72 میزان واردات کالاهای لوکس در ایران 53 برابر شده است .
این کارشناس اقتصادی افزود: میانگین واردات سالانه در این دوره به 27.6 میلیارد دلار رسیده است یعنی ارزش واردات کالا با رشد 30 درصدی مواجه شده است. این روند در دوره سال‌های 76 تا 83 همچنان ادامه داشت.
این استاد اقتصاد دانشگاه با انتقاد از روند واردات در دولت روحانی نیز عنوان کرد: دولت اوباما گفت برجام یک توافق مبتنی بر راستی‌آزمایی است یک دولت هوشمند توسعه گرا باید ذخایر ارزی کشور را به عنوان ذخایر استراتژیک کشور با دقت‌های بیشتری اداره می‌کرد و در تخصیص دلارهای نفتی خیلی دقیق‌تر عمل می‌کرد اما ما مشاهده کردیم که سهل انگاری‌ها افزایش پیدا کرد.
مومنی درباره تجارت داخلی و خارجی گفت: موضوع بازرگانی چه از جنبه بازرگانی داخلی و چه از جنبه بازرگانی خارجی یکی از شاه رگ‌های حیاتی تعیین‌کننده سرنوشت کشور است. به نحوی که با بررسی این شاه رگ به وضوح بیشتری می‌توان دید که کشور در حال حرکت به سمت توسعه است یا مسیر اضمحلال را می‌پیماید.تجربه 10 سال اول انقلاب اسلامی و به ویژه دوره دفاع مقدس حکایت از آن دارد که نظام اداره کشور از هوشمندی‌های بایسته‌ای برای اینکه از ابزار بازرگانی خارجی و داخلی در مسیر توسعه ملی استفاده کند برخوردار بوده که منجر به شکل‌گیری کارنامه درخشان و قابل دفاع شده است. اما متاسفانه گروه‌های ذی‌نفع و پرنفوذ اجازه استمرار آن تجربه و مناسبات را در سال‌های بعد از جنگ ندادند.
مومنی در این نشست که در موسسه دین و اقتصاد برگزار شد، سپس به سیاست‌های اتخاذ شده در حوزه تجارت خارجی در دوران دفاع مقدس پرداخت و ادامه داد: آن چیزی که به مناسبات تجارت خارجی بر می‌گردد فهم این نکته است که مدیریت جریان توسعه ملی این هوشمندی را دارد که باید تناسبی میان بنیه تولید ملی و الگوی مصرف جامعه وجود داشته باشد. بزرگ‌ترین مانع در برابر توسعه ملی عدم وقوف به این مساله است. وی افزود: یک تفاوت بنیادین بین روز آمد کردن الگوی مصرف جامعه با استانداردهای جهانی با الگوی تولید جامعه وجود دارد. اگر شما یک دولت توسعه گرا داشته باشید وقتی که تصمیم بگیرد استانداردهای تولیدی جامعه را به مراتب بالا و قابل رقابت با کشورهای پیشرفته برساند در صورت مهیا بودن شرایط و تلاش‌های گسترده حداقل به گواه تجربه‌های موفق بین 40 تا 100 سال زمان لازم است تا بنیه تولیدی خودش را با استانداردهای روز دنیا هماهنگ کند.
«اما هماهنگ‌سازی الگوی مصرف با استانداردهای جامعه در یک «آن» امکان‌پذیر است و کشورهایی که به این موضوع توجه نکرده‌اند و اجازه داده‌اند الگوی مصرف در اولویت قرار بگیرد بدون استثنا جزو کشورهای ناموفق، فقیر و عقب مانده هستند. بنابراین در دوران دفاع مقدس نظام اداره کشورمان این بلوغ فکری را داشته است که تا زمانی که قابلیت‌های تولیدی جامعه افزایش پیدا نکرده باید سیاست‌های کنترل مصرف را در دستور کار قرار بدهند.»
مدیر موسسه مطالعات دین و اقتصاد سپس با بیان این جمله که آن شرایطی که در دوران دفاع مقدس با آن روبرو بودیم آثار شوک اول نفتی بود، گفت: در این شوک نفتی رژیم پهلوی با سهل‌انگاری غیرمتعارف الگوی مصرفی ایران را وابسته به واردات کرده بود یکی از مولفه‌های گزارش مشهور گروه مهندسین مشاور «ست ایران» این بود که به شاه گفته بودند ایران طی سال‌های آتی در معرض بحران‌های حاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خواهد بود. آنها در 1355 اعلام کرده بودند که اگر این الگوی مصرف استمرار داشته باشد در 10 سال بعد ایران اگر بخواهد بحران نداشته باشد باید حداقل 63 میلیارد دلار واردات داشته باشد. یکی از معجزه‌های بزرگ انقلاب اسلامی هم اتفاقا در همین زمینه رقم خورد. وی ادامه داد: در سال 1365 که زمان پیشبینی گروه مهندسین «ست ایران» فرا رسید ما با بی‌شمار مسائل کوچک و بزرگ و جدی مواجه شده بودیم که گروه ست ایران آنها را پیشبینی نکرده بودند اما مدیریت اقتصاد ملی آن سال را با واردات کمتر از 10 میلیارد دلار و بدون بحران اداره کرده است و این خودش شبیه معجزه است و از این منظر است که می‌گوییم از این ذخیره دانایی و نوآوری‌های نهادی باید استفاده بکنیم.
