داروسازی در بن‌بست حمایت
دست اندرکاران صنعت داروسازی کشور، بر این عقیده‌اند که وضعیت کنونی صنعت به‌شدت بحرانی است و اگر نتوانیم از این شرایط خارج شویم، مشکلات عدیده‌ای متوجه صنعت دارو خواهد شد.
میزگرد بررسی وضعیت صنعت داروسازی کشور، با حضور تعدادی از دست اندرکاران این حوزه در محل دفتر یک نشریه برگزار شد که در بخش اول، دیدگاه‌های دو تن از نمایندگان سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، مطرح می‌شود.
احمد شیبانی رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، در میزگرد کارشناسی وضعیت صنعت داروسازی، گفت: پیش از انقلاب، داروسازی ما واردات محور و تجارت محور بود. حدود ۲۵ درصد از داروها در داخل از سوی شرکت های چند ملیتی خارجی تولید می شدند. و ۷۵ درصد دیگر باز به دست همین شرکت ها از داروهای تولید شده در کارخانه های خارج از کشور به بازار ایران وارد می شد. در این میان سهم کمی به شرکت های کوچک ایرانی تعلق داشت که اقلامی داروهای otc تولید می کردند. باید با صراحت گفت صنعت داروسازی قبل از انقلاب ایران رونق چندانی نداشت و بعد از انقلاب، تحولات بسیار مثبتی در این خلأ بزرگ رخ داد که ما باید به آن ارج بگذاریم. رسانه ها می بایست در این زمینه سنگ تمام بگذارند و کم و کیف تولید و رشد پدیده ای به نام صنعت داروسازی کشور پس از سال ۵۷ را به مردم منعکس کنند. اجرای موفقیت آمیز طرح ژنریک به عنوان شکل دهنده نظام دارویی کشور، اقتدار در خور تحسینی به داروسازی ایران بخشید.
پشت پرده 3 درصد واردات دارو
وی افزود: در نظر داشتن وسع مالی مردم و ایده اینکه همه آحاد ملت بتوانند به دارو و درمان دسترسی داشته باشند، رویکرد ژنریک گرایی را در صنعت داروسازی کشور تسری داد و باعث توسعه روزافزون این صنعت در کشورمان شد و ما را به موقعیتی رساند که هم اکنون با وجود رشد شاخص جمعیتی ۹۷ درصد، مصارف دارویی کشور را صنعت داروسازی ایران تامین می کند. شیبانی ادامه داد: دلایل مهمی پشت واردات ۳ درصد باقیمانده وجود دارد که دانستن آنها هر قضاوت کننده ای را قانع می کند که صنعت، کماکان به تولید ۹۷ درصد فعلی ادامه دهد چرا که تولید ۳ درصد در داخل کشور به هیچ‌وجه مقرون به صرفه نبوده و هزینه های بسیار کلانی را متوجه صنعت خواهد ساخت.
در ادامه، مرتضی خیرآبادی عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، با اشاره به ارقامی که در صنعت داروسازی کشور جابه‌جا می‌شود، افزود: بارها در رسانه ها عنوان شده است ۹۷ درصد از داروهای مورد نیاز کشور در داخل تولید می شود. آیا کسی عمق این واقعیت را درک کرده است، اگر این درصد را در جدول تناسب بگذاریم برای ۳ درصد باقیمانده ۱.۴ میلیارد دلار هزینه می کنیم، پس ارزش ۹۷ درصد تولید داخلی ۴۵.۴ میلیارد دلار است یعنی نصف درآمد ارزی ایران را باید روی ۱.۴ میلیارد دلار بگذاریم تا مخارج داروی کشور تامین شود. آیا کسی به این مهم عنایت دارد.
او گفت: در حال حاضر کل مبلغی که برای ۹۷ درصد هزینه می کنند ۶۰۰ میلیون دلار است در حالی که حداقل ۲۵ میلیارد دلار صرفه جویی ارزی را کسی در نظر نمی گیرد. اسناد مالی واردات داروی عراق را بررسی کنید. هزینه های دارویی ارمنستان یا ترکیه را ارزیابی کنید. موردی قابل طرح از روسیه شاید به روشن شدن بحث کمک کند. امسال پوتین در سفر به ترکیه ۲۰ میلیارد دلار پول به داروسازی های آن جا داد و از آنان خواست توانایی خود را از لحاظ کمی و کیفی حداقل به نصف بنیه تولیدی ایران برسانند. بسیاری از شرکت های ما هم اکنون در حال انتقال دانش و فن آوری خود به شرکت های روسی هستند. دانستن این واقعیت هر ایرانی غیوری را آکنده از حس افتخار می سازد. این افتخار را مدیران موفق داروسازی کشور کسب کرده اند. خیرآبادی ادامه داد: چرا در چنین اوضاع نابسامانی تولید دارو متوقف نمی شود، چون فقط وجدان اخلاقی است. مثل کارخانه
