هشدار به چپ‌های امریکا در انتخابات 2020
گروه جهان|
اگر آخرین نظرسنجی‌ها به حقیقت بدل شوند، راست افراطی می‌تواند نزدیک به ۱۸۰کرسی در پارلمان اروپا به دست آورد و جهشی چهار برابری داشته باشد. اگر این ۱۸۰کرسی در یک ائتلاف گردهم آیند، می‌توانند در بسیاری از سیاستگذاری‌ها صدایی نیرومند داشته باشند؛
هر چند ائتلاف همه راست‌گرایان پوپولیست با یکدیگر دشوار به نظر می‌رسد.
در این میان چپ‌گرایان فعال‌تر شده‌اند و اقبال بیشتری هم به آنها نشان داده می‌شود اما هنوز راست افراطی از آنها بسیار قدرتمندتر است. مشکل اینجاست که نخبگان جریان غالب میانه‌رو هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که سیاست‌های آنان در سه دهه اخیر پیش‌زمینه موقعیت کنونی بوده است. نشریه نیویورک‌تایمز شنبه در یادداشتی درباره خطر پیروزی راست‌های افراطی نوشته که انتخابات‌های اخیر هند و استرالیا هشداری به جناح چپ سیاسی به‌ویژه در ایالات متحده است، هشداری مبنی بر اینکه دونالد ترامپ در انتخابات سال 2020 میلادی پیروز خواهد شد مگر اینکه وضعیت اقتصادی خیلی خراب شود یا یک شوک در سیاست خارجی روی دهد. «برت ال‌استیفنس» برنده جایزه پولیتزر سال 2013 در نیویورک‌تایمز نوشته: بیش از 600 میلیون هندی در شش هفته گذشته آرای خود را در بزرگ‌ترین انتخابات دموکراتیک جهان به صندوق‌ها ریختند؛ دونالد ترامپ برنده شد. یک هفته پیش چندین میلیون استرالیایی در یک انتخابات دیگر به پای صندوق‌های رای رفتند؛ ترامپ پیروز شد. شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا هم‌اکنون در حال رای دادن برای پارلمان اروپا هستند و در اینجا نیز ترامپیسم محدوده خود را مشخص خواهد کرد. انتخابات پارلمانی ماه جاری در فیلیپین که حکومت رودریگو دوترته را تحکیم کرد یک پیروزی دیگر برای ترامپیسم بود. همچنین برای انتخاب مجدد بنیامین نتانیاهو در اسراییل در ماه گذشته، انتخاب ژاییر بولسونارو به عنوان رییس‌جمهور برزیل در اکتبر گذشته و پیروزی ماتئو سالوینی در انتخابات چند ماه پیش ایتالیا هم پیروزی ترامپیسم بود. اگر گذشته مقدمه آینده باشد می‌توان انتظار داشت که بوریس جانسون ترامپیست هم جانشین «ترزا می» نخستوزیر انگلیس فعلی شود که قرار است دو هفته دیگر از سمتش کناره‌گیری کند. دونالد ترامپ 2016 میلادی در یک تجمع انتخاباتی در آلبانی ایالت نیویورک به مخالفانش هشدار داده بود: «آنقدر پیروز خواهیم شد که از پیروز شدن خسته شوید و بگویید لطفا این همه پیروزی زیاد است دیگر نمی‌توانیم تحمل کنیم.»
البته نام ترامپ در هیچ کدام از این انتخابات‌های اخیر روی برگه‌های رای نبود اما منتقدان او نباید از این بابت احساس راحتی کنند. در هند، نارندرا مودی تا حد زیادی با تاکید بر ملی‌گرایی هندو و احساسات ضد مسلمانان به پیروزی رسید و مجددا انتخاب شد. در استرالیا، اسکات موریسون در برابر هزینه‌های بالای اقدام آب و هوایی از جمله به شکل از دست رفتن مشاغل، رقابت کرد و پیروز شد. در انگلستان، به نظر می‌رسد که نایجل فاراژ مشابه ترامپ و حزب برگزیت او پیروز انتخابات اروپایی خواهند بود. در برزیل و فیلیپین، جاذبه سیاسی بولسونارو و رودریگو دوترته به نظر می‌رسد که با احترام آنها به حقوق بشر و حکومت قانون نسبت عکس دارد. رشته مشترک در اینجا تنها پوپولیسم راستگرا نیست. این اهانت و تحقیر برای ایدئولوژی «آنها در برابر ما» است: مهاجران در برابر زاده‌شدگان بومی؛ منافع جهانی در برابر ملی یا محلی؛ اقلیت‌های نژادی، قومی یا جنسی در برابر اکثریت. زمانی که سال گذشته تظاهرات در فرانسه در واکنش به تلاش امانوئل ماکرون برای افزایش قیمت بنزین آغاز شد، یکی از شعارهای جلیقه‌زردها حق مطلب را درباره اعتراض‌ها بیان کرد: «ماکرون نگران پایان جهان است در حالی که ما نگران پایان ماه هستیم.»
در ادامه یادداشت نیویورک‌تایمز آمده: این نوع پرقدرتی از سیاست است و به همین علت من بر این گمانم که ترامپ سال آینده در انتخابات امریکا پیروز خواهد شد مگر اینکه وضعیت اقتصادی به‌شدت خراب شود یا یک شوک در سیاست خارجی روی دهد. ممکن است گمان کنید که محافظه‌کارها بیشتر از پیشروها و لیبرال‌ها مقصر سیاست “آنها در برابر ما “ هستند: یک درصدی‌ها در برابر 99 درصدی‌ها؛ شرکت‌های بزرگ در برابر کسب‌وکارهای خرد و از این قبیل. اما چپ مشکل عمیقتری دارد. این مساله تا حدی به علت رویکردهای آگاهانه نسبت به سیاست به عنوان نبردی علیه خودخواهی و تا حدی به علت سرمایه‌گذاری عمیق و غیرمنعطف در موضوعاتی مانند تغییرات آب و هوایی یا مهاجرت است. این در حالی است که موفق‌ترین رهبران چپ میانه در 30 سال گذشته بیل کلینتون و تونی بلر بودند که به مزایای بازار آزاد و اهمیت نظم و قانون و برتری ارزش‌های غربی اعتقاد داشتند و در این چارچوب قادر بودند که به پیروزی‌های لیبرال مهمی دست یابند. اشتباهات سیاسی و ضعف‌های شخصی هم البته بسیار داشتند اما هیچ کدام از آنها توسط فردی مانند ترامپ شکست نمی‌خوردند. هر کسی که گمان می‌کند مهم‌ترین وظیفه سیاسی چند سال آینده شکست دادن ترامپ در امریکا و مقلدان او در سایر کشوها است، باید روایت صادقانهای از موفقیت‌های انتخاباتی آنها ارایه دهد. مطالب زیادی درباره تاثیرات عوام‌فریبی و تعصب و همچنین ناامنی‌های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی مروج پوپولیسم در این پیروزی‌های ترامپی بیان شده است. اما مساله‌ای که اغلب بیان نمی‌شود این است که رمز و راز این موفقیت همچنین در این نهفته است که این افراد ترامپی رقیبانی دارند که از جاذبه کمتری برخوردار هستند.
