تاریخی که پس بی‌توجهی گم شده
مردم محلی آن را مسجد جمعه یا مسجد عتیق می‌نامند و گردشگران با نام «مسجد جامع اصفهان» می‌شناسندش. بنایی بزرگ، تاریخی و ارزشمند که به واسطه کارکردش به عنوان مهم‌ترین نقطه در فرهنگ و مکتبِ اسلام، همیشه شایسته بهترین رفتارهاست، اما دلایل مختلف چهره این فضای تاریخی و مقدس برای مسلمانان را با زشتی‌هایی رو به رو کرده است. ساک‌دستی‌های قهوه‌ای رنگ برای کفش نمازگزاران پشت شیشه‌های یک شبستان روی هم تلنبار شده‌اند، دستمال کاغذی‌های مصرف شده در هر گوشه از حیاط و برخی ایوان‌های صحن به وضوح پخش شده‌اند، فرش‌ها در حیاطِ مسجد پهن‌اند، استکان نعلبکی‌های نشسته روی یک میز در حیاط جاخوش کرده‌اند، صندلی‌های مخصوص نماز در شبستانِ دیگری روی هم تلنبار شده‌اند؛ «اینجا مسجد جامع تاریخی اصفهان است…» ورودی برای گردشگرانِ ایرانی سه هزار تومان است و هر گردشگر خارجی باید ۲۰ هزار تومان برای دیدنِ مسجد جهانی جامع (عتیق) در اصفهان بپردازد، اما گویا این هزینه را فقط برای همین فضای تاریخی، دوره‌های تاریخی و معماری بی‌نظیرش می‌دهند و نه هیچ خدمات دیگری! نه نظافتی، نه توجهی برای آسیب‌های منظری که به چشم می‌آید و نه حتی سرویس بهداشتی تمیزی برای مکانی تاریخی که دست‌کم باید سه ساعت برای دیدنِ کامل آن زمان اختصاص داد! پرده‌های سفید برای جدا کردن صفوف نماز بانوان و آقایان حتی چهره مرتبی ندارند، بنرها و پارچه‌های تسلیت شهادت حضرت علی(ع) به گونه‌ای روی هر دیوار نصب شده‌اند که نمی‌توان شبستان‌های بسته شده را حتی از پشت آجرهای شطرنجی دیوار دید. کتابچه‌های دعا در فضاهای مختلف صحن مسجد و شبستان‌ها روی زمین افتاده‌اند ….
پیامبر اسلام در حدیثی فقط به نظافت تاکید می‌کنند: «نظافت نیمی از ایمان است» و اینجا مسجدی تاریخی با بیش از ۱۳ قرن قدمت است که هر بخش آن به یک دوره تاریخی می‌رسد با متولیانِ فرهنگی مانند سازمان میراث‌فرهنگی و مذهبی مانند سازمان اوقاف و هیات امنای مشخص و البته ارزش‌های تاریخی و معماری که آن را در فهرست میراث‌جهانی به ثبت رسانده است، به نظر می‌رسد تأمین نظافت را در اولویت آخر قرار داده‌اند.
