مهدی بازرگان برنامه‌های دولت موقت را اعلام کرد

روز جمعه ۲۰ بهمن ۱۳۵۷ مهندس مهدی بازرگان، نخست‌وزیر دولت موقت انقلاب طی یک سخنرانی عمومی که با حضور بیش از صد‌ها هزار نفر از مردم در دانشگاه تهران و خیابان‌های اطراف آن برگزار شد، برنامه‌های دولت موقت را تشریح کرد. از اولین ساعات صبح روز گروه‌های مختلف مردم به دانشگاه تهران رفته بودند تا به سخنرانی مهندس بازرگان گوش دهند. در تمام خیابان‌های اطراف دانشگاه مردم جمع شده بودند. در اطراف مسجد دانشگاه که قرار بود سخنرانی در آنجا برگزار شود جمعیت زیادی آمده بودند و در خیابانی که به مسجد دانشگاه منتهی می‌شد در یک طرف مردان و در طرف دیگر زنان ایستاده بودند. تا ساعت ۱۱ که مهندس بازرگان وارد مسجد دانشگاه شد و سخنرانی را آغاز کرد. او درباره انتظاراتی که از وزرای دولت موقت وجود خواهد داشت، گفت: «چون هنوز وزرا معرفی نشده‌اند و نامی برده نشده می‌توانم ذکری بکنم و بگویم: انتظار اینکه این وزرا مریم بافته و عیسی رشته باشند نداشته باشید. عرض کردم بزرگ‌ترین ضربه‌ای که حکومت استبدادی طی ۲۵۰۰ سال و مخصوصاً پنجاه و چند سال اخیر به این ملت و مملکت زد از بین بردن شخصیت‌ها و رجال یا به قول آن صدراعظم ناصرالدین‌شاه، ایجاد قحط‌الرجال بود. بنابراین هیچ‌یک از این آقایان وزرا از جمیع جهات کامل، بی‌عیب، مبرا، مصلح، متخصص و کامل نخواهند بود. آنچه از حالا می‌خواهم تقاضا کنم، آن عمل بعدی، آنچه بعد از فوت وقت یا موقع خداحافظی بگویم و حلالیت بطلبم از هم‌اکنون از همه ملت ایران این حلالیت را علی‌الحساب روی خبط‌ها، خطا‌ها و اشتباه‌ها می‌طلبم، منتها آنچه اکنون وعده می‌دهم و از جانب وزرا آینده هم عرض می‌کنم داشتن حسن نیت، قصد خدمت و فعالیت است. اما تضمین به اینکه هیچ عیبی، ایرادی، خطایی، نقصی نباشد و از دست ما گناهی و ناحقی سر نزند ندارم. اگر شما دارید فکرتان را عوض کنید. نمی‌گویم دولت را عوض کنید. می‌گویم فکرتان را عوض کنید.»  او ادامه داد: تا اینجای عرایضم تشکرات از خدا و خلق و همچنین تقاضا‌ها و توقعات بود و بستن پیمان متقابله‌ای که بعد از این باید رعایت و اجرا شود. اما برنامه کلی و ترتیب کار دولت به این شرح است، همانطور که اطلاع دارید و مقام رهبری انقلاب در انتصاب رییس دولت اعلام فرمودند خطوط اصلی و وظایف دولت موقت به قرار ذیل است: 1- احراز و انتقال قدرت 2- ارایه و اثبات حقانیت (همان رفراندوم) 3- احیاء و اداره و اصلاح مملکت 4- انتخابات مجلس موسسان و ارجاع به آرای عمومی برای تدوین و تصویب قانون اساسی جدید 5- انتخابات مجلس شورای ملی 6- استعفا و تحویل کار به رییس‌جمهور و به دولت رسمی بعدی.