از موزه ملی شعبه سی تیر تا موزه ملی شعبه بزرگراه خلیج فارس
تیترها با این جملات شکل گرفتند؛ «شعبه دوم موزه ملی در مرقد امام»، «گنجینه موزه ملی را به مرقد امام میبرند» و پرمدعاترینش «لوور هم در ابوظبی شعبه دارد»! تیترهایی که برای یک خبر به روز شدند: ایجاد موزه شماره ۲ در حرم بنیانگذار انقلاب و احتمال انتقال ۴۰۰هزار اثر از مخزن موزه ملی ایران به آن موزه! درواقع جلسهای که حدود ۱۰ روز از برگزاری آن گذشته بود، این بار توسط یک رسانه در فضای مجازی منتشر و به مهمترین بخش آن یعنی احتمال انتقال آثاری از مخازن موزه ملی ایران اشاره کرده بود؛ چیزی حدود ۴۰۰ هزار اثر از این مخزن به جایی که به آن صفت امن دادهاند. دوم مرداد در دیدار علی اصغر مونسان - وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی - و سیدحسن خمینی علاوه بر دیگر تعهدات طرفین، نسبت به ایجاد یک موزه در حرم امام راحل نیز تاکید کردهاند. از سوی دیگر محمدحسن طالبیان- معاون میراثفرهنگی وزارتخانه – نیز در همان جلسه درباره راهاندازی موزه شماره ۲ در محل حرم به ارایه توضیحاتی پرداخته و گفته است: «با وجود چهار میلیون اثر در موزههای کشور و ۴۰۰هزار اثر در مخزن موزه ملی، پتانسیل نمایش ۲ تا ۳هزار اثر در موزه شماره ۲ وجود خواهد داشت.» با انتشار دوباره این خبر، واکنشهای زیادی از سوی فعالان میراثی و کارشناسان موزهدار مطرح شد. با وارد شدن این هجمه به سمت میراث فرهنگی و علامت سوالهای زیادی که در ذهن هر کس که این خبر را میشنید، وجود داشت؛ محمدرضا کارگر - مدیرکل امور موزهها و اموال منقول وزارت میراث فرهنگی - نیز گفت: رییس سازمان برنامه و بودجه کشور نیز هماکنون در دولت پیگیر تخصیص اعتبار برای احداث موزه جدید در مرقد امام خمینی (ره) است. اما کارگر 24 ساعت بعد اظهارنظر جدیدی کرد: : «قرار نیست مخزن موزه ملی و اشیای آن به این مکان منتقل شود. در همه جای دنیا علاوه بر مخازن اصلی موزهها، مخازن امن دیگری در مواقع اضطراری مانند جنگ، سیل، زلزله و... برای انتقال آثار و حفاظت از آنها در نظر میگیرند. یکی از مکانهایی که میتوان به عنوان مخزن امن در شرایط اضطراری به دلیل ساختار ساختمانی استانداردی که دارد از آن استفاده کرد، فضایی بالغ بر ۲۵ هزار متر مربع است که در شهر آفتاب قرار دارد.» همه این صحبتها در حالی مطرح شد که بر اساس اظهارنظر بسیاری از موزهداران، بهترین گزینه برای ایجاد همان مخزن امن، چند متر آن طرفتر از موزه ملی ایران یعنی میدان مشق بود که حتی تصویب هیات دولت را نیز داشت و در صورتی که وزارتِ امور خارجه ساختمانِ خود را تحویل میداد، قطعا این برنامهریزی و این مصوبه به بهترین نحو برای ایجاد یک مسیرِ موزهای کامل در مرکز تهران شکل میگرفت.