رفع روزبه‌روز موانع رمزارزها
فائزه طاهری
هنگام سفر به کشورهای خارجی، اولین کاری که انجام می‌دهید احتمالا این است به بانک‌ها و صرافی‌ها مراجعه کرده و پول خود را با ارز محلی آن کشور عوض می‌کنید. با دلار می‌توانید در کشورهای ایالت متحده به تبادل بپردازید و در کشورهای اروپایی هم یورو به کار شما خواهد آمد. سرمایه‌گذاری روی رمزارزها مانند چنج کردن پولتان در یک کشور جدید است. بیت‌کوین، لایت‌کوین و اتر نمونه‌هایی از ارزهای خارجی هستند که در یک زمینه بسیار خاص در جوامع آنلاین مورد استفاده قرار می‌گیرند. مبادله هر نوع ارزی مبتنی بر اعتماد مشترک است. ما برای دلار و یورو ارزش قائلیم، زیرا می‌دانیم که می‌توانیم با در اختیار داشتن آنها، کالاها یا خدمات خریداری کنیم. اما با ظهور ارزهای دیجیتالی این سوال ایجاد می‌شود که آیا می‌توان به رمزارزها هم اعتماد کرد و آیا اصلا لازم است به دنیای سرمایه‌گذاری در رمزارزها قدم گذاشت؟ ارزهای رمزپایه دارایی‌های دیجیتالی هستند که مردم از آنها به عنوان سرمایه‌گذاری و برای خریدهای آنلاین استفاده می‌کنند. شما برای خرید ارزهای دیجیتالی، ارزهای واقعی مانند دلار را مبادله می‌کنید و شرکت‌های بزرگ فناوری و مالی نیز سهمی از کیک ارزهای دیجیتالی می‌خواهند. کلمه رمزنگاری به معنای حل کدهاست و هر «سکه» یک خط کد منحصر‌به‌فرد است. احتمالا درباره افرادی که با سرمایه‌گذاری در رمزارزها صدها هزار دلار سود یا ضرر کردهاند، شنیده‌اید و به همین دلیل است که به نظر می‌رسد رمزارزها، طلای دنیای مدرن هستند، هرچند که رمزارزها از حدود 10 سال پیش و زمانی که اولین‌بار شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو آنها را ایجاد کرد، پا به دنیای اقتصاد دیجیتال گذاشتند. رمزارزها در اینترنت از شخصی به شخص دیگر و بدون واسطه‌هایی مثل بانک یا دولت مبادله می‌شوند و این بدان معناست که هیچ دولت و بانکی نحوه تولید، ارزش‌گذاری یا تبادل آنها را کنترل نمی‌کند. بدین‌ترتیب رمزارزها به همان اندازه‌ای که مردم حاضر به پرداخت برای آنها باشند یا کالایی را به ازای آن مبادله کنند، ارزش دارند.
در روزهایی که دنیای دیجیتال رو به گسترش است، رمزارزها در کیف پول دیجیتالی ذخیره می‌شوند، معمولا از طریق اپلیکیشن یا فروشنده‌ای که این ارزها را خرید‌وفروش می‌کند. کیف پول دیجیتالی یک کلید خصوصی یا درواقع کد منحصر‌به‌فرد به کاربر می‌دهد که برای ثبت‌نام در خریدها به‌صورت دیجیتالی وارد می‌شود. در حال حاضر بیشتر مردم همچنان از رمزارزها به عنوان یک سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند، اما هرچه اعتماد به رمزارزها بیشتر شود، می‌توان از آنها به عنوان روشی برای مبادله استفاده کرد. کما اینکه همین حالا هم برخی از خرده‌فروشان آنلاین، رمزارزها را به عنوان روشی برای ارایه کالا و خدمات می‌پذیرند و برخی هم بیت‌کوین به عنوان یکی از محبوب‌ترین رمزارزها را، یکی از منابع معتبر پرداخت در نظر می‌گیرند. از آنجا که رمزارزها به نرخ ارز، کارمزد معاملات، نرخ بهره یا سایر هزینه‌های هیچ کشوری مرتبط نیستند، می‌توان از آنها در سطح بین‌المللی و بدون مشکل استفاده کرد و با استفاده از رمزارزها، مبادله آسان‌تر می‌شود. از طرف دیگر، در جهان حدود 2.2 میلیارد نفر به اینترنت یا تلفن‌های هوشمند همراه دسترسی دارند و این افراد آماده ورود به بازار رمزارزها هستند. اما چگونه ارزهای دیجیتالی می‌توانند جایگزین پول نقد شوند؟ برخی کارشناسان معتقدند اگر یک چارچوب نظارتی در مناطق مهم جهان ایجاد شود و حرکت مورد حمایت دولت‌ها به سمت جوامع بدون پول نقد ادامه یابد، این امکان وجود دارد که رمزارزها تا سال 2030 جای پول نقد را بگیرند. به اعتقاد کارشناسان، برای اینکه رمزارزها جایگزین پول نقد شوند، باید بر سه مانع غلبه کنند، اول کسب مشروعیت از نظر دولت‌ها، دوم ایجاد یک سیستم مالی دیجیتال قوی که بتواند با حملات سایبری و سایر خطرات احتمالی در بازار پرداخت مقابله کند و سوم ایجاد اتحاد با صنعت گسترده پرداخت. دو بازار مهم چین و هند هر دو موضع سختگیرانه‌ای در معاملات رمزارزها اتخاذ کردهاند و با این حال، هند مشتاق است به سمت یک جامعه بدون پول نقد برود و چین هم قصد دارد نسخه بلاک‌چین یوان را معرفی کند. رمزارزها از انحصار باستانی بانک‌های مرکزی در صدور پول سرپیچی می‌کنند و در حالی که بانک‌های مرکزی با احتمال جایگزینی ارزهای دیجیتال به جای ارزهای فیات تهدید می‌شوند، اکنون ایده ارزهای دیجیتالی را بررسی می‌کنند تا رمزارزهایی که توسط بانک‌ها پشتیبانی می‌شوند، به عنوان روش نوین پرداخت مورد استفاده قرار گیرند. بدین‌ترتیب به نظر می‌رسد مانعی برای جایگزینی پول نقد با رمزارهاز وجود ندارد، هرچند این اتفاق چند سالی طول می‌کشد.
