همراهی درحمایت از کم‌درآمدها

یحیی آل‌اسحاق 

متاسفانه بعضا در ارایه دیدگاه‌ها و بحث‌هایی که در تریبون‌ها مطرح می‌شود، انتقادات سیاسی و جناحی تا جایی بالا می‌رود که داشته‌های کشور و واقعیت‌های اقتصادی دیده نمی‌شود. اقتصاد ایران در طول سال‌های گذشته تحت تاثیر فشارهای امریکا قرار داشته و تحریم‌ها تلاش کردند شرایط را برای کشور دشوار کنند. در این بین ما باید دو موضوع را از یکدیگر تفکیک کنیم. در یک‌سو باید در نظر داشت که موضوع تحریم‌ها پیچیده‌تر  از جابه‌جایی یک رییس‌جمهور در امریکا خواهد بود. امریکا در دولت‌های مختلف برای ایران محدودیت و تحریم‌های یکجانبه وضع کرده و با رفتن یک نفر و آمدن نفری جدید تغییری در ماهیت سیاست‌ها رخ نخواهد داد. حضور منطقه‌ای ایران و اختلاف نظرهایی که با برخی هم‌پیمانان امریکا در منطقه وجود دارد، مسائلی نیست که قابل مذاکره باشد. در عین حال اما در صورتی که فرصتی برای کاهش تحریم‌ها به وجود آید، باید با درک درست از شرایط و مصالح ملی از آن استفاده کنیم.در کنار آن باید ظرفیت‌های کشور را نیز دریافت. ما چه در دوران جنگ و چه در دوره‌های تحریم توانستیم کشور را اداره کنیم و اقتصاد ایران آنقدر ظرفیت دارد که بتواند از زیر بار این فشارها خارج شده و با اتکا به توانایی‌های داخلی در این مسیر گام‌های مثبت فراوانی بردارد. در کنار آن نباید فراموش کرد که اقشار کم‌درآمد جامعه در سال‌های گذشته فشارهای معیشتی فراوانی را تجربه کرده‌اند که قطعا حمایت از آنها نیاز به یک برنامه دقیق دارد. ما در سال‌های گذشته تجربه‌هایی مانند تخصیص ارز 4200 تومانی را داشتیم که بنا بود به شکل غیر مستقیم به اقشار کم‌درآمد کمک کند اما در عمل ما شاهد آن بودیم که از سویی برخی افراد از این فرصت رانت استفاده کردند و از سوی دیگر قیمت کالاهای اساسی که در فهرست دریافت ارز قرار داشتند همچنان بالا رفت. برای برون‌رفت از این شرایط باید اجرای سیاست‌های غلط متوقف شود و به جای آن طرح‌هایی اجرایی شوند که کارایی دارند. موضوع کوپن یکی از این گزینه‌هاست که در کشور تجربه اجرای موفق آن را داشته‌ایم و می‌توان انتظار داشت که در شرایط فعلی نیز با بسیج کردن امکانات، بخشی از فشارهای معیشتی مردم کاهش پیدا کند. در این بین موضوعی که اهمیت فراوانی دارد، نگاه کلان مسوولان چه در دولت و چه در مجلس به مسائل است. ما نباید فراموش کنیم که موضوعات اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم، بحثی سیاسی و جناحی نیست، بلکه یک موضوع ملی و کلان است و در این بین باید با کنار گذاشتن دعواهای حزبی، با استفاده از تمام ظرفیت‌ها اقدامات لازم در دستور کار قرار گرفته و خدمتی جدید به مردم ارایه شود. چنین اقداماتی نیاز به همراهی قوا و رسیدن به جمع‌بندی با توجه به ظرفیت‌های داخلی کشور و واقعیت‌های اقتصادی دارد و از دل دعواهای جناحی، نتیجه‌ای بیرون نمی‌آید.