عیسی کلانتری و عذرهای بدتر از گناه

مریم شاهسمندی

5 روز از آن اتفاق شوم گذشته، 5 روزی که برای ما روزنامه‌نگاران و خانواده‌های داغدار هر روزش نفس کشیدن در برزخی از تناقض‌های مسوولانی بوده که حالا به جای اینکه عذرخواهی کنند، طلبکار هم شده‌اند. یکی می‌گوید این اتوبوس مال کارگران بوده و اگر می‌دانستیم خبرنگاران قرار است مسافر آن باشند حتما اتوبوس بهتری را برای آنها می‌فرستادیم! سوال این است که چه کسی شما را متر و معیار ارزش‌گذاری بر جان انسان قرار داده است؟ چه کسی به شما این اجازه را می‌دهد تا فکر کنید ما از شنیدن اینکه ارزش بیشتری برای جان خبرنگاران نسبت به کارگران قائل هستید خوشحال می‌شویم؟ این چه عذر بدتر از گناهی است که یک مسوول آن را در کمال خونسردی به زبان می‌آورد و هیچ کس هم نیست تا وادار به پاسخگویی‌اش کند. اینقدر سخت است که درک کنید با این حرف‌ها بیشتر نمک بر زخم کسانی می‌پاشید که دیگر تاب و توان شنیدن این توجیه‌های غیر انسانی شما را ندارند؟از سوی دیگر رییس سازمان محیط زیست در اظهاراتی طلبکارانه می‌گوید... 

 این اتوبوس VIP بوده و اگر رییس‌جمهور هم می‌آمد با همین اتوبوس او را به محل برگزاری مراسم می‌بردیم! این حرف‌ها دردی را درمان نمی‌کند. این حرف‌ها بیشتر به جانمان آتش می‌زند. آنقدر به زبان آوردن کلمه عذرخواهی برایتان سخت است که حاضرید هر مهملی را به هم ببافید اما عذرخواهی نکنید. راستی جناب رییس در تمام این سال‌ها که ریاست سازمان محیط زیست را بر عهده داشتی چه قدم مثبتی برداشته ای؟ کدام کار مثبت را انجام دادی که وقتی با وجدان خودت تنها می‌شوی به آن افتخار می‌کنی؟ در مقابل دوربین و حضور خبرنگاران که شما سراپا افتخاری اما در مقابل وجدانت هم همین‌قدر راحت افتخار می‌کنی؟ چرا وقتی از طرز نشستن شما مقابل خبرنگاران صدمه دیده و عزادار گلایه می‌کنند به جای یک کلمه عذرخواهی اینقدر پرخاشگرانه به همه می‌تازی؟ شما شاید همیشه همینطور بنشینی، اما قطعا می‌دانی که هر مراسمی آداب خودش را دارد. هر جایی اصول خودش را می‌طلبد. مشاورانتان چه کسانی هستند که حتی در این مواقع هم نمی‌توانند برای شما راهنمای خوبی باشند؟ راستی ما قرار است با این همه تناقض در صحبت‌های شما و دیگر مسوولان چه کار کنیم؟ اینکه یکی می‌گوید اتوبوس برای کارگران بوده وشما می‌گویید اتوبوس VIP بوده، باید کدام حرف را باور کنیم. این همه پرخاش در رفتار و گفتار شما ریشه در چه چیزی دارد آن هم در شرایطی که بهترین رفتار کمی عقب‌نشینی است؟ استعفا پیشکش ما عادت کرده‌ایم که مسوولان دو دستی به میز و صندلی‌هایی که در اختیار دارند بچسبند و اصلا هم به فکر پاسخگویی نباشند، اما شما که در جاهای دیگر می‌توانید رفتاری پر از فروتنی و ادب را از خود نشان دهید چرا وقتی نوبت به خبرنگاران داغ‌دار می‌رسد اینقدر گستاخانه برخورد می‌کنید؟ شما ادامه همان سنت غلطی هستید که سال‌ها پیش پایه‌گذاری شد، از سال 84 به بعد دیگر هیچ مسوولی خودش را مسوول پاسخگویی به خبرنگاران و مردم ندانست. از همان سال‌ها بود که دیگر شما برج عاج نشین شدید و ما رعیت‌های بی‌مقدار. اما بالاخره یک روزی، شما هم باید پاسخگو باشید، شاید نه در پیشگاه مردم که در پیشگاه خداوند، آن روز حتما یاد می‌گیرید هم چطور بنشینید، هم چطور صحبت کنید وهم چگونه مسوولیت بی‌مسوولیتی‌هایتان را برعهده بگیرید. همه ما روزی مجبور به پاسخگویی خواهیم شد. این وعده‌ای است که خداوند به ما داده و کسی قرار نیست از آن شانه خالی کند.