افسردگی، شایع‌ترین بیماری قرن

علی اصغر کیهان‌نیا

اولین عامل در افسردگی می‌تواند بی‌تحرکی فرد باشد، وقتی تحرک نداشته باشیم وقتی انگیزه و امید نداشته باشیم و در یک سیکل تکراری گرفتار شویم افسردگی خود‌به‌خود به سراغمان می‌آید.

از سوی دیگر عوامل بیرونی مثل آلودگی صوتی و آلودگی هوا نقش موثری در بروز افسردگی در افراد دارند. بدخلقی هم یکی از نشانه‌های افسردگی است. اینکه کم کم حتی از جمع دوستان و خانواده هم فاصله می‌گیریم و تنهایی را ترجیح می‌دهیم. 

در واقع می‌توان مدعی شد که افسردگی شایع‌ترین بیماری قرن است. افراد بی‌شماری هر روز به دام این بیماری اسیر می‌شوند. فضای مجازی هم یکی دیگر از عوامل افسردگی افراد است، این روزها دیگر تمام معاشرت ما به فضای مجازی محدود شده است، دیگر خبری از دورهمی‌های واقعی نیست. همه ترجیح می‌دهیم دوستانمان را در فضای مجازی بیینیم، با افراد در فضای مجازی آشنا شویم و همه‌چیز به همین فضای مجازی محدود می‌شود. شما در یک لحظه می‌توانید با بالا و پایین کردن صفحه اینستاگرام خود از حال و اوضاع بیش از 50 نفر آگاه می شوید در حالی که اگر بخواهید در دنیای واقعی 50 دوست داشته باشید باید لحظات زیادی را صرف کنید تا بتوانید با آنها گپی بزنید و از حالشان با خبر شوید. این مساله شاید در نگاه اول خیلی هم خوب به نظر برسد و برای خیلی‌ها صرفه‌جویی در وقت و هزینه باشد، اما در طولانی مدت باعث منزوی شدن افراد می‌شود. 

فضای مجازی جایی نیست که شما بتوانید احساسات واقعی خود را بروز بدهید. در واقع زندگی کردن در فضای مجازی از شما انسانی سرد و بی‌روح می‌سازد. کم کم نوع معاشرت و رفتار با اطرافیان‌تان را هم از یاد می‌برید و به یک فرد کسل‌کننده تبدیل می‌شوید. این نوع رفتار همانطور که اطرافیان شما را دلزده و خسته می‌کند، باعث افسردگی خود شما هم می‌شود، چون بعد از گذشت یک مدت متوجه می‌شوید که دیگر هیچ انسان واقعی را در کنار خود ندارید و تمام زندگی‌تان به فضای مجازی محدود شده است.  در واقع افرادی که به صورت اعتیاد گونه از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند، احساسات منفی بیشتری را تجربه می‌کنند و این در افسرده شدن آنها نقش موثری دارد. مثلا نوجوانی که دیده شدن در فضای مجازی و تایید شدن از سوی افرادی که اصلا آنها را نمی‌شناسد به معاشرت با دوستان واقعی و افراد خانواده ترجیح می‌دهد، به زودی دچار افسردگی خواهد شد. 

چرا که هر نظر منفی در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند یک درجه از اعتماد به نفس او را از بین ببرد.

البته بیان این مطالب به آن معنی نیست که شبکه‌های اجتماعی باید به‌طور کلی از بین بروند، بلکه تمام هدف از بیان این مطالب استفاده درست و به اندازه از تمام امکانات فضای مجازی است. اگر افراد زندگی خود را به این شبکه‌های مجازی متصل نکنند و همیشه فرصتی برای بودن در کنار افرادی که دوستشان دارند داشته باشند، آن وقت می‌بینند که دوست داشته شدن و تایید شدن واقعی خیلی بهتر از تایید‌های مجازی است که هیچ واقعیتی ندارند. به هر حال تمام افراد جامعه باید به این موضوع توجه داشته باشد که بی‌تحرکی و انزوا حاصلی جز افسردگی در پی نخواهد داشت و افتادن در دام این بیماری یعنی از دست دادن فرصت‌هایی که در زندگی ممکن است سر راه شما قرار بگیرد و بی‌اینکه استفاده شود از بین برود.