توسعه اقتصادی و زیرساختها
علیاکبر نیکواقبال
اقتصاد جهان امروز به عرصهای بدل شده که شباهت چندانی با وضعیت چند دهه قبل ندارد، امروز توسعه اقتصادی و بهبود شرایط رشد اقتصادی نیاز به در کنار هم قرار دادن ویژگیهایی دارد که شاید تا پیش از این چندان مورد توجه قرار نمیگرفتند. یکی از اصلیترین موضوعاتی که امروز باید در مسیر هدفگذاری اقتصادی کشور صورت بگیرد، درک دقیق روند صادرات و تجارت و همیاری کشورها در این مسیر است. طرحهایی مانند خودبسندگی اقتصادی دیگر مانند گذشته مطرح نیست و کشورهای مختلف نیازهای خود را به شکل متقابل از طریق یکدیگر تامین میکنند. در این بستر توسعه زیرساختها بیشترین اهمیت را دارد و وقتی از زیرساخت صحبت میکنیم باید توجه داشت که باید این حوزه را در دو بستر کاملا جداگانه ببینیم. از سویی هرکشور باید در برنامهریزی خود برای توسعه، به افزایش توان بخش خصوصی، بالا رفتن میزان تولید و حرکت به سمت اهداف کلان حرکت کند. در چنین شرایطی دولتی که هزینههای بالایی دارد و حجم بالایی از اقتصاد را به خود اختصاص داده و بودجه فراوانی را صرف مواردی میکند که اولویتدار نیستند، قطعا شانسی برای رقابت در عرصه جهانی ندارد. ما باید با چابکسازی اقتصاد ایران و کوچک کردن دولت و استفاده از ظرفیت سرمایهگذاران و تولیدکنندگان زیرساختهای لازم برای توسعه اقتصادی فراهم کنیم. از سوی دیگر بخشی از زیرساختها در تعامل با جهان ساخته میشود.
ما از سویی باید در حوزه حمل و نقل طوری عمل کنیم که هزینه رفت و آمد از ایران به پایینترین سطح خود برسد تا به این ترتیب امکان جابهجایی کالا و افزایش تبادل به وجود آید. از سوی دیگر ما از نظر جغرافیایی نیز شرایطی داریم که امکان ترانزیت کالا در ایران فراهم میکند و هرچه در زیرساختهای ایران حوزه سرمایهگذاری کنیم در نهایت به سود اقتصاد کلان کشورمان تمام میشود.
از طرف دیگر بهبود روابط با جهان، اتصال اقتصاد ملی به اقتصاد جهانی و بالا رفتن تعاملات هم برای ما آورده اقتصادی مستقیم دارد و هم در نهایت به جذب سرمایهگذاری خارجی، افزایش امنیت اقتصادی و بالا رفتن رشد اقتصادی منجر خواهد شد. برای آنکه بتوانیم از پیشرفت اقتصادی صحبت کنیم باید تمام این موارد را کنار یکدیگر ببینیم. در صورت نداشتن نگاه واحد و برنامهریزی بلندمدت اما کار برای رسیدن به اهداف کشور دشوار میشود و این موضوع چه در کوتاه و چه در بلندمدت به سود ما نخواهد بود.