افزایش مبتلایان تب کریمه کنگو به ۶۳ نفر
رییس گروه مدیریت بیماریهای قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت با اشاره به اینکه بیشترین آمار مبتلایان به تب کریمه کنگو در افرادی است که مشاغل مرتبط با دام دارند، تاکید کرد: کادر دامپزشکی، دامپروران، افراد شاغل در دامداری و کارکنان کشتارگاهها به واسطه اینکه بیشتر در معرض مواجهه با دام هستند باید مراقبت از خود را افزایش دهند و با توجه بیشتر به علائم ظاهری دام برای شناسایی بیماری احتمالی آن اقدام کنند. دکتر بهزاد امیری درباره آخرین اخبار و اطلاعات پیرامون شیوع تب کریمه کنگو در کشور، گفت: از ابتدای امسال تا ۲۴ مردادماه سال جاری تعداد موارد مثبت شناسایی شده مبتلا به تب کریمه کنگو ۶۳ نفر بوده است که از این تعداد متاسفانه پنج نفر جان خود را از دست دادهاند.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به تب کریمه کنگو هستند؟
او با اشاره به اینکه گروهی که در مشاغل مرتبط با دام و دامپروری هستند، بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند، تصریح کرد: کادر دامپزشکی، دامپروران، افراد شاغل در دامداری و کارکنان کشتارگاهها به واسطه اینکه بیشتر در معرض مواجهه با دام هستند باید مراقبت از خود را افزایش دهند و در این زمینه با توجه بیشتر به علائم ظاهری دام برای شناسایی بیماری احتمالی آن اقدام کنند. بیشترین آمار مبتلایان به تب کریمه کنگو در افرادی است که مشاغل مرتبط با دام دارند.
تاکید وزارت بهداشت بر کنهزدایی در دامپروریها
امیری با تاکید بر لزوم دقت رصد موارد بیماری در مناطقی که سابقه گزارش بیماری وجود دارد، اظهار کرد: موضوع حائز اهمیت بعدی، کنهزدایی و کنترل جمعیت کنهها در دامپروریها است؛ زیرا به نظر میرسد بخش قابل توجهی از کنههای داخل کشور آلوده به ویروس CCHF هستند و طبیعتا امکان از بین بردن تمام کنههای سطح کشور وجود ندارد. ولی ممانعت از تماس کنه با دام به طرق مختلف امکان پذیر است. یکی از این موارد بهسازی محل نگهداری دام از نظر نفوذ ناپذیری کنهها و دوم سمپاشی منظم است که در این رابطه انتظار میرود سازمان جهاد کشاورزی ایفای نقش مناسبی داشته باشد. او با اشاره به اینکه اکثر استانهای کشور مواردی از ابتلا به تب کریمه کنگو را گزارش کردهاند، بیان کرد: اما بیشترین موارد ابتلا در استان کرمان بوده است که بخش عمده این موارد هم در تماس با دام آلوده بیمار شدهاند.
علل افزایش موارد ابتلا به
تب کریمه کنگو
رییس گروه مدیریت بیماریهای قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت درخصوص افزایش موارد ابتلا به تب کریمه کنگو طی سال جاری (تاکنون) در مقایسه با کل سال قبل، گفت: حدودا ۲۴ سال است که نظام پایش و مراقبت این بیماری شکل گرفته است؛ در سالهایی تعداد موارد افزایشی و در سالهایی کاهشی بوده است. قبلا موضوعی تحت عنوان قاچاق دام وجود داشت که این امر سبب میشد بیشترین موارد ابتلا در استانهای شرقی کشور به ویژه سیستان و بلوچستان باشد.
راههای انتقال تب کریمه کنگو
او با اشاره به اینکه یک کنه ۸۰۰ روز عمر میکند، توضیح داد: مخزن و ناقل ویروس CCHF در طبیعت، کنههای سخت و عمدتا گونهای به نام هیالوما است. یک کنه ماده آلوده به ویروس میتواند هنگام تخمگذاری ویروس را به نسل بعد هم انتقال دهد؛ از طرفی اگر از دام آلوده به ویروس خونخواری کند میتواند ویروس را به بدن خود انتقال دهد. راه سوم انتقال ویروس بین کنههای آلوده از طریق جفتگیری است. این موارد نشان میدهد راههای زیادی برای آلودگی کنهها وجود دارد و این درحالی است که کنترل جمعیت کل کنهها در طبیعت هم امکانپذیر نیست پس میبایست از تماس کنه با دامها جلوگیری کنیم. او افزود: زمانی که این کنهها، دام را مورد گزش قرار میدهند، ویروس را به بدن دام منتقل میکنند و دام در طی مدت دو هفته درحالی که ممکن است از خود علائمی هم بروز ندهد، ناقل ویروس باشد. چنانچه در طی این مدت، دام توسط انسان بدون رعایت نکات بهداشتی و بدون استفاده از وسائل حفاظت فردی، ذبح شود یا انسان در معرض خون و ترشحات دام آلوده قرار گیرد، احتمال انتقال بیماری به انسان وجود دارد.
علائمی که باید جدی گرفته شود
او با اشاره به اینکه تعداد زیادی از افراد مبتلا، بدون علائم هستند، گفت: اما افرادی که دچار علائم میشوند در فاز اولیه دچار تب ناگهانی، لرز، سردرد، درد عضلانی، درد عضلات شکم و کمر، گیجی، حالت تهوع، استفراغ و پرخونی مخاط میشوند. اگر بیماری وارد فاز حاد شود، خونریزی زیر پوستی، کبودی بدن، خونریزی داخل ملتحمه چشم، خونریزی مخاط، خونریزی از مجاری بدن و در نهایت درگیری چندین ارگان بدن مثل سیستم گوارشی، ادراری و تنفسی بروز میکند که اگر درمان مناسب انجام نشود، ممکن است منجر به مرگ بیمار شود.
وضعیت جهانی شیوع بیماری
او در پایان اظهار کرد: تب خونریزیدهنده کریمه کنگو مهمترین و گستردهترین بیماری ویروسی منتقل شونده از طریق کنه است. این بیماری در بیش از ۳۰ کشور دنیا وجود دارد و در قارههای آفریقا، اروپا و آسیا اندمیک است. میزان مرگ و میر این بیماری میتواند قابل توجه باشد؛ بهطوری که متوسط میزان کشندگی آن بین ۳۰ تا ۵۰ درصد تخمین زده شده است و برخی منابع حتی میزان آن را تا ۸۰ درصد در زمان طغیانها گزارش کردهاند.