نیم قرن حمایت از خودروسازان داخلی
هفته گذشته، هفتهیی پر از حاشیه و التهاب برای خودروسازان بود. شاید در بعضی موارد حق با آنها بود اما بغض چندین سالهیی پشت داستان کمپین و بحران پیرامون آن قرار دارد. بهتر است با این فرضیه شروع کنیم؛ «کیفیت پژو پارس 1394 از پژو پارس 1384 بهتر است.» برای پذیرش این ادعا نیاز به دلایل محکمی وجود دارد، بارها و بارها در دوران نوسان نرخ دلار از خودروسازان شنیده شد که بخش قابل توجهی از قطعات خودرو وارداتی بوده و تابع نوسانات ارز هستند اما در سال اخیر بیان شد که بیشتر قطعات تولید داخلاند و به خاطر نرخ تورم امکان کاهش قیمت خودرو وجود ندارد. با رجوع به متون تخصصی مدیریت کیفیت و بهرهوری، ثبات قیمت در شرایط تورم را به نوعی باید کاهش قیمت دانست. این موضوعی مثبت است که وزیر محترم صنعت به آن اشارهیی داشتند اما مشروط به آنکه این ثبات زیر سایه کاهش کیفیت خودرو نباشد! از سوی دیگر مقام معظم رهبری نکات قابل توجهی را درباره حمایت از تولید داخلی بیان فرمودند اما در سخنان ایشان به نکاتی بسیار مهم درباره تولید اجناس با کیفیت و جلوگیری از اسراف نیز اشاره شد. ولی خودروسازان در این خصوص ادراک انتخابی داشتند و فقط بخشی که به نفع آنها بود را گوش کردند. در دوران تحریم نیز با همه سختیهای وارده در صنایع مختلفی پیشرفت داشتیم اما متاسفانه خودروسازان تلاش مقبولی از خود نشان ندادند که یکی از علل آن نیز ارتباط ضعیف صنعت و دانشگاه است. ناوگان تاکسیرانی، دولت، سازمانها و... حمایت قابل توجهی از خودروسازان داشتند اما آیا خودروسازان نیز سعی کردند تا در راستای اقتصاد مقاومتی گام بردارند؟ آیا سعی کردند از هزینههای اضافی جلوگیری کنند؟ آیا در کاهش هزینههای سربار تولید تلاش لازم صورت گرفت؟ تمامی این چراها میتواند دلیل ناکامی امروز خودروسازان باشد. البته با وجود تمام این انتقادها، خدمات خودروسازان در دوران جنگ نباید فراموش شود. نکات فوق به معنای حمایت از کمپینهای ضد خرید خودرو داخلی نیست.
در پس این حرکت شاید منافع عدهیی خاص نیز مستتر باشد که امیدواریم با هوشمندی مردم و البته تعامل خودروسازان با مشتریان ختم به خیر شود. همچنین امیدواریم به روزی که مشتری مداری فقط یک شعار نباشد و خرید کالای ایرانی باعث اشتیاق و افتخار مردم شریف ایران باشد. رد یا پذیرش فرضیه مطرح شده را نیز به مردم و خودروسازان واگذار میکنیم.