از سال 99 تا به امروز حاشیه سود عملیاتی شرکت‌ها به صورت مرتب کاهش داشته است و با تداوم این روند کاهش حاشیه سود احتمالا تا پایان سال چیزی از بورس باقی نخواهد ماند و این موضوع در میان مدت تاثیر منفی روی اقتصاد کشور خواهد داشت و به نوعی سقوط بورس، که آینه تمام‌نمای اقتصاد کشور است روند نزولی خواهد داشت. بورس از سال 99 تا به امروز تحت تاثیر اخبار منفی و فشارهای اقتصادی و سیاسی بوده که این موضوع باعث کاهش سود شرکت‌ها و خروج نقدینگی از کشور شده است. قرار بود بازار سرمایه با شروع کار دولت سیزدهم روزهای خوشی را تجربه کند، اما متاسفانه به جای تجربه روزهای خوش هر روز شاهد دخالت و دستکاری در بازار سرمایه هستیم.
دولت‌ها هر ساله ریسک‌های سیستماتیک سنگینی را بر بدنه بازار سرمایه تحمیل می‌کنند که ریشه اصلی این ریسک‌ها را می‌توان در ناترازی بودجه کشور دانست که همین موضوع باعث شده که بورس تهران تبدیل به یک قلک قوی برای دولت شود که در زمان کسری نقدینگی به سراغ آن بیاید. به‌طور کلی چیزی از بورس باقی نمانده؛ چراکه دولت‌ها در بورس دخالت می‌کنند و همین موضوع باعث شده که حاشیه سود شرکت‌ها کاهش یابد و به نوعی دیگر چیزی از بازار باقی نماند. درحال حاضر به علت افزایش ریسک‌ها بازار سرمایه حال خوشی ندارد و هر روز شاهد خروج نقدینگی و به واسطه آن خروج اعتماد از بازار هستیم.
در حال حاضر ارزش معاملات بازار به دو الی سه هزار میلیارد می‌رسد که عدد بسیار پایینی است و شرکت‌های ارزنده نیز خریداری ندارند و هر روز فشار نسبت به بازار افزایش می‌یابد. ریسک‌های سیستماتیک و سیاست‌های انقباضی دولت سیزدهم و بانک مرکزی به حدی بالا بود که دولت نتوانست اوراق 35 همتی خود را با نرخ‌های 28 و 29درصدی بفروشد و به سراغ راهکارهای دیگر برود. در همین راستا بانک مرکزی برای کنترل تورم دست به سرکوب نرخ دلار نیمایی زده (پیش از این دلار نیمایی روزانه حداقل 100 تومان افزایش داشت و اکنون شاهد سرکوب این نرخ هستیم) به‌طوری که با نرخ تورم و شرایط کشور همخوانی ندارد و سبب شده که حاشیه سود شرکت‌ها کاهش یابد. به‌طور کلی افزایش ریسک‌های سیستماتیک در تمامی حوزه‌ها باعث فشار به بورس و کاهش سودسازی در این بازار شده است و درنهایت به همین زودی‌ها شاهد سقوط بورس (آینه تمام‌نمای اقتصاد کشور) خواهیم بود که درنهایت تاثیر منفی روی اقتصاد کشور نیز خواهد گذاشت.
