سالها خود تحریمی کردهام
رخشان بنیاعتماد کارگردان سینما گفت: ما برای سینما قدر و ارزش و حرمت قائل بودهایم و هستیم. از مسوولیت بسیار سنگینی که رسانهیی همچون سینما بر دوش ما گذاشته به خوبی آگاهیم. اینکه درحال حاضر سینما را دیگر بجا نمیآورم به معنای این نیست که در آن زمان آدمهای متفاوتی بودهایم و اکنون از آن جنس نیستیم. روابط و مناسبات دگرگون و غریبه شده است. به وجود آوردن آن موقعیتهای سراسر عشق و شور، سخت است. کارگردان «بانوی اردیبهشت» ادامه داد: اگر آدمهای عهد دایناسور مثل من بخواهند فیلم بسازند با همان باورها فیلم میسازند. ما آن شرایط را میخواهیم. وقتی میگفتم سالها خودتحریمی کردهام به این معنا بود نه اینکه کسی بتواند من را ممنوعالکار کند. آن سینما، شرایط و الفبایی که ما یاد گرفتیم، مناسباتی داشت که اگر حالا هم بخواهم فیلم بسازم، بر همان اساس خواهم ساخت. من نمیتوانم جهان را مثل خودم کنم بلکه باید برعکس شود و من بتوانم.
بنیاعتماد افزود: دلم میخواهد قبل از مرگ حداقل یک کپی قابل دیدن از فیلمهایم باقی بماند و این دغدغه اساسی من است. این فقط به من مربوط نیست، فیلمهای سینمای ایران در واقع سرمایه ملی ماست. برای بسیاری از فیلمها چارهیی جز اسکن و مرمت وجود ندارد و این کار هزینهبری است. این کار درحال انجام است اما هر سال تنها تعداد اندکی از فیلمها مرمت میشوند.