دورخیز چین برای کسب قدرت نرم با پول
یک موسسه دولتی چین به دانشگاههای خارجی پول میدهد که مراکز مطالعات فرهنگ و زبان چینی تاسیس کنند تا موجب افزایش قدرت فرهنگی چین شود.
بهگزارش مهر و به نقل از بیبیسی، «هانبان» سازمانی دولتی است که وظیفهاش تبلیغ و ترویج آموزش زبان چینی در کشورهای دیگر است. در 10سال گذشته یک هدف دیگر هم به اهداف سازمان اضافه شده؛ هدفی که در واقع بخشی از سیاست خارجی این کشور است: تبدیل چین به یک قدرت فرهنگی. در اهمیت وظیفه این سازمان همین بس که مقام رییس آن در سطح معاون وزیر است. گفته شده، هانبان از سال۲۰۰۴ به دانشگاههای خارجی پول میدهد که مراکز مطالعات فرهنگ و زبان چینی تاسیس کنند. این مراکز را «موسسات کنفوسیوس» نام نهادهاند.
دولت چین جز پول، مدرسهای چینی هم به دانشگاهها میفرستد. در این 10سال در ۴۶۵دانشگاه از ۱۲۳کشور دنیا موسسه کنفوسیوس تاسیس شده و برنامهیی مشابه در صدها دبیرستان خارجی هم اجرا میشود. رسانه دولتی انگلیس میافزاید: کل پروژه، نمونه موفقی است از گسترش «قدرت نرم». اما با بزرگ شدن اعداد و ارقام، دغدغه دانشگاهیان غربی هم بیشتر شده است و محققان و مدرسان فکر میکنند این پروژه آزادی اندیشه و بیان را در فضای آموزشی به خطر میاندازد. سال گذشته انجمن مدرسان دانشگاه کانادا از همه دانشگاههایی که موسسه کنفوسیوس دارند خواست تعطیلشان کنند. امسال هم انجمن امریکایی استادان دانشگاه همین را از دانشگاههای امریکایی خواست. در بیانیه این انجمن آمده بود که: «موسسات کنفوسیوسی مثل بازوی حکومت چین عمل میکنند و در استخدام و اداره دانشگاهیان، انتخاب درسها و تعریف دامنه بحث، اهداف حکومت چین را پیش میبرند.» اما مدافعان غربی موسسات کنفوسیوس باتاکید بر اینکه کار این مراکز عمدتا آموزش زبان است، ادعای شستشوی مغزی دانشجویان خارجی توسط دولت چین را رد میکنند. علاوهبر این، آنها موسسات کنفوسیوس را بهخاطر فراهم آوردن امکان آموزش زبان چینی برای دانشگاههایی که توان مالی راهاندازیاش را ندارند، بسیار مفید ارزیابی میکنند. استدلال مدافعان این است که کمک مالی دولت چین با انبوه همکاریهای دیگر در زمینههای دولتی و صنعتی تفاوتی ندارد؛ همکاریهایی که مدتهاست بخش جداییناپذیر دنیای آکادمیک مدرن است. آنها میگویند موسسات کنفوسیوس را باید با عملشان سنجید، نه با اصول و معیارهای انتزاعی. اما در پایان گزارش فوق، بیبیسی با هدف تقویت جناح مخالف چین، این سوال جهتدار را مطرح میکند که: «اگر در عمل یک دانشجوی فرضی از ته یک کلاس زبان چینی دست بلند کرد و در مورد استقلال تایوان پرسید، چه؟» رییس سازمان هانبان پاسخ این سوال رسانه دولتی انگلیس را با صراحت میدهد: «هر مدرسی که ما میفرستیم، خواهد گفت: تایوان مال چین است. یک چین بیشتر نداریم. جای تردید نیست.»