تاثیرات منفی تغییرات آبوهوایی بر کشورهای فقیر جهان
گروه جهان| تغییرات آبوهوایی تاثیرات منفی بسیاری بر کشورها میگذارد، اما خسارت کشورهای در حال توسعه بسیار بیشتر از کشورهای صنعتی است. بالا رفتن سطح آب دریاها و بروز سیلها بیشترین آسیب را به کشورهای در حال توسعه وارد میکند.
از نظر تاریخی کشورهای صنعتی جهان مسوول تولید دوسوم گازهای گلخانهیی در سراسر جهان هستند. در دوران کنونی اما کشورهایی با بودجه ملی کم یا متوسط مسوول تولید بیش از نیمی از این گازها هستند. نتایج گرمایش زمین به کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای صنعتی آسیب میرساند. ۸۰درصد مردمی که در پی بروز سیل آسیبهای جدی میبینند در ۱۵کشور در حال توسعه و نیمهصنعتی جهان زندگی میکنند.
براساس توافقنامه ژاریس که به امضای 195کشور رسید، گرمتر شدن کره زمین تا سال ۲۰۵۰میلادی باید زیر ۵/۱ تا ۲درجه سانتیگراد باشد و تولید گازهای گلخانهیی باید در نیمه دوم قرن کاهش یابد. قرار است اهداف تعیین شده هر پنجسال یکبار بررسی و بهینه شوند. از آن گذشته با تعیین قوانین شفاف، کشورهای جهان موظف به ارائه گزارش در مورد فعالیتهای خود در زمینه مقابله با تغییرات اقلیمی هستند. اجرای بخشی از مفاد این توافقنامه برای ۱۹۵کشور حاضر در نشست پاریس الزامی و بخش دیگری از آن داوطلبانه خواهد بود. زمین از جانب انتشار گازهای گلخانهیی انسانی در خطر است و توافق اقلیمی پاریس، در بهترین حالت، نخستین قدم برای حل مساله است. کوههای یخ در حال آب شدن است، خطوط ساحلی بر اثر بالا آمدن آب دریاها شاهد سیل هستند و برخی از انواع آبوهوای سخت بهتدریج سختتر میشوند. هنوز میتوان از برخی پیامدهای کره زمین بیش از حد گرمشده جلوگیری کرد یا دستکم از سرعت آن کاست؛ اگر توافق پاریس به کاهش انتشار گازهای گلخانهیی منجر شود. دستکم با ارزیابیهای نهادهای نظارتی، این توافق شروع واکنشی محکمتر در آینده است.
ارادهیی که برای جلوگیری از افزایش زیاد دمای زمین در جریان توافق پاریس مشاهده شد، ممکن است به شرکتهای حوزه انرژیهای تجدیدپذیر و افزایش بهرهوری انرژی کمک کند تا بازار خود را گسترش دهند. اگر کار بخش انرژی رونق بگیرد، این بخش برای نوآوران و سرمایهگذاران جذاب خواهد شد و شانس حرکت صنعت انرژی از یک بخش محافظهکار به یک صنعت پویا را افزایش میدهد. توافق پاریس ممکن است زندگی را برای شرکتهای مسوول در تغییرات اقلیمی مثل تولیدکنندگان برق یا مصرفکنندگان زغالسنگ سخت کند. شرکتهایی که خدماتشان باعث انتشار میزان زیادی دیاکسید کربن میشود. همچنین در مذاکرات پاریس توافق عجیبی بروز کرد؛ نهادهای قدرتمند صنعتی مثل اتحادیه اروپا به کشورهای مجمعالجزایری اقیانوسیه پیوستند و دشمنان سابق مثل چین و امریکا مخاطرهجوییهایی را با هم ردوبدل کردند تا برای کاهش انتشار گازهای گلخانهیی ناشی از سوختهای فسیلی به توافق برسند. الزامات ناشی از توافق پاریس میتواند استراتژی ژئوپلیتیک را تغییر دهد. این اتفاق میتواند به کشورهایی که از نظر فنی دارای نوآوری هستند، مثل امریکا و ژاپن کمک کند و ستارههای اقتصادی در میان کشورهای نسبتا فقیری بسازد که دارای انرژیهای تجدیدپذیر خورشیدی و بادی هستند یا اینکه کشورهای در حال توسعهیی را که در سازگاری با انرژیهای جدید کند عمل میکنند، محو کند. تولیدکنندگان بزرگ نفت مثل روسیه و عربستان سعودی که همین حالا هم با کاهش قیمت نفت تضعیف شدهاند، ممکن است قدرت بیشتری را از دست بدهند.