چالش پسازنگنه در وزارت نفت
زنگنه: نظر من این بود که جوانی را برای تصدی این پست انتخاب کنند
گروه انرژی|
احتمالا چند صباحی به معارفه مجدد بیژن نامدارزنگنه ملقب به شیخ‌الوزرا برای تصدی‌گری وزارت نفت دولت دوازدهم باقی نمانده است. مردی که به تازگی تولد 65سالگی‌اش را پشت سر گذاشته و 26سال از عمر خود را در 3وزارتخانه جهاد سازندگی، نیرو و نفت سپری کرده، آماده است تا برای نهمین بار وزیر شود. زنگنه برای نخستین‌بار در اسفند سال 1362 و در دولت میرحسین موسوی به عنوان وزیر جهاد سازندگی از مجلس شورای اسلامی رای اعتماد گرفت و این سمت را در دولت دوم موسوی و تا سال 1367 بر عهده داشت. در همین دولت زنگنه از وزارت جهاد سازندگی کوچ کرد و در شهریورماه سال 1367 به عنوان وزیر نیرو انتخاب شد.
در هر دو دولت هاشمی‌رفسنجانی نیز مجددا سکان وزیر نیرو به این مرد کرمانشاهی سپرده شد تا اینکه در دوره اصلاحات پای زنگنه به وزارت نفت باز شد و در هر دو کابینه خاتمی، امور نفت کشور در اختیار وی بود. با روی کار آمدن اصولگرایان در سال 84، دوران وزارت‌نشینی زنگنه با توقفی هشت ساله مواجه شد تا اینکه در سال 1392 و با انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس‌جمهور، باز هم نام بیژن زنگنه برای حضور در کابینه مطرح شود. زنگنه با رایی نه چندان بالا از سد مجلس نهم گذشت. صحبت‌های زنگنه در روز رای‌گیری در سال 92، به خوبی اشباع شدن وی از وزیر شدن را نشان می‌داد. وی در آن روز و پس از حمله‌های شدید مخالفان اصولگرایش با محوریت فسادهای کرسنت و استات‌اویل پشت تریبون قرار گرفت و با خونسردی تمام اعلام کرد که وزیر شدن یا نشدنش هیچ اهمیتی برایش ندارد و از منتقدانش خواست که با جنجال درست کردن در رابطه پرونده‌های فساد نفتی به منافع کشور ضربه نزنند. در اردیبهشت‌ماه 96، حسن روحانی مجددا به عنوان رییس‌جمهور منتخب مردم ایران معرفی شد. یکی از اصلی‌ترین علل انتخاب مجدد روحانی را شاید بتوان در عملکرد موفقیت‌آمیز وزارت نفت دولت یازدهم در افزایش تولید نفت و گاز پس از برداشته شدن تحریم‌ها و زمینه‌سازی برای بازگشت سرمایه‌گذاران خارجی به این صنعت دانست. در کنار این عملکرد، دفاع‌های قرص و محکم زنگنه از روحانی در روزهای ملتهب تبلیغات انتخاباتی نیز از خاطر روحانی و طرفدارانش نرفته است. صحبت‌های داغ و طعنه‌آمیز زنگنه در آخرین حضورش در صحن علنی مجلس شورای اسلامی و در دفاع از قرارداد توتال، بارها در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و به نوعی جاده صاف‌کن سایر قراردادهای خارجی نه تنها در نفت بلکه در دیگر صنایع نیز شد.
انتخاب مجدد زنگنه به عنوان وزیر نفت دور از ذهن نبود اما زنگنه یک نقص بزرگ به نام بالا رفتن سن دارد. نقصی که خود به آن معترف است و با توجه به آن تمایلی به ادامه فعالیت در دولت دوازدهم نداشته است. او این نکته را پس از حضور روز شنبه خود در فراکسیون امید مجلس اذعان کرد و گفت: «سن بنده دیگر متناسب با انجام این کار نیست و اظهار داشتم که یک جوان را برای تصدی پست وزارت نفت انتخاب کنند.» اما گویا تنها کسی که در دولت به این مساله باور داشته خود زنگنه بوده است. وی در گفت‌وگو با خانه ملت در این رابطه اظهار کرد: «فشار از همه طرف برای قبول سکانداری وزارت نفت از سوی بنده زیاد بود. بنده اظهار داشتم در جاهای دیگر به دولت کمک کنم، اما تقریبا تنها ماندم و کسی همراهی‌ام نکرد.»
این روزها وزیر پیشنهادی نفت مرتبا در رفت و آمد به بهارستان و حضور در کمیسیون‌ها و فراکسیون‌های مختلف است. قرار بود که روز گذشته زنگنه در کمیسیون انرژی حضور پیدا کند که تا لحظه نگارش این گزارش خبر رسمی از این حضور منتشر نشد. انتظاری که اکنون از نمایندگان مجلس شورای اسلامی می‌رود، مطالبه جدی از زنگنه برای تربیت مدیران جدید است تا در آینده با چالش پسازنگنه مواجه نشویم. از سوی دیگر شاید عمق مشکلات و چالش‌های وزارت نفت در چهارسال اخیر سبب شد که زنگنه نتواند، توجه شایانی به جوان‌گرایی در وزارت نفت داشته باشد. اکنون انتظار می‌رود که در این نوبت که شاید آخرین دوره وزارت زنگنه به حساب بیاید و مسیر راحت‌تری نسبت به چهارسال قبل پیش روی وی باشد، تمرکز بیشتری روی موضوع جوان‌گرایی و تربیت مدیران صورت بگیرد. از این‌رو در برنامه 23بندی که وی برای تصدی مجدد وزارت نفت ارائه کرده است، تقویت حرفه‌یی‌گری و جوان‌گرایی در مدیریت صنعت نفت کشور یکی از مهم‌ترین محورهای کاری تلقی و عنوان شده است: «ایجاد زمینه رشد نظام‌مند جوانان و حضور ایشان در مدیریت صنعت نفت، به عنوان یک اصل مورد توجه قرار خواهد گرفت.»
