ملک سلمان نتوانست پوتین را متقاعد کند

ریاض بارها این سفر را که مسکو بی‌صبرانه انتظارش را می‌کشید به تعویق انداخت اما بالاخره اخیرا ملک سلمان با آن موافقت کرد، اما چرا در حال حاضر این سفر اتفاق افتاد؟

پایگاه هافینگتون پست عربی در یادداشتی با تشریح ابعاد نخستین سفر پادشاه عربستان به مسکو، رییس‌جمهور روسیه را برنده بزرگ‌تر این سفر دانست و گفت: مسکو هرگز راضی به دوری از ایران نمی‌شود.  به گزارش فارس، پایگاه «هافینگتون پست عربی» در گزارشی با عنوان «چرا ملک سلمان هرگز قادر به متقاعد کردن پوتین برای دست کشیدن از ایران نیست»، تاکید کرد که پادشاه عربستان در مقابل امتیازدهی‌های خود در مسکو قادر به شکستن همپیمانی مسکو-تهران نبود.

در این یادداشت آمده است: سلمان بن عبدالعزیز پادشاه عربستان در مقام نخستین شاه سعودی از چهارشنبه شب در راس هیاتی بالغ بر هزار نفر در سفری رسمی به مسکو سفر کرده این در حالی است که روابط بین دو کشور در طول قریب به یک قرن گذشته با تنش همراه بوده است.

ریاض هم بارها این سفر را که مسکو بی‌صبرانه انتظارش را می‌کشید به تعویق انداخته بود اما بالاخره اخیرا ملک سلمان با آن موافقت کرد، اما چرا در حال حاضر این سفر اتفاق افتاد؟

«آنا بورچوسکیا»، یک پژوهشگر سیاست‌های روسیه در قبال خاورمیانه در «موسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک»، تحقیقی را درباره سفر پادشاه عربستان به مسکو نوشته و نتیجه‌‌گیری می‌کند که پوتین بزرگ‌ترین برنده این سفر است.

بورچوسکیا گفت: کرملین برای این نشست که بارها به تعویق افتاده بود برنامه‌ها و امیدهای زیادی داشت و «دیمیتری بیسکوف» سخنگوی کرملین سعودی‌ها را رهبران جهان عرب خواند و گفت: آرزوی اصلی ما این است که سفر ملک سلمان به روسیه نتیجه‌یی جدید و قوی در توسعه روابط دوجانبه داشته باشد چون ظرفیت موجود در روابط ما بسیاری بیشتر از چیزی است که وضعیت کنونی نشان می‌دهد.

در ادامه این پژوهش آمده است: روس‌ها ریاض را طرف منطقه‌یی مهمی برشمرده و بی‌تردید به دنبال تقویت سرمایه‌گذاری و تجارت با آن هم هستند کما اینکه موافقت شاه سعودی با این سفر دستاوردی برای ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه شمرده می‌شود، چون اعترافی از سوی یک مقام بلندپایه به اهمیت روز افزون مسکو در منطقه محسوب می‌شود.

نویسنده پژوهش در ادامه گذری به تاریخ روابط عربستان و روسیه داشت و گفت: روابط این دو کشور عمدتا یا بسیار محدود یا علنا خصمانه بوده چون هر کشور خود را حامیان محورهای متخاصم در منطقه می‌بینند و معدود زمان‌هایی دو کشور با یکدیگر همکاری‌هایی داشتند.

در سال 1926 میلادی اتحاد جماهیر شوروی نخستین کشوری بود که خاندان آل سعود را به عنوان حاکم شبه جزیره عربستان به رسمیت شناخت و در مقابل پادشاه سعودی به نمایندگی اتحاد جماهیر شوروی اجازه ماندن در جده را داد. در سال 1933 فیصل بن عبدالعزیز شاهزاده سعودی و شاه آتی این کشور به اتحاد جماهیر شوروی سفر کرد و کرملین به وی پیشنهاد داد در مقابل دریافت یک میلیون جنیه قرض، ممنوعیت تجارت روسیه را رفع و پیمان نامه‌هایی درباره تجارت و دوستی بین دو کشور امضا کند آن زمان آل سعود این ممنوعیت را رفع کرد اما معاهده‌ها را امضا نکرده و قرضی را هم نپذیرفت.

اما دیری نپایید که روابط دو کشور رو به رکود رفت هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی متوجه شد که

آل سعود چالش فعالانه با غربی‌ها ندارد، از همین رو مسکو نمایندگی دیپلماتیک خود را در جده در سال 1938 خارج کرد.

با آغاز سال 1958 میلادی کرملین احساس کرد که سعودی‌ها به اردوی امپریالیسم ملحق شدند با وجود اینکه همچنان نسبت به ازسرگیری روابط دیپلماتیک دو کشور احساس خوشبینی می‌کرد.

در سال 1962 دو کشور برای ازسرگیری این روابط آماده می‌شدند که جرقه انقلاب در شمال یمن در سپتامبر همان سال روشن شد و اتحاد جماهیر شوروی و سعودی‌ها رادر 2 طرف مقابل یکدیگر در این جبهه درگیری قرار داد.

پس از آن 2 کشور تا اواخر دهه 70 قرن گذشته بر سر گسترش نفوذ خود در عمان و جنوب یمن با یکدیگر به رقابت پرداختند با این وجود کرملین همچنان از امکان بهبود روابط

2 کشور سخن می‌گفت اما ملک فیصل تا سال 1975 یعنی زمانی که ترور شد مخالف این ایده بود.

ملک خالد جانشین وی نیز همین رقابت با روسیه بر سر نفوذ در منطقه را در پیش گرفت در سال 1979 به‌دنبال تیرگی روابط عربستان و امریکا ریاض به ابتکارهای جدید مسکو روی خوش نشان داد اما بار دیگر در دسامبر همان سال با حمله شوروی به افغانستان درها به روی گشایش در روابط مسکو-ریاض بسته شد.