علت فرار سرمایه‌ها چیست؟

۱۳۹۶/۱۱/۰۹ - ۰۰:۰۰:۰۰
کد خبر: ۱۱۵۹۲۶

مهر    

نایب‌رییس اتاق بازرگانی ایران با بیان اینکه سرمایه به آسانی در دام خواست و اراده مدیران و سیاستمداران نمی‌افتد، گفت: سیاست ارزی ناروشن، سرمایه را فراری می‌دهد. حسین سلاح‌ورزی گفت: رشد سرمایه‌گذاری در ایران به مثابه موتور رشد تولید ناخالص داخلی، از اواخر دهه ۱۳۸۷ روندی کاهنده را تجربه کرده و میانگین رشد این متغیر بسیار با اهمیت اقتصادی در این سال‌ها منفی بوده است. به همین دلیل، این پدیده عجیب در ایران در حالی اتفاق افتاد که درآمد حاصل از صادرات نفت دست کم تا ۱۳۹۳ دروضعیت مساعدی بوده است.

او افزود: این روند کاهنده سرمایه‌گذاری باتولید ناخالص داخلی، در یک دور کاهنده قرار می‌گیرند و پیامدهای آن، برای کلیت جامعه آسیب‌ساز است؛ به این معنا که وقتی سرمایه‌گذاری در سرازیری قرار می‌گیرد، تولید ناخالص داخلی نیز روندی کاهنده دارد که در دور بعدی، به کاهش سرمایه‌گذاری منجر می‌شود؛ به نحوی که اگر این زنجیره کاهشی در جایی پاره نشود و روندها برعکس نشوند می‌توان انتظار داشت که جامعه فقیر و فقیر‌تر شود.

نخست الزام از نگاه او، بدون چون و چرا در جذب سرمایه‌گذاری خارجی این است که با ساز و کارهای موجود این پدیده سازگار شود و سازش را با ساز تحولات جهانی کوک کند.  سلاح ورزی الزام بعدی را مواردی دانست که به سیاست داخلی کشورها برمی‌گردد و اظهار داشت: کشورهایی که در آنها نبرد بر سر قدرت دولت یا قدرت مجلس قانونگذاری با منازعه و مجادله‌یی پایان ناپذیر مواجه است و رفتار هر دولت، به‌گونه‌یی است که همه سیاست‌های دولت قبلی را نفی می‌کند و ثبات سیاست‌گذاری بازیچه تمایلات احزاب سیاسی است، نمی‌توانند سرمایه‌گذاری خارجی جذب کنند.

وی تصریح کرد: الزام سوم این است که نهادها و سیاست‌های اقتصادی ساز و کار روشن و شفاف و کارآمد داشته باشد. به‌طور مثال بازار بانک و پول و بیمه، سیاست تجاری و سیاست ارزی ناروشن و دارای انحراف از اصول پذیرفته شده جهانی، کار جذب سرمایه خارجی را سخت می‌کند. این الزام را می‌توان در محیط مناسب کسب و کار و شاخص‌های آن دنبال کرد.

نایب‌رییس اتاق بازرگانی ایران خاطرنشان کرد: متاسفانه ایران دراین بخش نیز روزگارش چندان خوش نیست؛ اما در صورتی‌که سرمایه‌گذاری خارجی به‌طور مستقیم ممکن شود می‌توان انتظار داشت دور ترسناک روند سرمایه‌گذاری اندک و تولید ملی ضعیف و بالعکس از جایی متوقف شده و امید داشت پس‌اندازهای داخلی مردد نیز به روند سرمایه‌گذاری متصل شوند. در این حالت راه برای جذب تکنولوژی روزآمد، بازارهای تازه و از همه مهم‌تر اعتماد جهانی هموار شود؛ در غیر این صورت و در شرایط کمبود سرمایه ایران باید انتظار روزهای سخت‌تر را داشت.