تظاهرات گسترده علیه هژیر

بیست‌وچهارم خرداد 1327 تظاهرات گسترده‌یی علیه «عبدالحسین هژیر» نخست‌وزیر در بسیاری از شهرهای ایران برگزار شد.

عبدالحسین هژیر در خانواده‌یی بهایی ‌زاده شد. در دوران جوانی، پست‌های منطقه‌یی متعددی را تجربه کرد و در برخی کابینه‌ها ازجمله کابینه احمد قوام نیز به وزارت نیز رسید.

در بیستم خرداد ماه 1327 زمزمه نخست‌وزیری او آغاز شد و در بیست‌وسوم همان ماه به این پست رسید. گفته می‌شد که محمدرضا و اشرف پهلوی نسبت به نخست‌وزیری او تمایل فراوان داشتند و در حد توان بستر آن را فراهم کرده بودند. عالم مجاهد مرحوم آیت‌الله سیدابوالقاسم کاشانی که هژیر را از وابستگان و عاملان انگلستان می‌شمرد با اعلام یک راهپیمایی از منزل خود به سوی مجلس شورای ملی، مخالفت خویش را با وی اعلام کرد.

در روز موعود جمع زیادی از مردم با حضور شهیدان نواب‌صفوی، سیدعبدالحسین واحدی، سیدحسین امامی و... قرآن و بیرق به دست به سوی مجلس شورای اسلامی به راه افتادند. در برابر مجلس قوای نظامی با اسلحه گرم و سرد به مردم حمله کردند و عده زیادی را به‌ شدت مجروح کردند.

هژیر در مجلس شورای ملی از اکثریت قابل توجهی برخوردار بود ولی مطبوعات تهران و شهرستان‌ها منتقدان جدی او بودند. سرانجام هژیر در مقابل مخالفت‌ها ناچار به عقب‌نشینی شد و با آنکه در مجلس از حمایت اکثریت برخوردار بود در روز پنجم آبان ماه ۱۳۲۷ پس از 5 ماه درگیری از کار کناره گرفت. یکی از اقدامات هژیر در دوران زمامداری، برقراری مجدد روابط سیاسی بین ایران و عربستان سعودی بود که رفت‌وآمد زائران کعبه دوباره برقرار شد.

عبدالحسین هژیر در انتخابات مجلس موسسان دوم در اردیبهشت ماه ۱۳۲۸ از تهران به نمایندگی انتخاب شد و در ۲۸تیر ماه ۱۳۲۸ به سمت وزیر دربار منصوب شد. در روز ۱۳ آبان ماه ۱۳۲۸ در مجلس عزاداری و روضه‌خوانی دربار در مسجد سپهسالار هدف گلوله سیدحسین امامی، عضو جمعیت فداییان اسلام قرار گرفت و روز بعد در سن ۴۷سالگی درگذشت.