اعتراض به ممنوعیت کاشت چمن در پایتخت
«انجمن متخصصان فضای سبز و منظر ایران» با انتقاد از ممنوعیت کاشت چمن در تهران، تاکید کرد: این مصوبه، چالش‌ها و تبعات فراوانی برای صنعت منظر ایجاد می‌کند و اثرات آن در وضعیت کیفی محیط زیست شهری پدیدار می‌شود.
به گزارش ایسنا، انجمن متخصصان فضای سبز و منظر ایران در نامه‌یی خطاب به مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهر تهران و با اشاره به اینکه مشکل کم آبی در کشور محدود به چند سال اخیر نیست، آمده است: حدود دو دهه است که کشور با این بحران مواجه است. صدور دو نامه و ابلاغیه درباره زمان آبیاری و ممنوعیت کاشت چمن ظرف چند روز گذشته و آن هم پس از درخواست عضو شورای شهر، به خوبی گویای این مطلب است که در چند سال اخیر اقدامات زیرساختی لازم نظیر مبحث بسیار مهم «هوشمندسازی آبیاری» برای مدیریت فضای سبز در کلان‌شهر تهران به خوبی صورت نگرفته است و اگر هم فعالیت‌هایی انجام شده به نسبت زمان و منابع موجود در اختیار به هیچ عنوان کافی نبوده است.
در ادامه این نامه عنوان شده است: اگر فرآیندهای لازم و آموزشی برای مدیریت پیمانکاران تحت نظارت سازمان صورت می‌گرفت دیگر نیازی به استفاده از واژه «جریمه» درباره پیمانکاران فضای سبز نبود. در این نامه با تاکید بر اینکه در دانش فضای سبز، مدیریت برنامه‌ریزی و طراحی کاشت اصولی و روش‌مند بر هر اقدام دیگری مقدم است، این سوال مطرح شده که در سازمان چرا به جای انجام اقدام ایجابی مدیریت کاشت چمن اقدام سلبی ممنوعیت استفاده از چمن صورت گرفته است؟ پیشنهاد می‌شود به جای پاک کردن صورت مساله، راهکار تخصصی آن ارائه شود، چرا که چمن یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های مورد استفاده برای «طراحان منظر» در طراحی و ساخت فضاهای سبز مطلوب و مورد پذیرش شهروندان است و در «صنعت منظر کشور» نیز متخصصان ارزنده‌یی وجود دارند که در حوزه تولید و فرآوری بذر چمن بهبود یافته مشغول به فعالیت هستند و تجارب بین‌المللی فراوانی نیز در این عرصه وجود دارد.
در ادامه نامه با بیان اینکه مصوبه ممنوعیت کاشت چمن به ظاهر منطقی است ولی چالش‌ها و تبعات فراوانی برای «صنعت منظر» ایجاد می‌کند، آمده است که انجمن به هیچ عنوان ممنوعیت استفاده از چمن در توسعه‌های آتی فضای سبز را به عنوان یگانه راهکار مدیریت منابع آبی بر نمی‌تابد و اعتقاد دارد این مصوبه و مصوباتی از این دست که بدون کار کارشناسی و صرفا به عنوان مسکن‌های موقتی تجویز می‌شود، نه تنها بی‌فایده است بلکه شأن و منزلت مصوبات سازمانی را نیز تقلیل می‌دهد. در پایان نامه «انجمن متخصصان فضای سبز و منظر ایران» آمادگی خود را برای ارائه راهکارهای منطقی و گام به گام برای همفکری درباره توسعه فضاهای سبز مطلوب و مدیریت پایدار منابع آبی اعلام و ابراز امیدواری کرده است که هر نهاد و سازمان باید به وظایف و رسالت‌های خود درباره مدیریت پایدار منابع حیاتی و زیستی کشور کمک کند و مدیران ارشد و کلان کشور چاره مدیریت منابع آبی را در صنایع پر مصرف و حوزه کشاورزی جست‌وجو کنند و مثل همیشه دیواری کوتاه‌تر از فضای سبز نیابند.
