فرصت‌هایی که با تحریم‌های داخلی از دست رفت
عضو هیات‌مدیره جامعه صنعت کفش ایران با اشاره به افزایش 25 درصدی صادرات کفش در سال گذشته به دلیل افزایش نرخ ارز، عنوان کرد: در سال 97 به دلیل افزایش نرخ ارز، واردات قاچاق کفش نیز طی این سال 71 درصد کاهش یافته است.
علی لشگری درباره اثر افزایش قیمت ارز بر تولید و صادرات کفش به اتاق بازرگانی تهران گفت: وقتی ارز داخلی در برابر ارز خارجی تضعیف می‌شود، صادرات باید در مدار رشد قرار گیرد. بر این اساس، در سال 97 ما شاهد روند صعودی صادرات کفش بودیم؛ اما اکنون به دلیل روند رو به کاهش دلار، قیمت‌های صادراتی محصول ما برای طرف‌های خارجی افزایش پیدا کرده و سطح تقاضای آنها افت کرده است. در عین حال، بسیاری از شرکت‌های خارجی که نسبت به واردات کفش ایرانی اقدام می‌کردند، اکنون سعی می‌کنند، ریالی خرید کنند و این به نفع تولیدکننده‌های ایرانی نیست. او با بیان اینکه مواد اولیه داخلی به ویژه موادی که از بورس کالا تامین می‌شود، تابع نرخ پایه نیمایی است و این نرخ از ابتدای فروردین‌ماه رو به افزایش گذاشته است، افزود: نرخ ارز در سامانه نیما از 8 هزار تومان به 11 هزار و 600 تومان افزایش یافته و در بازار آزاد نرخ ارز روندی کاهشی داشته است. با وجود اینکه انتظار عموم این است که با کاهش قیمت دلار، قیمت کالاها نیز کاهش پیدا کند، باید بگویم که مواد اولیه صنعت با ارز نیمایی تهیه می‌شود و چون ارز نیمایی رو به رشد بوده، قیمت تمام شده افزایش یافته و انتظارات مصرف‌کنندگان برای کاهش قیمت محصول، باعث تشدید رکود شده و در واقع، آنها خریدهای خود را به عقب می‌اندازند.
این فعال اقتصادی گفت: این مساله باید به اطلاع مردم برسد که قیمت محصولات نهایی، تابع قیمت نیمایی است که هزینه‌های سربار مانند حمل و نقل، دستمزد و اجاره‌بها نیز به آن اضافه می‌شود. به همین دلیل در صورت کاهش صادرات، این نگرانی وجود دارد که تولید نیز کاهش پیدا کند یا سرریز تولید صادراتی وارد بازار داخل شود و تعادل عرضه و تقاضا را به هم بریزد. او به میزان صادرات کفش اشاره کرد و گفت: میزان صادرات کفش در سال 1397حدود 115 میلیون دلار برآورد شده که در مقایسه با 92 میلیون دلار سال 1396 از رشد حدود 25 درصد برخوردار بوده است. صادرات کفش در سال 1397 به لحاظ وزنی رشد 61 درصدی را تجربه کرده اما متوسط قیمت هر کیلو کفش صادراتی، 22.4 درصد کاهش یافت. در مقابل، ارزش واردات رسمی کفش در سال گذشته 8.6 میلیون دلار برآورد شده، که در مقایسه با 38 میلیون دلار سال 1396 حدود 71 درصد کاهش یافته است. به گفته لشگری، بیشترین سهم صادرات کفش ایران، متعلق به کشور عراق با 63.5 درصد، افغانستان با 20 درصد و آذربایجان با 6.5 درصد است. مهم‌ترین مساله‌ای که در سال‌های گذشته، صنعت کفش را تهدید می‌کرد، قاچاق بود؛ بطوری که در سال‌های 93 و 1392 ارزش قاچاق کفش به رقم 500 میلیون دلار نیز می‌رسید. اما پس از آن، به دلیل افزایش نرخ دلار هم واردات رسمی و هم قاچاق کاهش یافته و اقبال مصرف‌کنندگان ایرانی به مصرف محصول داخلی بیشتر شده و این یک فرصت طلایی و تاریخی برای برندهای کفش کشور است. اما مایه تاسف است که به دلیل خودتحریمی‌های داخلی، انتظاری که تولیدکنندگان داخلی از این موقعیت داشتند، محقق نشد و ما با افزایش شدید قیمت مواد اولیه و کاهش شدید قدرت خرید مردم مواجه شدیم.
او با بیان اینکه اشتغال موجود در صنعت کفش تا دو برابر قابل افزایش است، توضیح داد: اکنون بالغ بر500 هزار نفر در بخش تولید و توزیع کفش مشغول به کار هستند و این صنعت نقش لوکوموتیو را دارد که در صورت تحرک بیشتر می‌تواند سایر صنایع از جمله، پتروشیمی، چرم طبیعی ومصنوعی و همچنین نساجی را به حرکت درآورد.
