ایران در رسانه‌ها

۱۳۹۸/۰۸/۰۴ - ۰۰:۰۰:۰۰
کد خبر: ۱۵۵۸۳۶

جمهوری اسلامی ایران با قدرت پابرجاست

نویسنده: جک‌ای. گلداستون|

 استاد سیاست عمومی دانشگاه جورج میسون|

ایالات متحده از آغاز انقلاب 1979 میلادی (1357 شمسی) منتظر سقوط انقلاب اسلامی است اما حکومت ایران در برابر چالش‌هایی مانند جنگ هشت ساله با عراق، چندین دهه تحریم، جریانات اعتراضی 2009 و حتی موج‌های دموکراسی‌سازی «انقلاب‌های رنگین» و خیزش‌های گستره اروپای شرقی، اتحاد جماهیر شوروی، شرق آسیا و خاورمیانه همچنان ایستادگی کرده و حتی قدرت آن بیشتر هم شده است.

 اکنون نیروهای نیابتی ایرانی در گستره خاورمیانه باعث آشفتگی کشورهای خارجی شده و نفوذ گروه‌های شیعه حامی ایران در تمام منطقه را افزایش داده‌اند. دیپلماسی ایرانی در مطلبی به نقل از شورای آتلانتیک با بیان این مطلب افزود: ثبات و سرسختی چشمگیر حکومت ایران در برابر فشارهای غیرعادی داخلی و خارجی دلایل گوناگونی دارد.

 نخست، تاریخ نشان داده حکومت‌هایی که در جنگ ساخته می‌شوند پایاتر از حکومت‌های دیگر هستند. آن دسته از حکومت‌های انقلابی که با جنگ آزموده می‌شوند باید ارتش‌های قوی و بروکراسی‌های کارآمد ایجاد کنند.

مجموعه جنگ‌های تهدیدآمیز در کشورهای همسایه، که جنگ نیروهای امریکایی در عراق و افغانستان در راس آنها قرار دارد، نوعی ملی‌گرایی در ایران ایجاد کرده و این دو احساس حمایت از بقای حکومت را افزایش می‌دهد. حکومت همواره به مردم اجازه داده که به نامزدهایی با خط‌مشی‌های سیاسی گوناگون رای دهند و همچنین تمایلات خود برای دگرش یا اصلاح مسیر در چارچوب انقلاب اسلامی را بیان کنند.

  سرانجام اینکه انقلاب‌ها طول عمر ویژه‌ای دارند و اگر بتوانند از آزمون‌های اولیه‌ جنگ داخلی یا جنگ‌های بین‌المللی سالم بیرون بیایند، به تدریج به سوی فاز عملگرایی و ایجاد دولتی باثبات‌تر و متوازن‌تر در دهه‌های آتی حرکت می‌کنند. در ایران این مرحله با دوران ریاست‌جمهوری رفسنجانی و سپس خاتمی همزمان بود.

 اما به دنبال این برهه اغلب فازی پوپولیستی و رادیکال‌تر می‌آید که بار دیگر بر ویژگی انقلابی حکومت متمرکز می‌شود. در ایران، ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد این نقش را ایفا کرد. اما این «فاز دوم رادیکال» اغلب موفقیت چندانی ندارد و یک دولت ملی «نرمال» و عادی‌تر به دنبال آن می‌آید. با این حال، این دولت نیز معمولا توسط مردان و زنانی اداره می‌شود که جوانی خود را در راه پیروزی انقلاب و دفاع از آن سپری کرده‌اند.

انتقاد از رویکرد امریکا در قبال ایران

روزنامه گلوبال تایمز چین نوشت که هیات‌های نظامی و کارشناسی حاضر در اجلاس امنیتی «شیانگ شن» پکن از رویکرد امریکا در قبال برنامه هسته‌ای ایران به‌شدت انتقاد کرده‌اند. ایرنا از پکن گزارش داد: این نشریه روز جمعه در مطلبی خاطرنشان کرد این اجلاس هدفش ضد امریکایی نبود ولی از همان ابتدای امر شمار زیادی از هیات‌های کشورهای مختلف، سیاست‌ها، رویکردها و عملکردهای امریکا را در قبال دیگر کشورها از جمله در قبال ایران مورد انتقاد قرار دادند.این روزنامه می‌نویسد علاوه بر هیات ایرانی، هیات‌هایی از کشورهای صربستان، کوبا، سنگاپور و بلاروس و چند کشور دیگر در نهمین اجلاس امنیتی پکن که از روز دوشنبه آغاز به کار کرده بود و برای سه روز ادامه داشت از سیاست‌های امریکا در قبال برنامه هسته‌ای ایران، مداخله جویی، سیاست‌های تجاری و اولویت قراردادن امریکا انتقاد کردند.

هیات‌های نظامی چین، روسیه و کره شمالی هم در اجلاس مذکور از سیاست‌های امریکا در قبال پیمان موشک‌های دوربرد، شبه جزیره کره، انقلاب‌های رنگی و مداخله این کشور در امور داخلی هنگ کنگ ابراز نگرانی و انتقاد کردند. روزنامه می‌نویسد که اگرچه هدف برگزاری اجلاس موضع‌گیری علیه امریکا نبود، اما این هیات عمدتا از سیاست‌های یکجانبه گرایانه و برتری خواهانه امریکا انتقاد کرده و خواستار تغییر رویکرد این کشور در قبال کشورها شدند. بنا به این گزارش، هیات‌های نظامی و کارشناسان امنیتی حاضر در اجلاس مذکور، بارها و بارها در موضعگیری‌های خود امریکا را هدف حملات خود قرار دادند و با خشم از این کشور سخن گفتند. گلوبال تایمز نوشت شدت و گستردگی انتقادها از امریکا به حدی بود که بسیاری از خبرنگاران اعلام کردند که این یک اجلاس امنیتی ضد امریکایی است.

  این روزنامه اضافه کرد که بسیاری از کشورها برگزاری این اجلاس امنیتی را یک فرصت بسیار خوب برای انتقاد از امریکا دانسته‌اند و شاید بهتر باشد که واشنگتن گوش شنوایی برای این همه انتقاد داشته باشد. نهمین نشست امنیتی بین‌المللی «شیانگ شن» با حضور نمایندگان بیش از ۷۰ کشور از جمله جمهوری اسلامی ایران در پکن آغاز شد. هدف از برگزاری این اجلاس گفت‌وگو و تبادل نظر درباره مسائل و محورهای مهم امنیتی منطقه‌ای و بین‌المللی در موضوعات امنیتی، روابط بین کشورها و نظم بین‌المللی و مدیریت بر مخاطرات امنیتی در قاره آسیا و منطقه اقیانوس آرام بود.