ضرورت مسوولیت‌پذیری و همکاری جهانی در مقابله با کرونا
پیروز حناچی شهردار تهران در پیامی به شهرداران جهان نوشت: در ابتدا لازم است به همه شهرداران کلان‌شهرهای جهان به خصوص آنها که این روزها درگیر مبارزه با بحران کرونا هستند سلام کنم و برای شهروندان شهرهایشان آرزوی سلامتی و برای همگان آروزی موفقیت در مبارزه با کرونا و شکست این بیماری را داشته باشم.
در جهان امروز بحران‌ها به سرعت جهانی می‌شوند. در چنین جهانی سرنوشت هیچ ملتی از دیگران به کلی جدا نیست. شیوع سریع بیماری کرونا در کشورهای مختلف، صدمه‌های وارد شده به سلامتی و امنیت روانی انسان‌ها و همچنین ضررهای وارد شده به اقتصاد جهانی نشان می‌دهند که کشورهای مختلف نمی‌توانند نسبت به «بحران» در یک نقطه خاص از جهان بی‌تفاوت باشند.
زندگی در جهانی با «بحران‌های جهانی شده» نیازمند تجدیدنظر در الگوهای حکمرانی ملی و بازاندیشی در نسبت امر ملی با امر جهانی است. جهان برای مدیریت بحران‌های جهانی شده‌ای مانند بیماری‌های مسری، تهدیدات زیست‌محیطی، سلاح‌های کشتار جمعی، مساله مهاجرت، اشکال متنوع تروریسم، نژادپرستی و ملی‌گرایی افراطی و مسائلی از این دست، نیازمند تغییر الگوی سیاست‌ورزی در سطح بین‌الملل و «مسوولیت‌پذیری جهانی» است.
این در حالی است که مطابق گزارش‌های صندوق بین‌المللی پول در سال 2017، 10 درصد از کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، 50 درصد ثروت را در کشورهای عضو این سازمان در اختیار دارند. امکانات آموزشی، بهداشتی و درمانی توزیعی به‌شدت نابرابر در سطح جهانی دارند و بسیاری از کشورها از معضلات مربوط به توسعه نیافتگی رنج می‌برند. فقر و توسعه نیافتگی و فقدان آموزش و بهداشت، برابر با ناتوانی بیشتر در مقابله با بحران‌هاست و ما نمی‌توانیم سهم سیاست‌های جهانی در تداوم فقر و توسعه‌نیافتگی در بسیاری از کشورها را نادیده بگیریم.
برای نمونه ایران، امروز در حالی با بحران کرونا روبروست که تحت شدید‌ترین تحریم‌های ناعادلانه اقتصادی به سر می‌برد. کشورهای مختلف و شرکت‌های مختلف تجاری از مبادله با ایران سر باز می‌زنند. به همین دلیل توانمندی کشور برای تهیه زیرساخت‌های بهداشتی، درمانی و بیمارستانی لازم برای مبارزه با این بیماری کاهش یافته است.
با همه اینها ما روزانه در تهران با جمعیتی بیش از 8 و نیم میلیون نفر، بیش از 1500 واگن مترو و 5000 اتوبوس و 60 هزار تاکسی را مستقیم و غیر مستقیم ضدعفونی می‌کنیم. بیش از 200 گروه از ماموران ما در آتش‌نشانی و سازمان خدمات شهری شهرداری معابر و اماکن عمومی را ضدعفونی می‌کنند.
بیش از 50 سوله بحران هر یک با 70 تخت بیمارستانی برای مراقبت از بیماران به دست شهرداری در حال تجهیز است. در 20 گرم‌خانه از بی‌خانمان‌ها در برابر کرونا حفاظت می‌کنیم. به کمک تبلیغات و گفت‌وگو با مردم تا 60 درصد از میزان تردد در شهر کاسته‌ایم، بیش از 500 مکان فرهنگی، ۹۰۰ مکان ورزشی و 42 بازار را در استانه سال نو که روزهایی مهم برای مردم ماست، در سطح شهر تعطیل کرده‌ایم.
در مقابل از طریق ۲۵۰ فروشگاه و بازار در سطح شهر، نیازهای اولیه خوراکی و بهداشتی زندگی شهروندان را تامین می‌کنیم. تفکیک زباله را ممنوع کرده‌ایم. روزانه بیش از ۲۰۰۰ نن زباله بیشتری در تهران جمع‌آوری می‌کنیم و مطابق ضوابط بهداشتی همه آنها را در مکانی جداگانه دفن می‌کنیم. کادر پزشکی و درمانی متخصص و دلسوز ما با تمام قوا در میدان حضور دارند تا بحران کرونا را با سرعت هر چه بیشتر مهار کنند.
با این همه ما مدیران ایرانی، با تمام وجود تاثیرات منفی تحریم‌ها و بی‌عدالتی‌هایی را که به مدت چند دهه مردم ایران را هدف قرار داده و بر سر راه توسعه کشور موانع متعددی ایجاد کرده‌اند، حس می‌کنیم. امکانات ما برای تهیه نیازهای دارویی و بهداشتی و درمانی محدود شده است. چنین مواجهه‌ای با ایران همچنان ذیل سیاست‌هایی صورت می‌گیرد که در آن نه حتی منافع ملی، که منافع انتخاباتی یک جریان مشخص در امریکا را بر «مسوولیت‌پذیری جهانی» ترجیح داده است.
امروز ما برای غلبه بر «بحران‌های جهانی شده» نیازمند سیاستمدارانی هستیم که متوجه باشند تامین منافع ملی جز از مسیر «مسوولیت‌پذیری جهانی» میسر نیست. امروزه شهرها از فقدان چنین مسوولیت‌پذیری جهانی، بیشترین ضربات را متحمل شده‌اند. مدیران شهری در اکثر شهرهای جهان، به عنوان نزدیک‌ترین نمایندگان سیاسی به بدنه جامعه و دموکراسی، می‌توانند با سیاست‌گذاری‌های مشترک و قاطع، مرزهای سازنده بی‌عدالتی و نابرابری را پشت سر گذاشته و نقشی مهم در مطالبه و نهادینه‌سازی ایده «مسوولیت‌پذیری جهانی» ایفا کنند. آنها می‌توانند پیشگام اتحاد برای «مسوولیت‌پذیری جهانی» باشند.
شهرداری تهران دست یاری به سوی همه شهرداران کلان‌شهرهای جهان دراز می‌کند و خود نیز به نوبه خود آمادگی دارد هر نوع همکاری لازم برای حرکت در چنین مسیری را در برنامه خود قرار دهد شاید کرونا، زمینه‌ای برای تغییری تاریخی در مدیریت جهانی در جهانی باشد که بحران‌ها در آن جهانی‌شده‌اند.
