وقتی ایرانیان روی صندلی نشستند
آثار و مدارک باستانشناسی به جای مانده از فرهنگهای کهن در سرزمینهای گوناگون خاور میانه و آسیای غربی نشان میدهد که صندلی به عنوان وسیلهای برای نشستن از هزاران سال پیش به شکلهای گوناگون وجود داشته است. یکی از نمونههای اولیه این نوع صندلیهای اولیه، چهارپایهای است ساده که از این نوع چهار پایهها برای نشستن استفاده میشده است. مدارک موجود نشان میدهد که قدیمیترین چهار پایه موجود درمنطقه خاور نزدیک باستان از حفریات باستان شناسی تپه چشم علی در جنوب شرق تهران (شهرری) در کاوشهای اریک اشمیت در سالهای ۶-۱۹۳۴ به دست آمده است . این چهارپایه که متعلق به نیمه دوم هزاره ششم پیش از میلاد است با مخلوطی از گل رس و شن و کاه ساخته شده است. خمیره و پوشش آن قرمز رنگ است و در بخش پیش از تاریخ موزه ملی ایران نگهداری میشود. این چهار پایه طوری ساخته شده است که به لحاظ وزن و استحکام به راحتی میتواند وزن انسان را تحمل کند.
اما قدیمیترین نمونه صندلی در ایران، در نقش برجستهای بر مهرهای از جنس سنگ یمانی آبی رنگ از دوره عیلام نقش شده است .
در این نقش تصویر یکی از پادشاهان عیلامی به نام شیلهک – این شوشیناک را نشان میدهد که در حال اهداء شئی به دخترش میباشد. در این تصویر پادشاه عیلامی روی صندلی نشسته است که لبه تکیه گاه آن گرد و به حالت برگشته میباشد و پایههای آن به شکل، سم یک حیوان نشان داده شده است، این قطعه مهر و نقش روی آن متعلق به هزاره دوم پیش از میلاد است.
مبلمان از تغییر شکل و تحول چهارپایهها، نیمکتها... و میزهای ساده و این تغییرات تدریجاً و در طول زمان حاصل شد. زمان ساخت نخستین مبلهای اولیه را، به علت عدم دستیابی به نام سازندگانشان دقیقاً نمیتوان مشخص کرد. بعد از قرن 15 بود که اولین مبلهایی که شناسایی شدهاند نام سازندگان و صنعتگران خود را به همراه داشتهاند. در قرن 18 میلادی مبلمان حجیم و پر زینت، انعکاسی از معماری و اماکن مذهبی آن دوران بود.
در قرن 19 استفاده از مبل در میان برخی خانوادههای خاص ایرانی مد شد. در اواسط قرن بیستم، به کارگیری مبلمان در خانه بهطور گستردهای رواج یافت؛ طبقههای ثروتمند و تحصیلکرده به استفاده از مبل به عنوان مکمل فرش روی آوردند. امروزه دیگر مبل در خانههای تمام ایرانیان راه پیدا کرده و بسیاری از تولیدکنندگان داخلی برای تولید محصولات خود، با کیفیت بالا به رقابت با هم میپردازند. حالا دیگر مبلمان در ایران تبدیل به یک صنعت شده است.