تاخیر عرضه سهام ایرانسل 11 ساله ‌شد

۱۳۹۹/۰۶/۲۶ - ۰۰:۰۰:۰۰
کد خبر: ۱۷۱۱۱۴

مهلت عرضه سهام ایرانسل در بورس بر اساس مفاد الحاقیه پروانه اپراتور دوم تلفن همراه ایران در سال 88  پایان یافته است؛ با این حساب، امسال مدیران این شرکت می‌توانند یازده‌سالگی مقاومتشان در  برابر ورود به بازار سرمایه را جشن بگیرند.

وارد شدن به بورس برای شرکت‌هایی که الزامات لازم برای انجام این کار را دارند، مزیت‌های متعددی دارد؛ مزیت‌هایی که در نهایت منجر به افزایش شفافیت، کارایی و همچنین بهبود عملکرد جاری آن‌ها خواهد شد. بورس اوراق بهادار به‌ عنوان بازوی اصلی بازار سرمایه علاوه بر تجهیز، جذب و هدایت منابع مالی و هدایت به سمت فعالیت‌های مولد و اشتغال‌زا، نقش تأمین مالی بنگاه‌ها و مؤسسات اقتصادی را نیز بر عهده دارد. پذیرش شرکت‌های جدید در بورس ضمن اینکه به توسعه بازار سرمایه و ارتقای جایگاه آن در اقتصاد ملی کمک می‌کند، گسترش فرهنگ سهامداری و سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مالی را به ‌دنبال دارد و در این حال مزایای متعددی هم برای شرکت‌های پذیرفته‌ شده به ارمغان می‌آورد.

سهولت در تأمین مالی از طریق انتشار سهام و سایر اوراق بهادار، استفاده از معافیت‌های مالیاتی، به‌روزرسانی ارزش واقعی شرکت، کسب اعتماد عمومی، افزایش اعتبار داخلی و خارجی برای تأمین مالی، سهولت در استفاده از تسهیلات بانکی و سایر ابزارهای تأمین مالی نمونه‌ای از مزایایی است که شرکت‌های بورسی از آن بهره‌مند می‌شوند. حال این سوال مطرح است که چرا در کشورمان هنوز شرکت‌های بزرگ برای ورود به بازار سرمایه تعلل می‌کنند یا به طور کلی از آن سر باز می‌زنند؟

روزنامه دنیای اقتصاد در سال 87 با انتشار گزارشی به این پرسش پاسخ داده و نوشته است: اجبار برای ارائه حساب‌‌های شفاف، الزام در پاسخگویی به سهامداران خرد در مجمع عمومی عادی سالانه، انتشار صورت‌های مالی بر اساس مصوبات سازمان بورس و رصد اطلاعات شرکت از سوی گروه زیادی از سهامداران نمونه‌ای از دلائلی است که برخی شرکت‌ها را از بورسی‌شدن منع می‌کند.زمانی که سهامداران خرد شرکت‌های بورسی می‌توانند شفاف‌سازی درباره فعالیت‌ها و افشای  اطلاعات شرکت را از مدیران آن مطالبه کنند یا آنکه این شرکت‌ها الزام داشته باشند جریان ورود و خروج نقدینگی و خرید و فروش‌های خود را به مراجعی در بیرون شرکت اطلاع دهند، طبیعی است که مدیران برخی شرکت‌ها که شفافیت بازار سرمایه را مخل راهبرد سازمانی خود می‌دانند، عطای مزیت‌های این بازار را به لقایش ببخشند.نمونه‌ای از سر باز زدن برخی شرکت‌ها از بورسی شدن ، اپراتور دوم تلفن همراه است؛ این در حالی است که ورود به بازار سرمایه برای این اپراتور یک تکلیف به شمار می‌رود نه یک انتخاب. در بند 2-2-5 الحاقیه پروانه اپراتور دوم تلفن همراه ایران که در30 آبان‌ سال 84 به تصویب رسیده، تحت عنوان تغییرات موثر بر سرمایه دارنده پروانه آمده است: «ایرانسل باید در انطباق با شرایط و روال مورد تایید وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به میزان 21 درصد کل سهام دارنده پروانه را طی سه سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن (قرارداد) از طریق بورس عرضه عمومی کند.»بر اساس مفاد این الحاقیه مهلت ایرانسل برای عرضه بلوک بیست و یک درصدی سهامش در تیر سال 88 به پایان رسیده است، اما همچنان با گذشت 11 سال از زمان مقرر برای این واگذاری، خبری از آماده‌سازی این میزان سهام برای عرضه در بورس نیست. مسئولان ایرانسل معتقدند الحاقیه پروانه این اپراتور و شرط مجلس مربوط به زمانی بود که ترکسل قرار بود اپراتور دوم را راه‌اندازی کند و بعد از آن دیگر ملغی است؛ به همین دلیل خود را ملزم به ورود به بازار سرمایه نمی‌دانند.مزایده واگذاری خدمات تلفن همراه بر مبنای ماده 124 برنامه سوم توسعه که گسترش شبکه تلفن همراه در کشور را مد نظر قرار داده بود، در سال 84 برگزار و کنسرسیوم متشکل از شرکت ایرانی و شرکت تُرکسل برنده آن شد اما پس از مخالفت مجلس وقت با آن، برند «ایرانسل» که حاصل سرمایه‌گذاری مشترک گروه MTN آفریقای جنوبی و شرکت گسترش الکترونیک ایران بود، به عنوان برنده نهایی اعلام شد.شرکت گسترش الکترونیک ایران دارای دو سهامدار عمده صنایع الکترونیک ایران (صاایران) و بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی است که به عنوان شرکای داخلی در این پروژه کنسرسیومی حضور دارند و قرار بود تنها سهم 30 درصدی از این مشارکت داشته باشند. زیرا در زمان تدوین پروانه اپراتور دوم تلفن همراه، سهم شریک خارجی 70 درصد دیده شده بود.نهایتا این رنج تسهیم با مخالفت مجلس شورای اسلامی مواجه شد و سهم شریک خارجی به 49 درصد تنزل یافت و به تبع میزان مشارکت ایرانی‌ها در این پروژه به 51 درصد رسید.پس از پایان مهلت ایرانسل برای بورسی شدن، حرف و حدیث‌ها بر سر واگذاری سهام این اپراتور بالا گرفت و در ابتدا نیز وزیر ارتباطات دولت هشتم که در زمان وی اسناد مزایده اپراتور دوم تلفن همراه کشور تدوین شده بود، این اقدام ایرانسل را تخلف دانست.چهار سال بعد، معاون صدور مجوز وقت سازمان تنظیم مقررات از پیگیری چهار ساله اما ناکام این سازمان برای عرضه 21 درصدی سهام اپراتور چند ملیتی ام‌تی‌ان-ایرانسل در بورس خبر داد.این در حالی است که معاون وزیر ارتباطات در آبان سال 91 عنوان کرده بود: «موضوع قطعی بودن واگذاری 21 درصد سهام ایرانسل در بورس را به اطلاع سهامداران آن رسانده‌اند و با توجه به اینکه باید روی زمان عرضه در بورس توافق شود، رگولاتوری منتظر اعلام نظر سهامداران این شرکت است.»چندی بعد محمدعلی فرقانی، رئیس سابق سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، از مخالفت تلویحی ایرانسل با این موضوع خبر و در خصوص روند هماهنگی با ایرانسل برای عرضه سهامش در بورس گفت: «هنوز بحث‌های حقوقی با این اپراتور ادامه دارد؛ بحث‌های حقوقی در مورد زمان و الزام واگذاری است.»