قاتل هموطنان خود نباشید

مریم شاهسمندی

یک تعطیلات دیگر در راه است و قطعا باز هم قرار است جاده‌های کشور به خصوص جاده‌هایی که به استان‌های مازندران و گیلان ختم می‌شوند، شاهد حضور حداکثری ماشین‌هایی باشند که سرنشینانشان اصلا خیال ندارند باور کنند که بیماری کشنده‌ای به نام کرونا تمام جهان را فلج کرده و هر روز تعداد زیادی انسان را به کام مرگ می‌فرستد. اما یک پیشنهاد برای آنهایی که باز هم در این تعطیلات قصد سفر دارند. اگر می‌خواهید به مسافرت بروید قبل از رفتن سری به یکی از بیمارستان‌های دولتی نزدیک محل سکونت خود بزنید. یادتان باشد حتما پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنید و با ماسک وارد بیمارستان شوید. اول نگاهی به صورت خسته پرستاران و کادر درمان و پزشکانی بیندازید که ساعت‌های متمادی در حال خدمت‌رسانی به بیماران هستند و بعد هم اگر شد، اگر توانستید و از جان شیرین خود نترسیدید سری به بخش‌هایی که بیماران کرونایی را بستری کرده‌اند بزنید. شاید این مثال‌های زنده که البته در حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ هستند، بتوانند به شما ثابت کنند که خطر بس جدی و نزدیک است. اما اگر این‌ها هم شما را قانع نکرد دیگر چاره‌ای نیست. وقتی التماس‌های وزیر بهداشت و متخصصان شما را از سفر رفتن منصرف نمی‌کند.

 و حتی دیدن حال و روز بیماران کرونایی بستری در بیمارستان‌ها هم در شما ذره‌ای شک برای گذراندن تعطیلات در سواحل خزر به وجود نمی‌آورد، باور کنید شما قطعا مشکل دارید و باید به روانشناس مراجعه کنید. چون این بی مبالاتی‌های شما تنها جان خودتان را به خطر نمی‌اندازد. شما با این کار به راحتی می‌توانید عامل انتقال ویروس و بیمار شدن افراد دیگری باشید که سیستم ایمنی بدنشان در شرایط مناسبی قرار ندارد. شما می‌توانید کاملا آگاهانه باعث مرگ یک نفر دیگر بشوید و خوشحال باشید که نه قصاصی در کار است و نه طناب داری! اینکه اخبار مرگ و میرها و افزایش روزافزون ابتلا به ویروس کرونا در کشور هر روز رو به افزایش است، نمی‌تواند مانع از این شود که شما به مسافرت بروید، قطعا نمی‌توانید خود را انسانی بدانید که از لحاظ روحی و روانی سالم است. مگر می‌شود به یک انسان هشدار داد که جانش در خطر است اما او هیچ واکنشی در این باره نداشته باشد و به زندگی عادی خود ادامه دهد. عموما افراد وقتی می‌دانند که خطر جانی در کمین آنهاست احتیاط می‌کنند. اصلا از قدیم گفته‌اند احتیاط شرط عقل است. پس کسی که جانب احتیاط را نگه نمی‌دارد، نقصانی در عقل و منطق خود دارد. واقعا مسافرت رفتن چقدر می‌تواند برای کسانی که می‌دانند ممکن است به بیماری مرگبار کرونا مبتلا شوند، مهم باشد. البته وقتی در شرایط کنونی که بین دو کشور همسایه جنگ است و تعدادی از هموطنانمان به مرزها می‌روند و جنگ تماشا می‌کنند و در برخی مواقع برای یک طرف این مخاصمه که البته پر از خونریزی و استفاده از صلاح‌های واقعی هورا می‌کشند، ترسیدن از کرونا شاید کمی مضحک به نظر برسد. این مشکلات جامعه شناختی مسائلی نیست که به راحتی از کنار آن بگذریم. واقعا باید اهل فن به میدان بیایند و دراین باره تحقیق کنند و نظر کارشناسی بدهند. کسانی هستند که در این وضعیت کرونا مجبورند برای لقمه نانی جان خود را به خطر بیندازند و از خانه بیرون بیایند، بر این افراد نمی‌توان خرده گرفت، اما آنها که مسافرت می‌روند، کسانی هستند که باید مورد مطالعه قرار بگیرند تا ریشه این بی‌تفاوتی نسبت به جان خود و دیگران در آنها بررسی شود. شاید بتوان راهی برای رفع این همه بی‌مسوولیتی پیدا کرد. خلاصه که سعی کنیم قاتل هموطنان خود نباشیم.