چالش‌هاي دسترسي به آب شرب پايدار در كشورها
امروزه ميزان پايين دسترسي به آب سالم و پايدار در برخي كشورها امكان برخورداري از زندگي باكيفيت را به چالش كشيده است، درحالي كه كشورمان در اين زمينه در صدر است.
امروزه ميزان پايين دسترسي به آب سالم و پايدار در برخي كشورها امكان برخورداري از زندگي باكيفيت را به چالش كشيده است، درحالي كه كشورمان در اين زمينه در صدر است. به گزارش ايرنا از وزارت نيرو، آب آشاميدني را مي‌توان كليد پيشرفت كشورها قلمداد كرد كه نه‌فقط فرصت‌هاي مطلوب‌تري براي توسعه فراهم مي‌كند، بلكه مي‌تواند زمينه را براي ارايه سطوح خدماتي فراتر از سطح اوليه براي شهروندان ايجاد كند كه اين مهم به‌نوعي تضمين‌كننده سلامت عمومي و افزايش طول عمر انسان‌ها قلمداد مي‌شود.
در كنار همه محاسن و مزايايي كه تامين آب شرب پايدار مي‌تواند براي كشورها به ارمغان بياورد، اين موضوع همچنين مي‌تواند تاثير مثبت و غيرقابل‌انكاري بر روي افزايش كيفيت زندگي و تامين امنيت اجتماعي زنان و دختران داشته باشد.
اين موضوع ازآن‌جهت موردتوجه قرار مي‌گيرد كه بدانيم در بسياري از كشورها كه شاخص دسترسي به آب لحظه‌اي نيست و دسترسي تا نيم ساعت به آب شرب در خارج از خانه شاخص دسترسي تلقي مي‌شود و اغلب اين زنان و دختران هستند كه مسوول اصلي تأمين آب از بيرون براي خانواده هستند. سازمان بهداشت جهاني به‌تازگي و در گزارشي با اشاره به تاثير مثبت تامين آب بر زندگي زنان و دختران اشاره كرد كه در بسياري از كشورهاي جهان به دليل اينكه سطح دسترسي به آب پايدار پايين است يا امكان تأمين آب لحظه‌اي در خانه وجود ندارد، شهروندان ناگزير هستند آب را از منبعي دورتر از محل زندگي تأمين كنند.
در اين بين، زحمت اين كار به شكل غيرمعقولي روي دوش زنان و دختران است و همين موضوع آنها را در معرض خستگي، مصدوميت و ريسك‌هاي مرتبط با امنيت از جمله تعرض قرار مي‌دهد.
علاوه بر اين، در ميان دختران اين پديده سبب اثرگذاري منفي بر حضور آنها در مدرسه يا تكميل دوره تحصيلي مي‌شود. بر اساس اين گزارش و مطابق آخرين برآوردهاي جهاني از هر 10 خانوار بدون دسترسي به آب در محل سكونت، در هشت خانوار، زنان و دختران مسووليت تهيه آب را بر عهده دارند.
به عنوان نمونه، تنها در كشور نيجريه و بر اساس نظرسنجي انجام شده در فصل خشك سال بين نوامبر ۲۰۱۳ تا فوريه ۲۰۱۴، مشخص شد كه تقريباً همه ۸۰۰ دختر حاضر در اين نظرسنجي از درد گردن و كمر ناشي از حمل آب رنج مي‌بردند. همچنين ۹۰ درصد از دختران حاضر در پژوهش انجام شده در نيجريه اعلام كردند كه نوعي از خشونت يا آسيب را حين حمل آب تجربه كرده‌اند كه يك‌پنجم آنان نيز آسيب‌هاي ناشي از نزاع‌هاي فيزيكي در محل‌هاي مشترك تهيه آب را گزارش كردند. در هند نيز طبق يك نظرسنجي در سال ۲۰۱۸ مشخص شد نزديك‌به ۴۰ درصد خانوارهاي روستايي و ۲۰ درصد خانوارهاي شهري آب موردنياز خود را از منابعي خارج از محل سكونت خود به دست مي‌آورند، در اين بين تقريباً سه‌چهارم اين كار توسط زنان انجام مي‌شود. از ميان خانوارهاي بدون دسترسي به آب در محل سكونت، بيشتر خانوارها گزارش دادند كه در مناطق روستايي ۲ تا چهار بار در روز و در مناطق شهري يك تا سه بار در روز براي تهيه آب به بيرون مي‌روند. در اين بين در يك‌چهارم از خانوارهاي روستايي بدون منابع آب در محل سكونت در كشور هند، زنان و دختران بيش از ۵۰ دقيقه از زمان در روز را براي تهيه آب اختصاص مي‌دهند. همچنين از بين ۶۴ ميليون خانواري كه در آنها زنان مسوول تهيه آب از منابعي خارج از محل سكونت بودند، تقريباً ۵۰ ميليون نفر- ساعت زمان از سوي زنان در روز صرف دسترسي به آب مي‌شود كه تقريباً ۹۰ درصد از بار اين كار روي دوش زنان روستايي است. تامين خدمات آب آشاميدني سالم و پايدار مي‌تواند نقش مهمي در توانمندسازي زنان و دختران داشته باشد و نه‌تنها آنان مي‌توانند از سطح بالاتري از خدمات بهداشتي بهره ببرند، همچنين مي‌توانند فرصت كافي براي تحصيل و شركت در فعاليت‌هاي توليدي و اقتصادي به دست آورند. به گزارش ايرنا، وضعيت دسترسي مردم در برخي كشورهاي جهان در حالي بر اساس گزارش با چالش روبرو است كه اين وضعيت در ايران به بالاترين وجه ممكن رسيده است.
چندي پيش گزارش بانك جهاني كه بر اساس شاخص‌هاي توسعه جهاني تعريف شده است، ايران را در حوزه دسترسي به آب شرب در بخش شهري و روستايي در جهان و ميان كشورهاي منطقه در صدر جدول قرار داد؛ به‌طوري‌كه درصد دسترسي به آب شرب شهري و روستايي در ايران به ترتيب برابر با ۹۹.۸۳ و ۸۲ درصد است، اين در حالي است كه اين شاخص‌ها به همين ترتيب در جهان اعداد ۸۵.۷ و ۵۹.۶ درصد و در ميان كشورهاي خاورميانه ۸۳.۲ و ۶۹.۵ درصد را به خود اختصاص داده است.
