روزنامه دنیای اقتصاد بر لزوم کناره‌گیری بایدن از رقابتهای انتخاباتی تاکید کرد.
به گزارش دنیای اقتصاد، مناظره هفته گذشته بایدن با ترامپ یک افتضاح تمام‌عیار بود، اما تلاش‌های هم‌حزبی‌های بایدن و کارزار انتخاباتی او برای لاپوشانی و پنهان کردن واقعیت، از آن هم بدتر است.تماشای پیرمردی پریشان حواس که برای به خاطرآوردن کلمات و حقایق تقلا می‌کند، عذاب‌آور بود. ناتوانی او در ارائه استدلال علیه یک حریف ضعیف نیز مایوس‌‌کننده بود. اما تلاش‌های کارزار انتخاباتی بایدن برای انکار آنچه ده‌ها میلیون آمریکایی با چشمان خود مستقیم شاهد آن بودند، سمی‌تر است؛ چراکه بی صداقتی موجب تحقیر و خواری می‌شود.
این روزنامه افزوده است: حزب دموکرات و اول از همه شخص بایدن، باید در آینه نگاه کنند. او اذعان می‌کند که در این مناظره به‌دلیل خستگی ناشی از سفر هوایی طولانی، شکست خورده است. طرفداران او استدلال می‌کنند که آن ۹۰دقیقه وحشتناک نباید سه سال و نیم گذشته را تحت‌الشعاع قرار دهد. اما آیا آنها می‌توانند شرایط چهار سال بعد را پیش‌بینی کنند؟ دموکرات‌های ارشد که این توجیهات ناامیدانه را تکرار می‌کنند یا در سکوت منتظرند تا شخص دیگری ابتدا صحبت کند، ممکن است فکر کنند که وفاداری خود را نشان می‌دهند؛ اما آیا این سکوت، وفاداری به کشور است یا وفاداری به جایگاه و موقعیت کاریشان؟تاکتیک پوشاندن معایب خود با «شیطان‌سازی» از حریف مدت‌هاست که عرصه سیاست در آمریکا را مخدوش کرده است، اما استفاده از تهدید ترامپ به عنوان یک «دیکتاتور» برای جبران ناتوانی آشکار بایدن نوعی «باج‌خواهی» است. رئیس‌جمهور آمریکا بهعنوان رهبر کشور، باید مظهر فضایل جمهوری باشد. بایدن هرچه بیشتر در نظر افکار عمومی بهعنوان یک پیرمرد لجوج که انجام امور واقعی را به زیردستان خود واگذار می‌کند، دیده شود، ایمان مردم آمریکا نسبت به نظام حکمرانی کشورشان سست‌تر می‌شود.
بایدن امروز بهعنوان نماینده آمریکا در واقع چهره‌ای فرتوت و ضعیف از آمریکا در نظر جهانیان ترسیم می‌کند که بیش از همه موجب شادمانی رقبای این کشور از جمله چین و روسیه و ناامیدی متحدان آمریکا می‌شود.اما گزینه دیگری وجود دارد؛ بایدن باید از کارزار انتخابات کناره‌گیری کند. در این صورت، انتخابات ممکن است انرژی و نفس تازه‌ای را بر بدنه سیاست بدمد. فضیلت دموکراسی آن است که رای‌دهندگان می‌توانند حاکمان خود را انتخاب کنند، اما بایدن و ترامپ در واقع دو گزینه بین فردی ناتوان و فرد نالایقی هستند. واقعیت آن است که آمریکا لایق رئیس‌جمهوری بهتر از این دو چهره است.
