سقوط در سرازیری فرهنگی

حمید متبسم می‌گوید: در چند سال اخیر چیزی در روند سیاست‌گذاری‌ها ندیده‌ام که به نفع هنر موسیقی باشد. در واقع همان موسیقی که اساس فرهنگ و موسیقی ایران را به قهقرا برده و مفاخر ما را از بین می‌برد، دارد مورد حمایت قرار می‌گیرد.

حمید متبسم ازجمله موزیسین‌های شناخته شده ایرانی است که سال‌های زیادی را صرف احیای فرهنگ به اصطلاح اصیل و فاخر موسیقی ایران در داخل و خارج از کشور کرده است.

او که از اعضای اصلی گروه با سابقه «دستان» است؛ در مسیر حرکتی خود همکاری‌های بسیاری را با هنرمندان مختلفی چون شجریان پدر و پسر داشته و سعی در بازخوانی متون داستانی شعرای کلاسیک ایران داشته است.

این موسیقیدان معتقد است: ما نباید جمعیت‌گرا باشیم و نگاه کنیم، ببینیم امروز مردم چه نوع موسیقی را می‌پسندند تا همان را تولید کنیم. این ساده‌ترین راهی است که امروز یک هنرمند می‌تواند طی کند تا هم کارش شنیده شود و هم اموراتش بگذرد. من معتقدم ‌باید با حمایت‌های دولتی و موسسات فرهنگی، موسیقی‌های جدی‌تر را ترویج داد تا مردم با آنها آشنا شوند. اگر اصلا چنین موسیقی‌هایی وجود نداشته باشد ما در این سرازیری فرهنگی که افتاده‌ایم با سرعت بیشتری سقوط خواهیم کرد و پایانی هم برای این سرازیری نخواهد بود و هر قدر هم که برویم باز جا برای سقوط بیشتر وجود دارد.

متبسم درباره اینکه «چرا هنوز در موسیقی ایرانی وقتی آهنگسازان به سراغ اشعار داستان محور می‌روند معمولا فاصله آشکاری میان شعر و موسیقی‌شان دیده می‌شود؛ اما در زمینه تئاتر و سینما همین موسیقی از پس کار برمی‌آید» به ایلنا گفت: در تئاتر و سینما از آنجا که تصویر وجود دارد، کار بسیار راحت‌تر از موسیقی است. در زمینه موسیقی شما با ابزاری طرف هستید که انتزاعی است. موسیقی نمی‌تواند تصویری را نشان بدهد که در طبیعت وجود دارد به همین دلیل در موسیقی فضای انتزاعی وجود دارد. اما مثلا در نقاشی اگر اثری خیلی مدرن هم باشد، تصویر یک مربع به هر حال می‌تواند با چیزی در طبیعت مقایسه شود که شما ذهن‌تان به دنبال آن برود اما در موسیقی اصواتی که به‌وجود می‌آیند، طبیعی شنیده نمی‌شوند و در واقع اصواتی جریان پیدا می‌کند که انسان آنها را به وجود آورده است. به همین دلیل در کار موسیقی، روایی و داستان‌پردازانه بسیار سخت‌تر است.